“Vroeger was er een tijd dat ik alles deed, en ik te veel deed, zonder dat ik het echt in de gaten had. Een tijd waarin ik nooit tevreden was met waar ik was”. Wendy krijgt uiteindelijk een psychose. “Ik ervoer veel stress en dreef me mezelf tot waanzin om het zo maar te noemen”.
Twee jaar geleden werkte ik fulltime. Ik zocht alle manieren om zoveel mogelijk te werken naast het zorgen voor mijn dochtertje wat ik 2 werkdagen in de week deed en daarnaast nog wat vrijwilligerswerk in de uurtjes die ik over had. Verder was ik niet tevreden met mijn werk en zocht hierbij naar plezierige activiteiten om die ontevredenheid op te heffen. Ik was bezig om een eigen bedrijfje op te starten en was begonnen met wat cursussen in de kunst om daar beter in te worden. Op een gegeven moment besloot ik ook nog eens wat zwerfafval op te gaan ruimen. Ik plande geen rust momenten voor mezelf in, elk vrij uurtje was ik wel ergens mee bezig.
In dat hoogtepunt ging het ook mis met mij. Ik ervoer veel stress en dreef me mezelf tot waanzin om het zo maar te noemen.
Ik begon dingen te denken dat mensen tegen mij waren, dat er persoonlijke boodschappen voor mij op tv en radio waren
Ik kon helemaal niet meer tot rust komen. Ik sliep steeds slechter en ging mezelf ook slechter verzorgen. Op een gegeven moment sliep ik ook niet meer. Mijn omgeving begon zich zorgen te maken en deed toen het beste wat er te doen was voor mij. Hulp inschakelen. Eerst kwam de huisarts langs. Ik kreeg medicatie, haldol, om te kalmeren. Toen werd verteld dat ik psychotisch was. De medicatie hielp niet, het werd erger. Muziek wilde ik luisteren om te kalmeren, maar dat begon helemaal raar te galmen in mijn hoofd. Midden in de nacht viel ik in een diep gat geestelijk waarbij ik alleen maar heel hard alarmbellen hoorde in mijn hoofd.
De volgende dag drong ik erop aan dat mijn vriend de hulpdiensten weer belde, want de medicatie hielp voor geen meter. Ik voelde me echt heel erg beroerd en ziek. Toen ben ik bij de crisisdienst terecht gekomen. Deze gaven me wat slaapmedicatie en olanzapine zodat ik in ieder geval weer wat slaap kon inhalen. Op dat moment had ik al anderhalve week zeer slecht geslapen. Ik was in diepe slaap gekomen voor zeker 20 uur. De medicatie deed gelukkig zijn werk en ik voelde me toen al weer wat beter. Toen is de crisisdienst regelmatig thuis langs gekomen om even te checken hoe het ging. Dat was erg fijn want ik was best wel angstig over wat er met me aan de hand was.
Naast de psychose bleek ook dat ik een burnout had en heel erg moe was
Ik had geen energie om ook maar iets te doen. Ik heb veel gepraat met een verpleegkundige bij de GGZ. Het was wel fijn om iemand te hebben om mee te praten en je verhaal aan te doen. Ik heb in deze periode uit zitten zoeken hoe ik met mijn gevoeligheid en herstel om moest gaan. Veel gelezen in deze tijd en de website https://www.psychosenet.nl gevonden. Herstel heeft drie kwart jaar geduurd voordat ik weer volledig aan het werk was en dat mijn medicatie weer was afgebouwd. Na bijna een jaar ben ik doorverwezen naar een ander team bij de GGZ en kon ik cognitieve gedragstherapie volgen om terugval te voorkomen.
Ik had een psycholoog waar het mee klikte
Tijdens de therapie bleek dat er nog een onverwerkt trauma was welke de kop op kwam steken en besloot hier iets mee te gaan doen. Ik had symptomen wat leek op PTSS. Ik was immers toch al in therapie. Het was rustig in mijn privé leven waardoor ik dit wel aandurfde. Een beter moment om aan een onverwerkt trauma te werken was er niet. Dus met deze psycholoog samen eraan gewerkt. Het was zwaar om oude emoties te verwerken en het beeld op te roepen.
Tijdens de trauma behandeling, begon de Covid-crisis
De kinderdagverblijven gingen dicht. Ik kreeg de volledige zorg voor mijn dochtertje waarbij ik ook nog 30 uur in de week ernaast werkte. Ik had inmiddels geleerd om beter op mijn grenzen te letten en om voor de zorg van mijn dochtertje verlof op te nemen. Alleen alles bij elkaar, traumabehandeling, de zorg, werk was teveel stress. Ik liep wekenlang rond in fase oranje. Dit sloeg door naar fase rood en had ik een beginnende psychose. Dus ik besloot al snel weer te starten met de olanzapine om de symptomen te bestrijden. De tweede psychose verliep een stuk rustiger en ik was enkele weken uit de running. Ik begreep nu wat er gebeurde en was ook niet angstig. Ik kon geen boodschappen meer halen omdat een supermarkt heel veel prikkels heeft, de zorg van mijn dochtertje kon ik ook minder goed aan. We regelden daarom wat meer oppas dan anders.
Ik heb de neiging om veel te eisen van mezelf. Ik moest altijd van alles doen om een gevoel van tevredenheid te krijgen. Even stil zitten en niets doen was niet goed genoeg. Ik moest van mezelf aan mezelf bewijzen dat ik alles gewoon aankan. Ik had ambitie en vond dat ik moest uitblinken door heel hard te werken. Alleen hierdoor verloor ik mijn grenzen uit het oog en voelde ik niet meer aan dat het eigenlijk veel te veel was voor mij. Ik stap dan te laat op de rem. Dit is iets waar ik mee om heb leren gaan. Ik doe nog steeds wel activiteiten alleen dit is gericht op ontspanning en anti-stress. Mijn ambitie heb ik bijgesteld en richt ik nu op mijn gezin en gezondheid.
Wat mij goed heeft geholpen bij beide psychoses dat ik veel ging opruimen om minder prikkels te krijgen
Als dingen verkeerd naast elkaar lagen dan begon ik het verkeerd te associëren bijvoorbeeld. Dingen liepen door elkaar heen. Wat ook goed hielp is het dragen van een mechanisch horloge die ik goed kan horen tikken. Wanneer er teveel indrukken binnenkomen helpt het me om me te focussen op het getik van het horloge. Zo had ik ook een keer in een heel druk restaurant moeite met de herrie. Ik ging toen tikken met mijn mes tegen het bord aan om een geluid dichtbij te hebben waar ik mij op kon focussen. Dat zorgde ervoor dat ik rustig kon blijven ook al was het enorm druk en voelde ik mij overweldigd van de prikkels. Wat helpt is om een aantal keer per week te wandelen of te sporten en om een positief dagboek en een gewoon dagboek bij te houden. Als ik veel stress ervaar wil ik ook nog wel eens rustige ontspannende geluiden opzetten, zoals het getik van regen in een bos. Ik kan dan heel makkelijk tot rust komen. Goede boeken lezen zoals traumasporen, zelfcompassie, boeken over psychose en boeken over het boeddhisme.
Na de tweede psychose ben ik nog wat minder gaan werken zodat alles beter in balans is en ben ik van baan gewisseld
Ik ben gaan doen wat beter past bij mij en binnen mijn nieuwe grenzen ligt. Als ik nu terug kijk op afgelopen anderhalf jaar ben ik erg veranderd door mijn gevoeligheid. Ik ben gaan leren wat mijn nieuwe grenzen zijn, ik leer met zelfcompassie naar mezelf te kijken en doe nu vooral de dingen die ik leuk vind en waar ik geen stress door krijg. Ik voel me gelukkiger dan voorheen en besef nu pas echt waar het leven eigenlijk om draait. Je eigen geluk, gezond zijn en je gezin. Ik heb lang gestreefd om iemand anders te zijn zonder stil te staan bij mezelf.
Ik heb wel gerouwd en voelde ik mij somber om de dingen die ik niet meer kan. Ik miste de oude ik. Ik had hoge en veel eisende verwachtingen over mezelf en daar kan ik niet aan voldoen. Ik heb geleerd milder te zijn naar mezelf en mezelf te accepteren zoals ik ben. Juist door het accepteren van mezelf en mijn gevoeligheid ben ik gelukkiger geworden. Ik leef in een langzamer tempo en stel nu grenzen. Het hoort er nu bij dat ik soms geluiden hoor die er niet zijn als ik gestrest ben. En dat is voor mij een teken dat ik het gewoon wat rustiger aan moet doen.
Wendy is 34 jaar en is moeder van een dochtertje van 3 jaar. Ze woont samen met haar vriend. Wendy werkt momenteel 24 uur in de week als applicatiebeheerder.
Meer lezen?
