Kees heeft een bipolaire stoornis, had psychoses en depressies. Hij was zichzelf volledig kwijt maar wist langzaamaan weer te herstellen. Met veel hulp van anderen. Want herstellen, dat doe je niet alleen.
“Een herstelverhaal begint – denk ik, – onvermijdelijk met rouw, acceptatie en lijden.
Daar ontkwam ik niet aan, al was het maar omdat je voor jezelf moet benoemen waarvan je moet herstellen. Een herstelverhaal maken, betekent dat je probeert dat lijden onder woorden te brengen. Overweldigende ervaringen leren benoemen, bijvoorbeeld die van een psychose, een manie en depressie. Zonder dat dit de kans vergroot dat je weer uit balans raakt en alles weer herbeleeft. Dat je er zelf niet in zoekraakt en er nog iets overblijft van je gevoel een persoon te zijn. Herstel betekent ook dat je tegen jezelf leert zeggen dat je niet je stoornis bent. Dat je in eerste plaats een mens bent en daarnaast een aandoening hebt.
Ik heb me lange tijd een stoornis gevoeld!
Na mijn derde opname werd bij mij een bipolaire stoornis gediagnostiseerd. Lange periodes van depressie, manieën en psychoses gingen daaraan vooraf. Tot ik alles kwijt was wat me zo lief was: mijn kinderen, mijn vrouw, mijn bedrijf, mijn huis, veel vrienden en vooral mezelf. De meest vreselijke dramatische periode in mijn leven. En ik heb lang gedacht dat ik er nooit meer uit zou komen en weer een normaal leven zou kunnen leiden.
Langzaamaan komt het besef wat er allemaal is gebeurd en probeerde ik mijn leven weer op orde te krijgen
Met behulp van medicijnen, psychiater, psycholoog en allerlei hulpverleners kon ik beginnen aan mijn herstel. Herstellen was voor mij ook durven terug te kijken op mijn leven. Herstellen doe je niet alleen, je hebt er veel hulp bij nodig en gelukkig stond ik daar voor open. Vaak wordt gezegd ”Herstellen doe je zelf” maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb alle hulp aangegrepen die ik kon krijgen.
Ik heb leren leven met het feit dat ik kwetsbaar blijf voor bepaalde omstandigheden
Als ik daar rekening mee houd, dan kan ik veel ellende voorkomen. Voor ik ziek werd, hield ik nergens rekening mee: ik leefde niet volgens een vaste structuur en ging gewoon mee in de flow en zoals zich het leven zich aandiende. Maar dat heb ik anders moeten inrichten. Een gedisciplineerde structuur: op tijd naar bed, op tijd opstaan, gezond eten en bewegen enz. Op tijd mijn medicijnen innemen en niet meer teveel spanning en stress opzoeken. Terwijl dat alles precies tegen mijn karakter ingaat, ik hou van spanning en avontuur, dus heel lastig om dat los te laten. Vaak heb ik dan ook erg veel heimwee naar mijn oude zelf.
Het heeft me heel wat jaren gekost om mezelf terug te vinden, al is het dan misschien in een iets andere vorm
Maar met deze vorm valt heel goed te leven. Ik ben op latere leeftijd weer gaan studeren, ik ben weer muziek gaan maken en van het leven genieten.
En wat ook een belangrijke invulling van mijn week is geworden: werken als ervaringsdeskundige. Ik ben van mening dat cliënten elkaar heel veel kunnen ondersteunen in hun proces naar herstel door ervaringsverhalen uit te wisselen. Verhalen waarin cliënten zich kunnen erkennen. Die erkenning is fijn en draagt bij aan begrip en herstel.”
Kees, werkzaam als ervaringsdeskundige voor de GGZWNB, al meer dan 20 jaar stabiel
Meer lezen over bipolariteit?
