In de zomer van 2012 was Rik opgenomen voor een ernstige depressie. Hij blowde af en toe. Naar aanleiding van een van die sessies had hij een levensveranderende ervaring. Ineens was de werkelijkheid anders. Daarover schrijft hij in deze blog.
Ik luisterde naar Offshore van Chicane toen het toesloeg; ik begon uit mijn lichaam te breken. Naarmate ik de connectie met mijn lichaam verder verloor, kwam er een enorm gevoel van betekenis opzetten.
Daarnaast werd ik me bewust van een aanstaande existentiële gebeurtenis. Ik realiseerde me dat ik geen controle meer had over wat er gebeurde en een enorme paniek overviel me.
Ik heb daar, in de tijdloosheid van hogere sferen, een openbaring gehad. Een inzicht in het fundament van deze Aardse realiteit.
Alsof ik God recht in de ogen keek
Nadien heb ik nog maanden zeer specifieke restverschijnselen ervaren. Een plek op mijn voorhoofd, tussen mijn wenkbrauwen, brandde zodanig dat ik onder andere veel moeite had met slapen.
In de chakra-theorie noemen ze deze plek Ajna; het voorhoofdchakra. Dit chakra staat voor inzicht en bewustzijn, en was duidelijk overbelast door wat ik had ingezien.
Mijn behandelaren zetten dit ‘anders zijn’ direct weg als een door cannabis geïnduceerde psychose
Het was duidelijk dat ik het niet zo zag. Ik herinner me dat een behandelaar me toendertijd adviseerde om paracetamol te nemen tegen mijn ‘hoofdpijn’.
Voor mij gaf dit aan hoe weinig men daar eigenlijk begreep van wat er aan de hand was. Ik kon ze niet bijbrengen dat het een verstoring op energetisch niveau betrof, en dat het dus geen fysieke pijn was.
Tot op de dag van vandaag weiger ik te aanvaarden dat het gebeuren enkel een psychotische beleving was. Sterker nog, ik geloof nog altijd dat de essentie van wat ik heb gezien, werkelijk is.
Dit is geen verhaal op zich. Er zijn zoveel mensen die een ontwrichtende spirituele ervaring doormaken, welke zonder pardon als psychose wordt weggezet. Dat vind ik kwalijk.
De term psychose mag geen verzamelbak zijn voor niet te duiden mystieke ervaringen
Behandelaren hebben niet het recht om een dergelijke diepgaande ervaring te devalueren tot iets ziekelijks en onbetekenends. Ieder mens heeft recht op zijn eigen waarheid en waarheidsvinding.
Spiritualiteit is in de geestelijke gezondheidszorg een thema dat te weinig oprechte aandacht krijgt. En hoe graag de medische wetenschap ook pretendeert tevens op dit gebied de waarheid in pacht te hebben, dat heeft ze niet. De medische wereld heeft geen allesomvattend begrip van de kosmos.
Ik heb me dan ook totaal niet erkend gevoeld in mijn ervaring. Hierover heb ik later een gedicht geschreven:
Ongewoon
Al kan jij niet verklaren
Wat ik heb ervaren
Ik ben daar toch geweest
In naam van Niemandsland
Is er niemand
Die dat ontkennen kan
En toch het lef te pretenderen
Dat wat jouw zicht beperkt
Mijn handicap zou zijn
Wel, als de grijze massa
Mijn licht benauwen moet
Dan leef ik wel in ongenade
Laat hij die voor zijn waarheid
Door het vuur zou gaan
Nu dan ook in vlammen treden
Het mag duidelijk zijn dat ik een voorstander ben van meer erkenning van de spirituele, religieuze of mystieke ervaring binnen de GGz.
Er is ook niks mis met onderkennen dat een ervaring anders of onvoldoende wordt begrepen
Laten we ons richten op het functioneren en welbevinden van een individu en laat het persoonlijk verhaal intact.
Geef een reactie