Tim beschrijft in deze blog zijn belevingswereld na de psychose en zijn verlangen om alles weer net zo intens te ervaren als ervoor.
“Lopend door de straten, die voorheen vol met betekenis zaten. In mijn bubbel, zie ik wel.. maar voel niet snel. De verwondering voor het kleine, hoe ga ik mijn blik weer verfijnen?”
Je bent stabiel, je mag naar huis. Een deel van jezelf achtergelaten of weggedrukt, ga het maar weer uitzoeken.
“Het hoort erbij, het is logisch dat je je zo voelt”, zegt men. Verzacht dit dat dan de pijn?
Is er überhaupt pijn? Was die er maar, dan voelde ik nog iets
Een worsteling tussen afhankelijkheid en onafhankelijkheid, steeds weer. Je denkt er te zijn en voor je het weet begin je weer van onderaf aan.
(On)gevraagde hulp vanuit de beste intentie, je hebt er geen grip op. Men bepaalt en opeens sta je onbewust bij iemand in het krijt.
Had ik dit krijt zelf nog maar, om mijn leven en mijn belevingswereld na de psychose letterlijk verder vorm te geven. Mijn essentiële creatieve energie is op. Ik weet dat het er nog zit, alleen niet aan het uiteinde van mijn vingertoppen.
Lieve trotse woorden doen me goed (denk ik):
“Je bent zo ver gekomen, kijk eens wat je ondanks alles toch hebt neergezet.”
Ik voel de woorden alleen niet, ik snap de betekenis maar ze komen niet echt m’n bubbel in.
Ik verlang naar m’n intrinsieke motivatie, een interne dialoog
Maar hoe kom je daarbij als je van binnen geblokkeerd bent? Mijn ‘genot’ haal ik uit externe factoren, bevestiging-zoekend terwijl ik ‘weet’ dat dit niet nodig is. Weten en voelen liggen zo ver uit elkaar.
Wat is mijn belevingswereld na de psychose?
Heel af en toe schemert er iets moois door, iets wat me opvalt, een lichte verwondering. Hoe het zonlicht op een bepaalde manier breekt. Hoe ik met opgekrulde mondhoeken ergens loop.
De oprechtheid maakt zich weer kenbaar, voel ik daar nou een kleine traan?
Het is de subtiliteit die me weer dichter bij mezelf gaat brengen
“Zo’n breed spectrum van het leven ervaren, wat een uitdaging om je standaard bij te schaven.”
“Het verleden integreren in het heden, niet wegstoppen maar ook niet teveel herleven.”
Geef een reactie