Moeder én gevoelig zijn voor psychose zijn? May-May schreef zes jaar geleden de blog Hoe combineer je ouderschap met psychosegevoeligheid. In deze nieuwe blog vertelt ze over haar band met haar zoon die inmiddels 15 jaar oud is. “Ik ben er erg dankbaar voordat mijn ex-man altijd een goede moeder in mij is blijven zien, ook al heb ik psychosegevoeligheid”.
‘Bedankt mama, het was erg gezellig’: over moeder zijn én gevoelig zijn voor psychosen en manieën
Deze blog is een vervolg op mijn blog Hoe combineer je ouderschap met psychosegevoeligheid. Het is nu zes jaar later. Ik schrijf deze blog omdat ik andere ouders met psychosegevoeligheid, manieën en depressie hoop wil geven. Ook hoop ik dat deze blog een eye-opener is voor hulpverleners. Tijdens mijn depressieve perioden voelde ik me erg tekort schieten richting mijn toen driejarige zoon, Noah. En ja, het is zeker waar dat de vader van mijn zoon toen het grootste deel van de zorg op zich genomen heeft. En dat Noah het er best moeilijk mee had dat ik zoveel in het ziekenhuis was. Er is echter ook hoop.
Noah is nu vijftien jaar en gaat sinds de middelbare school de ene week naar zijn vader en zijn vrouw en kinderen en de andere week naar mij. Noah heeft goede vrienden, vindt het leuk en doet zijn best op school en beleeft veel plezier aan zijn sport.
“Mama, jij denkt dat je niet meer beter wordt he, ikke denk van wel”
Dat zei Noah tegen me toen hij drie jaar was. Zo ontzettend hoopvol. Ik miste in de GGZ een hoopvol perspectief en mijn driejarige zoon geloofde in mij en gaf me hoop.
Een gewone moeder als alle anderen
Ik hou ontzettend veel van mijn zoon. Ik vind het vooral erg gezellig als Noah er is. Hij is nu tiener, dus continue op zoek naar grenzen. Als hij erover heen gaat corrigeer ik hem of als de gelegenheid zich voordoet leg ik een en ander uit, meestal zonder boos te worden. Ik heb daar gewoonweg de puf niet voor vanwege mijn psychische kwetsbaarheid en ik houd van innerlijke rust. Aan de andere kant heb ik ook het idee dat zijn hersenen nu eenmaal nog in ontwikkeling zijn, dus dat ik daar wat begrip voor moet hebben. En als ik het echt even niet meer weet dan app ik mijn zusje, Jim en/of de vader van mijn zoon om om advies te vragen. Als echt de boot aan is, komt pappa langs bij ons op gesprek, maar dat gebeurt hoogst zelden.
Desalniettemin bekruipen bij mij soms twijfels of ik het opvoeden wel goed doe, ik twijfel altijd bij alles wat ik belangrijk vind. Als Noah me dan ineens een knuffel geeft dan voel ik zo’n enorme liefde en vertrouwen. Gisteren ging hij op de fiets naar zijn vader, gaf me een knuffel bij het weggaan en zei: “Bedankt mama, het was erg gezellig!” Kortom, ik denk dat ik vooral een gewone moeder ben, zoals alle anderen.
Gezamenlijk ouderschap heeft altijd voorop gestaan na de scheiding
Nadat de vader van Noah aankondigde van mij te willen scheiden in 2009 omdat hij niet kon omgaan met mijn psychosegevoeligheid en manieën en toen ik de diagnose ‘’schizofrenie’’ en zware medicijnen kreeg, raakte ik depressief. Ik kreeg een nieuwe vriend voor een aantal jaren.
Bij ons heeft altijd het belang van Noah bovenaan gestaan. In het begin, net na de scheiding moesten mijn ex-man en ik weer een nieuwe vorm vinden om met elkaar om te gaan. Ik koos ervoor om me met zo’n min mogelijk dingen te bemoeien, alleen als het echt heel belangrijk was. Dat kwam ook voort uit het feit dat ik toen last had van depressie en erg kwetsbaar was. Ik vond het moeilijk dat ik Noah relatief weinig zag en was mijn zusje heel dankbaar voor haar advies. Zij zei: “Als Noah groter is heeft hij ook zelf de mogelijkheid om naar je toe te komen.”
Inmiddels is Noah al 15 jaar en ben ik sinds een aantal jaren hersteld – of versteld zoals ze bij Anoiksis zeggen-, aan de situatie gewend en kunnen de vader van Noah, zijn vrouw en ik gelukkig goed met elkaar omgaan. Ik ben er erg dankbaar voor. Ook ben ik dankbaar dat mijn ex-man altijd een goede moeder in mij is blijven zien, ook al heb ik psychosegevoeligheid. Al weet ik dat het net na mijn psychosen ook moeilijk voor hem is geweest.
Ik zeg vaak tegen Noah dat ik van hem hou
Toen ik net gescheiden was en Noah zo weinig zag, maakte ik me zorgen of zijn vader wel zou vertellen dat ik veel van Noah hou. Ik bedacht me echter dat ik dat het beste zelf tegen Noah kon zeggen. Dus als hij bij me was en ik voelde moederliefde, dan zei ik tegen Noah dat ik veel van hem hou. Of ik gaf hem een kus of knuffel. Nu is hij een tiener, dus nu is het even kijken wanneer dat gaat, haha.
Gedicht over Moederliefde
Graag sluit ik af met een gedicht uit het boekje dat Noah aan me gaf in 2014 toen ik opgenomen was in de Rembrandthof. Ik denk dat zijn bonusmoeder dat had gekocht, lief hè. Het gedichtje staat ook voor in mijn boek Hier ben ik.
De liefde van een moeder!
Wat kan daarmee vergeleken worden!
Van alle dingen op aarde komt deze liefde het dichtst bij de goddelijke liefde in de hemel.
Moederliefde betekent een leven vol toewijding – en soms de opoffering van een leven – waarbij
maar één gedachte, één hoop en één gevoel bestaat;
dat haar kinderen gezond en sterk opgroeien, vrij van kwade gewoontes en in staat voor zichzelf te zorgen.
Anoniem
Alle liefs voor jou en je kind(eren),
May-May
Ps: ‘Noah’ is niet de echte naam van mijn zoon
Geef een reactie