Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Jim van Os

Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht.

Jim van Os werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.

Jim van Os schreef deze toegankelijke boeken:

Trauma Begrijpen in 33 vragen

Psychose Begrijpen in 33 vragen

Neurodiversiteit Begrijpen in 33 vragen

We zijn God niet

De complexiteit van antidepressiva bij angst: een kritische blik

Jim van Os: "Ik vraag mij af of antidepressiva een goede keuze zijn bij angst(stoornissen), gezien de problemen die ik waarneem".

Het gebruik van antidepressiva bij mensen met angst(stoornissen), zoals gegeneraliseerde angststoornis, depressie met angst of psychosegevoeligheid met angst, is een veelbesproken onderwerp in de psychiatrie.

Hoewel medische literatuur suggereert dat antidepressiva effectief kunnen zijn bij deze aandoeningen, en er natuurlijk altijd mensen zijn met indrukwekkende verhalen over hoezeer het middel ze heeft geholpen, zie ik in mijn praktijk als psychiater een ander beeld ontstaan. Steeds meer vraag ik mij af of antidepressiva überhaupt een goede keuze zijn bij angst(stoornissen), gezien de vele problemen die ik bij mijn cliënten waarneem.

Effectiviteit in de literatuur versus praktijkervaring

Officieel wordt erkend dat antidepressiva een rol kunnen spelen bij de behandeling van angststoornissen. Ze zouden de symptomen moeten verminderen en zo de levenskwaliteit van cliënten moeten verbeteren. Maar medisch onderzoek is beperkt. Er wordt gekeken in geselecteerde groepen en mensen worden maar heel kort gevolgd. De wijze waarop het onderzoek is opgezet is in het “voordeel” van de medicatie die wordt onderzocht.

De praktijk van alle dag laat dan ook een ander beeld zien. In de klinische praktijk blijkt dat veel cliënten ernstige problemen ondervinden wanneer ze beginnen met antidepressiva. Vooral bij de opbouwfase treden vaak heftige symptomen op, zoals misselijkheid, onrust en verergerde angst. Dit komt doordat mensen met angststoornissen vaak extreem gevoelig zijn voor de lichamelijke bijwerkingen van antidepressiva.

De vicieuze cirkel van opbouw- en afbouwverschijnselen

Bij het opbouwen van antidepressiva zien we vaak dat cliënten een tranquillizer, zoals lorazepam, krijgen voorgeschreven om de initiële bijwerkingen te onderdrukken. Dit leidt echter tot een complexe situatie waarin cliënten lang worstelen om gewend te raken aan de medicatie, terwijl de opbouwverschijnselen de angst juist kunnen verergeren.

Daarnaast is het afbouwen van antidepressiva ook weer een bron van grote problemen. Cliënten met angststoornissen lijken niet alleen gevoelig te zijn voor opbouwverschijnselen, maar ook voor afbouwverschijnselen. Dit zorgt ervoor dat cliënten vaak vastlopen in een model waarin ze continu van medicatie moeten wisselen, met telkens nieuwe opbouw- en afbouwproblemen als gevolg. Hierdoor ontstaat een cirkel van toenemende angst en medicatiewisselingen die moeilijk te doorbreken is.

Alternatieven voor medicatie bij angst

De vraag rijst dan ook of antidepressiva wel de juiste keuze zijn bij angststoornissen. In veel gevallen kunnen niet-medicamenteuze behandelingen effectiever en duurzamer zijn. De richtlijnen ondersteunen dit. Een belangrijke benadering is blootstellingstherapie, waarbij cliënten geleidelijk worden blootgesteld aan de situaties die angst oproepen. Dit helpt hen om de angst in het gezicht te leren kijken en de macht van de angst te verminderen.

Daarnaast spelen leefstijlveranderingen een cruciale rol. Meditatie, voldoende slaap, gezonde voeding, en regelmatige lichaamsbeweging kunnen significant bijdragen aan het verminderen van angst. Deze aanpak vereist weliswaar veel motivatie en inzet, maar kan blijvende en positieve effecten hebben zonder de bijwerkingen van medicatie.

Conclusie: wees voorzichtig met antidepressiva bij angst

Mijn ervaring in de praktijk heeft me doen twijfelen aan het routinematige gebruik van antidepressiva bij angststoornissen. Ja, sommige mensen geven aan dat de antidepressieve medicatie effectief was –  maar vaak zit hier het niet-specifieke placebo-effect van de medicatie onder. Te vaak zie ik mensen in de problemen komen door de heftige opbouw- en afbouwverschijnselen. Hoewel antidepressiva in sommige gevallen nuttig kunnen zijn, is het essentieel om zeer voorzichtig te zijn bij het starten van deze medicatie bij angst. Vaak zijn andere benaderingen, zoals blootstellingstherapie en leefstijlveranderingen, effectiever en veiliger.

Ik adviseer in het online spreekuur dan ook altijd om goed na te denken en verschillende opties te overwegen voordat men begint met antidepressiva voor de behandeling van angst. Het is belangrijk om een behandelplan te kiezen dat niet alleen effectief is, maar ook duurzaam en draaglijk voor de cliënt.

Meer lezen over antidepressiva en angst?

Heb je een vraag?

Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.

Wil je PsychoseNet steunen?

Wordt donateur en help ons om mooie projecten te realiseren.

Reacties

14 reacties op “De complexiteit van antidepressiva bij angst: een kritische blik”

  1. Geartsje

    Na 19 jaar bij de GGZ ben ik daar mee gestopt. Ik had ze niet meer nodig. Wat niet wil zeggen dat ik mijn beperkingen niet meer heb. Ik zat vaak in een psychose, wat ze bij de GGZ niet door hadden, omdat ik dan ging schrijven. Eens zei mijn psychologe: je moet noet zo rationeel zijn. Met andere woorden, ze had niets door. Maar eens kreeg ik een angstaanval. Iemand had iets in mijn werk gelezen. Totale angst. Even praten was volgens mij voldoende geweest, maar ik kreeg medicijnen tegen die angst. Geen anti depressiva. De angst was weg, maar ook de psychoses. Dus stond ik in mijn ontwikkeling stil. Toen ik met die medicijnen mocht stoppen, kwamen de psychoses terug. En ging ik weer schrijven. Ik gebruik sinds 2017 antidepressiva. Die doen wat ze moeten doen. Maar ze keren mijn angsten niet. Mijn angst bestaat daarin, dat iedereen kan lezen wat ik schrijf. En dus denk. Nu zou ik misschien hiervoor medicijnen kunnen krijgen, maar ik ben van mening dat ik er doorheen moet. Dit soort medicijnen genezen niet, maar onderdrukken. Dus ben ik meer dan een week niet meer op deze site geweest. Want ik had een reactie geschreven. Hadden ze bij de GGZ mij toentertijd medicijnen gegeven tegen mijn psychoses, dan was ik blijven hangen in mijn problemen.

  2. Asto

    Angststoornissen hebben m.i. vaak een lange, soms wat duistere oorsprong. Dit heeft tot gevolg dat de persoon vaak niet (meer) weet, waar de oorzaak ligt.
    De stoornis gaat vervolgens een eigen leven leiden: de gegeneraliseerde angststoornis.
    Een angst is wezenlijk iets anders dan een depressie. Toch behandelen we een angststoornis met antidepressiva; deze logica ontgaat me.
    Ben het dan ook eens met de visie van Jim van Os, dat we ons gereserveerder opstellen t.a.v. de werking en voorschrijven van antidepressiva en de veelal heftige bijwerkingen bij opbouw en afbouw.

    1. De triggers in het nu die de angst oproepen kunnen veel vertellen over wat er vroeger gebeurd moet zijn, mogelijk zelfs in een hele vroege periode die we ons noet meer kunnen herinneren. Juist die vroege verdrongen gebeurtenissen kunnen nu een heftige angst oproepen als er in detail iets lijkt te gebeuren dat aan de gebeurtenis uit het verleden doet denken, maar eigenlijk een vergissing of te heftige reactie van onze interpretatie is. PRI therapie geeft hier de tools voor om hieruit te komen.

      1. Mar

        Reclame maken voor een methode die zeer omstreden is lijkt mij niet goed. Zeker niet op een site met veel kwetsbare mensen.

        1. Ja klopt PRI is controversieel dank Mar

        2. Geartsje

          Wat de PRI nu precies behelst, weet ik niet. Maar met Charlotte ben ik het niet eens. Ik heb ook zo’n onverklaarbare angst. Maar ik schuif het niet af op mijn vroegste onbewuste herinneringen. De angst bestaat er uit dat niemand mag weten wat ik denk en schrijf. In de periode bij de GGZ heb ik een regelrechte angstaanval gehad, omdat iemand iets had gelezen wat ik geschreven had. Maar aangezien ik deze angst niet kan herleiden tot mijn vroegste jeugd, zoek ik het in reincarnatie. Ik ben altijd dol geweest op discussies, bv bij bijbelstudie. Ook bij de vroegere jeugdvereniging. Want zo kan ik leren. De angst kwam boven in de 19 jaar bij de GGZ. En nu, al weer meer dan tien jaar na de GGZ, ga ik de confrontatie aan met die angst, Het was ook al een stuk afgezakt. Ik ben in mijn leven bij de GGZ na veel nadenken tot de conclusie gekomen, dat reïncarnatie een feit is. Alles toeschrijven op je vroegste jeugd is mij te gemakkelijk. Al zal een ander misschien reïncarnatie als oplossing te gemakkelijk vinden. De vraag is of het weten van de herkomst belangrijk is bij de behandeling.

  3. Cunera Berendsen

    Ja zeker het gevoel van geborgenheid zoeken en niet vinden buiten jezelf.

  4. Birgit

    Twee keer in mijn leven antidepressiva gebruik voor een periode en destijds veel aan gehad maar blijft symptoom bestrijding.
    Nu ik op 51 jarige leeftijd dacht mijn leven op orde te hebben raakte ik uit balans en kreeg tevens weer last van angsten.
    Dit keer koos ik niet voor medicatie maar besloot op een andere manier hulp te zoeken.
    In een aantal maanden door begeleidende meditaties/ opstellingen/ reading. Een enorme sprong gemaakt en weet nu dat mijn angsten voortkwamen uit aangeleerde patronen en overtuigingen. Door bewust worden en aan te kijken word je geheeld en verdwijnt de angst en voel je weer liefde voor jezelf.

  5. Vlinder

    Heel herkenbaar voor mij. Jaren angststoornissen gehad, van pleinvrees tot straatvrees, claustrofobie, braakangst in gezelschap, slik angst. Alles is wel voorbij gekomen en inderdaad ook anti-depressivia in meerdere soorten. Maar hoeveel ik slikte en wat ik ook slikte, de angst bleef en werd waarschijnlijk erger doordat medicatie je verder bij jezelf vandaan brengt (tenminste zo beleef ik het). Nu afgebouwd naar 5 mg paroxetine en tijdens dit traject kwam de angst in alle heftigheid terug evenals een nerveus gevoel tijdens het ontwaken en wakkerschrikken tijdens inslapen. Mijns inziens is het rebound en levensangst. En ik vermoed dat dit vroeger ook speelde. Het gaat vaak verder dan de oppervlakte en levensangst is iets wat men niet gauw herkent of erkend vermoed ik.

    Zeer interessant Jim, en erg fijn dat er kritisch gekeken wordt 😃

  6. Mar

    Dank voor de kritische blik! Antidepressiva hebben mij ernstig ziek gemaakt. Rebound bij afbouwen 3x, waarbij de laatste zo ernstig was dat het 2 jaar heeft geduurd voor ik weer een beetje kon functioneren. Opbouwen ging ook altijd moeizaam en niemand die bedacht dat dit weleens van de Antidepressiva kon komen.

    Nu bij een therapeute die anders durft te kijken en nee dat is niet makkelijk maar wel heilzaam.

    Overigens meditatie etc dat doe ik allemaal al jaren maar dat hielp echt niet om erbovenop te komen. Wel goed voor mijn lijf zeker! Maar zoals charlotte zei: de basis van veiligheid die moet worden opgebouwd . Pas dan kan je je triggers en dus angsten echt aan gaan kijken.

  7. Charlotte Apeldoorn

    Wat fijn dat hier aandacht voor komt, dit is ook mijn ervaring als ex patiënt.

    Maar wat ik mis in dit stukje, is veiligheid. Ja, blootstelling aan angsten is belangrijk, maar zonder een veilige basis kan dat ook voor hertraumatisering zorgen. En, het ontbreken van die basisveiligheid, was de werkelijke oorzaak van mijn angsten, zie ik nu. Dat is de reden dat ik er altijd voor wegliep, ik had er het draagvlak gewoon niet voor.

    Elke keer mijn angsten aan willen kijken, maar zonder die veiligheid, creëerde voor mij een groter gevoel van onveiligheid. Pas toen ik aandacht begon te besteden aan veiligheid, ging het weer de goede kant op, leerde ik te durven leunen in het leven.

    Ik denk dat het een waardevolle toevoeging kan zijn in de behandeling, om ook aan dit stuk aandacht te geven.

    1. Mar

      Dat is precies wat er bij mij gebeurde. Dat stukje veiligheid, dat ik veilig ben bij mezelf. Dat is wat er aan ontbreekt. Inmiddels met een therapeute bezig dit onder ogen te zien en wat ik daar aan kan doen. Maar wat een verspilling van tijd alleen omdat dit nooit werd gezien.

      Mag ik vragen hoe jij daar mee bezig bent gegaan?

      1. Charlotte Apeldoorn

        Wat fijn dat je een goede therapeute hebt gevonden, die je daarbij helpt!

        En meditatie, helpt mij ook zeker, maar voor een gevoel van veiligheid heb ik ook veel meer nodig dan dat.

        Mij werd het duidelijk door een inzicht wat ik kreeg van psychedelica, het helpt me nu al een aantal jaren met het verwerken van trauma’s.

        1. Mar

          Herkenbaar. Mooi dat dit jou helpt! Zo kom je echt verder. Voor mij is de polyvagaal theorie en somatische oefeningen heel behulpzaam. Het mooie vind ik dat iedereen zijn eigen weg hierin gaat.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *