Rogier: “In mijn manische psychose ervoer ik dat ik de schepper van het leven en het universum was. Ik bleek onvoorwaardelijke liefde -eindeloos bewustzijn- zelf te zijn. Alles is waanzinnig”.
Ik had mijn kern ontmanteld
Alles, inclusief ikzelf, bleek een compleet wonder. En ik ervoer en voelde dat wonder in elke cel van mijn lijf. Ik werd uit mijn aardse emoties geslingerd en kwam in een nieuwe realiteit. Wat was dit waanzinnig. Waanzinnig als te gek! Super mooi maar ook bizar. En ook waanzinnig als in, wat een geheim, en wat volstrekt idioot dat het zo werkt allemaal. Dat dit kan!
Ik bleek geniaal én compleet gestoord tegelijkertijd. Krankzinnig. Echt niet te geloven. Wat een ontdekking en wat een ‘bovenmenselijke’ ervaring was dit. Nu jaren later begrijp ik pas hoe mega knetter high ik was toen ik voelde én wist dat ik de verbinding tussen alles zelf was. Ik had de verbinding met mezelf gevonden. Maar ondertussen was ik deze met mijn omgeving kwijtgeraakt…
Toen ik verantwoordelijk bleek voor alles in de wereld en toen de verwondering en het euforische gevoel omsloeg kwam een vreselijke angst om te hoek kijken. Van good trip naar bad trip. Van een volslagen toestand van vrede (toestand zonder weerstand/ stress) kwam ik in een staat van dolle paniek: ik moest mezelf en de planeet zien te redden van alles wat verkeerd ging. En er ging nogal wat mis…
Ik geloofde echt wat ik allemaal dacht.
Liefde was de verbinding
Dat was ik. Angst was de verstoring. Shit, dit bleek ik ook te zijn. Ik beleefde deze zeer aangrijpende, en voor mij ontzettend realistische gedachten alsof ze echt waren. Ik vocht als een malle (met mezelf in mijn hoofd). De buitenwereld begreep er niets van. Daar vocht ik ook mee.
Vreselijik. Niemand die mij begreep. Dit resulteerde in het eenzaamste gevoel dat ik ooit gehad heb. Nog veel verder dan ‘rock bottem’. Hallo, ik ben toch alles en iedereen?! Hoor en zien jullie mij dan niet?! Ik word hier echt knettergek van!
Ik mocht tijdens de jaren van herstel leren om mezelf in mijn volledigheid, compleet, te gaan zien. Mijzelf opnieuw te ontmoeten. Met deze diepe ervaring. Mijzelf opnieuw op te bouwen en dus opnieuw te leren leven. Met vallen en opstaan. Met meerdere episoden van uit de bocht vliegen en omgaan met mijn energie. Met mijn donkere kanten en mijn lichte kanten en om deze samen te laten werken. Mijn donkere gedachten en mijn lichte gedachten. Met mijn onzekerheden en mijn zekerheden. Echt opnieuw leren nadenken: wat moet ik met deze ervaringen? Wat is wel en niet waar? Hoe hou ik grip op mezelf, en hoe leer ik van mezelf en de wereld om mij heen te houden.
Hoe zorg ik voor een goede balans in denken en doen. Hoe zorg ik ervoor dat ik vanuit mijn hart kan praten en dat het stroomt zodat ik niet steeds hoef na te denken…
Ik ben trouwens niet de enige met dit type psychose
Het is een algemene en misschien wel de bekendste soort volgens mij. Psychiaters turven deze waarschijnlijk. Heb je er weer zo één denken ze dan vast. Omdat deze psychose en het herstel ervan zo ontzettend aangrijpend en uitdagend was heb ik zelf geduid als een spirituele crisis. Mij overkwam het dat ik ‘buiten mijn denken’ terecht kwam, ik had er geen drugs voor geslikt. Tegenwoordig weet ik dat ik deze ervaringen nodig heb gehad en dat mij dit rijker heeft gemaakt en meer uitgebalanceerd heeft. Ik verzet mij niet meer tegen wat ik heb meegemaakt, en op de vraag waarom ik dit moest meemaken heb ik nu ook een antwoord. Dat geeft rust om mijn leven voort te zetten.
Vanuit menselijk perspectief kun je met je verstand niet begrijpen hoe vreselijk intens deze ervaring is. Het kostte mij meerdere jaren van herstel en het blijft mijn hele leven lang een allesbepalende ervaring. Als ik voor dit blog dit zo op papier zet dan ziet het er erg plat en vreemd uit. Nu ik in het hier en nu kan zijn en blijven en weer een ‘normaal’ leven kan leiden weet ik dat mijn psychose niet voor niets waren en dat het eigenlijk helemaal geen gekke gedachten, gevoelens en ervaringen zijn geweest. Het was het verwerken van veel angst en verdriet; veel doorleven en doorvoelen, waardoor de wisselwerking tussen hart en brein uiteindelijk weer beter kon verlopen wat resulteerde in begrip over mijzelf, zelfvertrouwen en zelfliefde.
Geloof en vertrouw in mijzelf
Ik sta altijd in contact met tijd en ruimte die ik ook zelf blijk te zijn. Ik word in dit leven gedragen door mijzelf. Dat geeft enorm veel rust, waardoor ik op een gezonde manier, met spanning en ontspanning, aan mijn eigen levensverhaal kan deelnemen.
Ik heb mijn ervaringen in mijn hart gesloten en zoek steeds minder bevestiging van wat mij overkomen is. Voor mij is een dergelijke spirituele crisis een kennismaking met, of het oplossen in eindeloos bewustzijn waar alles en iedereen in feite uit bestaat. Je kan dit soort ervaringen dus ook een ontmoeting met de hemel of zo je wil met God noemen. Elk geloof of cultuur heeft hier weer een andere naam voor.
Mensen zoals ik die hier ook ervaring mee hebben zijn even aan de ‘andere kant’ geweest. Het is echt vreselijk moeilijk om uit te leggen hoe de ervaring is. De heimwee en het ’terugpuzzelen’ van je brein naar die overweldigende ervaring blijft waarschijnlijk een leven lang. De kunst zit het volgens mij om het te blijven integreren in je leven zodat je volledig jezelf kunt zijn en je voor niets en niemand hoeft te schamen.
Ik vind deze ervaringen compleet vanzelfsprekend vanwege onze verwarrende wereld en ze zijn naar mijn mening ook niet te voorkomen. Wel kunnen we de landing beter begeleiden en samen ervoor zorgen dat we met z’n allen meer leren over onze binnenwereld en dat er meer aandacht komt voor onzekerheid (gevoelens/ overtuigingen) gedrag en lichaamsbewustzijn.
Verder lezen over psychosegevoeligheid en bewustzijn?
- Acceptatie van psychosegevoeligheid
- Omgaan met hoger bewustzijn – de essentie van het leven
- Schatkaarten voor de binnenwereld – Petra de Vries
- Filosofie van de waanzin – Wouter Kusters
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Verder lezen over goede zorg en GGZ?
Onderstaande boeken zijn geschreven door hoogleraar Jim van Os. In deze eerlijke boeken lees je meer over psychose, trauma, de nieuwe GGZ, herstel en veel meer.
Geef een reactie