François schrijft wekelijks over zijn leven met depressie. Hij vertelt in deze blog over jezelf troosten. Over verandering. “Mislukken is niet een miljoen keer vallen, mislukken is een miljoen keer vallen en één keer blijven liggen”. Leer hier over jezelf troosten tijdens depressie?
Laten we stoppen met elkaar verneuken. En laten we stoppen met onszelf verneuken.
De goeie volgorde is volgens mij: eerst het laatste
Dus stoppen met onszelf verneuken (=depressie).
Hoe doe je dat?
Door van jezelf te houden. Liefde. Zelfliefde = self compassion (ook expliciet genoemd in therapieën zoals ACT).
Hoe doe je dat?
Niet door te wachten tot je lieve gevoelens voor jezelf voelt. En niet door te wachten tot je lieve gedachten over jezelf denkt. Je doet dat door je lief(devol) te gedragen jegens jezelf.
Hoe doe je dat?
Dat doe je door je consistent (dus niet maandag wel en dinsdag niet, maar constant, dus de hele tijd) en constructief (dus positief, wijs, bemoedigend) te gedragen jegens jezelf.
Hoe doe je dat?
Denk aan een lieve vriend(in), wat zou die zeggen en wat zou die nu doen? Of je geweten. Of zoals je wilt God. Als jij iets zou zeggen of doen dat zelfdestructief is, dan zou die vriend(in), je geweten of God zeggen: nee, doe dat alsjeblieft niet.
In dit filmpje praat ik hierover:
Doe dit alsjeblieft wel: troost jezelf als je pijn hebt
Bijvoorbeeld door te huilen. Besef dat pijn normaal is, een onderdeel van ieders leven. Voel je pijn, voel je depressie, paradoxaal genoeg de enige echte manier om het los te laten. (Vergeven = loslaten = impliceert dat je de pijn wel eerst vastgepakt moet hebben, dus pijn voelen. Zie blog Voel je pijn.)
Begin daar niet morgen mee en begin daar niet straks mee, begin daar nu mee.
Accepteer bij voorbaat dat hoe intelligent je ook bent, en hoe sterk je wilskracht ook is, en hoe wijs je ook bent, besef dat dit heel erg moeilijk is en een levenslang iets wordt. Want elke keer, elke keer opnieuw zal je instinct, je doodsangst, je overlevingsdrang, je reptielenbrein, je ego in je oren gillen:
- Pas op, gevaar, denk aan je eigenbelang, denk aan jezelf!
- Sorry, vandaag even geen tijd voor het verstandige en goede!
- Pak die poen!
- Pak dat koekje/drank/drugs! Pak die vrouw!
- Sla erop als ze je niet respecteren!
- Ik moét status en respect!
- Wees boos op jezelf als je iets verkeerd doet.
- Wees perfect!
- Wees woedend op het leven als dat weer niet gaat zoals je wilt.
- Ooooh, verschrikkelijk, drama, hysterie, paniek, alles mislukt!
- Ok, ik ben verslagen, ik ben depressief, ik wil geen pijn meer, ik wil dood.
Wat is wijsheid? Wat is liefde?
(Filosofie betekent letterlijk: liefde voor wijsheid.)
De pijn niet ontkennen maar erkennen, voelen. Bewust zijn van de negatieve automatische gedachten, ze observeren, niks meer niks minder. En elke keer, elke keer opnieuw zal je die automatische, onbewuste stem observeren (niet ertegen vechten en helemaal niet denken dat jij die stem bent) en vervolgens het verstandige, kalme, bewuste, wijze, constructieve doen en zeggen.
Soms is dat niks zeggen en niks doen
Ik zei: heel erg moeilijk. Elke keer, elke keer, elke keer als je terugvalt in oud gedrag, weet dat dat normaal is, zelfs gezond, logisch, je bent namelijk geen robot maar een mens van vlees en bloed. Dus niet 99%, maar 100% zeker ga je eindeloos (!) terugvallen in oud, negatief gedrag (oorzaak: automatische, onbewuste, dwangmatige, negatieve gedachten = ego = depressie).
Wees dan niet zo stom (zoals ik) om jezelf hiervoor uit te gaan schelden. En als je dat wel doet (zoals ik), wees ook dan weer begripvol, je bent niet perfect maar een mens, wees vriendelijk. Een gewonde, jankende hond geef je geen schop, dus waarom jezelf wel?
Mislukken is niet een miljoen keer vallen, mislukken is een miljoen keer vallen en één keer blijven liggen
De briljante Engelse schrijver C.S. Lewis zei:
“Een mens valt zo vaak dat het haast niet meer de moeite waard lijkt om op te krabbelen (…) Maar dit schijnbaar absurde is het enige verstandige wat ik doe, dus ik moet ermee doorgaan.”
Dus sta elke keer, elke keer opnieuw op. Dat geldt voor alle mensen, alle landen, alle eeuwen. Dit zeggen alle godsdiensten, alle filosofieën, alle spirituele stromingen. En alle schrijvers, psychologen en psychiaters ook. Uw nederige dienaar ook.
Ieders leven, ja, ook van de schaterlachende miljonairs en BN’ers, ieders leven zit vol pijn en verdriet, vol teleurstellingen, vol mislukkingen en vernederingen, vol wanhoop en soms vol depressie
Laten we ons masker afdoen, laat je verdriet zien, we zijn allemaal gelijk. Dat is compassie = naastenliefde. We willen allemaal om dezelfde redenen hetzelfde: gelukkig zijn. (We maken helaas allemaal dezelfde, vreselijke denkfout. Gelukkig word je niet door egoïsme maar door altruïsme.)
Het boek van Dan Harris heet 10% Happier: na alle constructieve dingen gedaan te hebben, is hij 10% gelukkiger. Dat is voldoende. Ik persoonlijk vind dat overdreven. Ik doe alles, pijn voelen, mindfulness, ik probeer te ontspannen, te mediteren en in het nu te leven, en dat maakt me 5% gelukkiger. Oké, goed zo, da’s beter dan een depressie.
Ik sprak in de derde zin over de volgorde. Pas als we onszelf niet meer verneuken, kunnen we anderen niet meer verneuken.
Sommige mensen denken: verander de wereld begin bij de wereld
Hoe kan nou een ongelukkig mens iemand anders gelukkig maken? Hoe kan nou een ongelukkig mens een gelukkige wereld bouwen? Als je zelf ongelukkig bent en je gaat toch beginnen om een gelukkige wereld te bouwen, dan vallen er miljoenen doden, zie het fascisme en communisme. Dat is: verbeter de wereld begin bij de wereld. En dat betekent in de praktijk: verbeter de wereld begin bij JOU! Niet bij mij. Ik ben ongelukkig en ga jou dwingen om gelukkig te worden. LOL.
Vergelijkbaar met een gelukkig mens dat zegt: ik ga jou dwingen om ongelukkig te worden.
Ongelukkige idealisten denken dat hun positieve doel alle negatieve middelen heiligt. Maar zo werkt het leven niet. Als je nu iets goed doet, zal het doel straks ook goed zijn. Als je nu iets verkeerds doet, zal het doel straks ook verkeerd zijn.
Hoe kan een mens vol onvrede vrede stichten? Je kan alleen weggeven wat je hebt. Een ouder vol onvrede kan geen vrede stichten in een gezin. Dat is de ouder die rookt en zegt tegen het kind: doe wat ik zeg (niet roken), niet wat ik doe (roken). De meest effectieve manier van goed opvoeden is het goede voorbeeld geven. Het slechte voorbeeld geven is even effectief.
Verbeter de wereld begin bij jezelf
Wil je de wereld verbeteren? Ga niet de wereld verbeteren, doe iets anders, verbeter jezelf.
Dezelfde denkfout in andere bewoordingen: nadat de revolutie alles heeft veranderd, ja dàn wordt alles eerlijk en mooi en vredig … nee, dan zijn wij nog steeds mensen vol onvrede die alleen dat kunnen weggeven.
Laten we stoppen met onszelf verneuken (hoe?, vanaf alinea 3). Dan gaan we automatisch stoppen met elkaar en de wereld verneuken. Verbeter de wereld, maar begin niet bij de wereld.
Behoefte aan een luisterend oor?
Wil je je verhaal kwijt? Onze PsychoseNet chatprofessionals staan voor je klaar.
Ken je de mini-College’s van PsychoseNet al?
Bekijk PsychoseNet college’s van Jim van Os over zorg en herstel, van depressie tot psychose.
Geef een reactie