Mijn naam is Evi, 35 jaar oud. Toen ik 10 jaar geleden in de wetenschap werkte begonnen bij mij de voortekenen van een psychose. In deze blog schrijf ik over de acceptatie van mijn psychosegevoeligheid.
Ik ging minder eten en viel veel af waardoor de hulpverlening in eerste instantie dacht dat ik anorexia had.
Ik stopte in de wetenschap
Daarna ging het bergafwaarts. Mijn eerste psychose begon en ik werd opgenomen binnen de psychiatrie. Er werd een psychosegevoeligheid gediagnosticeerd. Na antipsychotica ging het langzaam beter maar ik wilde de medicijnen niet blijven slikken na de opname. Ik zag het als onnodig en ongezond voor mijn lichaam.
Ik volgde allerlei soorten onstpanning en therapieen (acupunctuur, dynamische meditaties, pesso-therapie, psychotherapie en massages) om beter te worden van de psychosegevoeligheid. Ik dacht dat het te maken had met onderdrukte boosheid of dat ik niet goed in mijn lichaam aanwezig was. Ik mediteerde en danste de periode die erop volgde veel, om met mijn innerlijke wereld om te kunnen gaan. Ik dacht dat als ik mentaal maar sterker zou worden, mijn kwetsbaarheid over zou gaan.
Ik begon helaas weer stemmen te horen
Ik ging mij afsluiten van vrienden en familie. Ik had eerst niet door dat het stemmen waren maar zag het als aanwezige gedachten die bij mijn therapie en meditatie proces hoorden. Tot ik in 2021 gedwongen opgenomen werd als gevolg van de hulpvraag van mijn moeder.
Ik was een gevaar voor mij zelf geworden en begon agressie te vertonen naar mijn omgeving. Ik voelde toen veel angst omdat ik mijn hersenen heb ervaren als ‘op hol geslagen’. Hoewel ik van alles probeerde om beter te worden ging het niet goed. Tijdens de opname kreeg ik antipsychotica en stabiliseerde ik weer.
Na deze opname ben ik de antipsychotica wel blijven nemen en kreeg ik hulp van een psychiatrisch verpleegkundige. Ik heb de negatieve kijk op medicatie overwonnen, voel me nu in balans en heb mijn leven aangepast op mijn psychische kwetsbaarheid. Ik werk op een zorgboerderij, doe daarnaast leuke dingen zoals krachttraining en dans en ben mijn sociale leven weer aan het verrijken.
Ik heb een kwetsbaarheid
Ik begrijp nu dat ik een kwetsbaarheid heb in mijn hersenen en ik medicatie en goede zelfzorg nodig heb. Ik ben uiteindelijk erg dankbaar dat de medicijnen er zijn en kan de psychoses nu een plek geven. Hopelijk is mijn verhaal een steuntje in de rug voor mensen die ook medicijnen nodig hebben.
Evi herstelde van psychose en heeft haar psychische kwetsbaarheid een plek in haar leven gegeven.
Meer lezen over herstel?
- Alles over Hulp & Herstel – goede informatie van PsychoseNet
- Enik Recovery College
- Hoe…? – herstellen met vallen en opstaan
- Leven in kwetsbaarheid – over kwetsbaar zijn
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ontvang jij de PsychoseNet nieuwsbrief al?
Meld je aan en ontvang iedere week de nieuwe blogs en interessante items in je inbox.
Geef een reactie