Ben ik gek en psychotisch? Henk is al 25 jaar in behandeling in de psychiatrie en heeft inmiddels zijn bedenkingen over de werkwijze van de GGZ. Hij doet zijn verhaal, omdat hij het idee heeft dat hij werknemers, patiënten en naasten uit de psychiatrie kan helpen.
Ik heb/had autisme, angstgedachten, schizofrenie, ocps, manisch-depressief, psychoses, vele soorten en grote hoeveelheden medicatie, verplichte opnames, talloze therapieën en begeleiders.
Mijn hoge opleidingen en de drukke baan van toen hebben in combinatie met mijn autisme de enorme problemen veroorzaakt
Ik was daardoor vaak overprikkeld. Ik ben nu drie jaar herstellende van de psychoses. Ben 100% afgekeurd en doe nu 4 ochtenden per week vrijwilligerswerk als schoonmaker. Dat is mijn beste medicijn. Ik heb al flink afgebouwd met de medicatie en ga door zover als het kan. Ik ben nu helderder en leef meer op mijn gevoel, intuïtie en ingevingen, en minder in mijn hoofd. Ik twijfel aan de diagnoses, de werkwijze in psychiatrie, de talloze therapieën, begeleidingen, stempels en voorgeschreven medicaties. Er wordt enorm veel geld mee verdiend, maar ik betwijfel of het allemaal echt nodig en nuttig is. Het eindeloos blijven praten over je gedachten/problemen heeft volgens mij weinig zin, want wat je aandacht geeft groeit. Zo blijf je ziek en houdt het nooit op.
Het lijkt me beter om een sociale band te creëren met de medemens (patiënt)
- Vraag waar hij hulp bij wil.
- Vraag naar zijn hobby’s en interesses.
- Bespreek wat goed gaat.
- Laat merken dat hij er mag zijn.
- Bespreek wat de persoon voelt en niet alleen wat de hij denkt.
Ook heb ik gemerkt dat je gedachten en angsten juist niet moet ontkrachten, gerust moet stellen of moet bevestigen in je hoofd. LET IT BE. Is makkelijker gezegd dan gedaan, maar echt de moeite waard.
Iedere bevestiging is voeding en de gedachte of angst zal daardoor als een boemerang drie keer sterker terugkomen. Wat je aandacht geeft groeit. Dit gegeven is heel belangrijk geweest voor mijn gedeeltelijk herstel. Ik heb ook ondervonden dat je tijdens het afbouwen van antipsychotica meer waangedachtes krijgt, waardoor je weer moet verhogen. En zo kom je er nooit vanaf. Dit heeft schijnbaar met de hoeveelheid dopamine te maken. Ik heb wel gemerkt dat je even door deze fase heen moet en dat het dan weer rustiger wordt. Dus hou vol en je komt er wel.
Ik ben van een manie in een psychose geschoten
Ik heb toen antipsychotica geweigerd (dacht dat het vergif was!). Ben toen drie weken in een psychose gebleven. Dat is erg lang. Hoe langer de psychose duurt hoe langer het herstel doorgaans duurt. Daarna alsnog medicatie genomen en weer drie weken later mocht ik naar huis. Toen twee jaar in een hel geleefd als gevolg van de negatieve symptomen en randpsychotisch gedrag. Een psychose werkt eigenlijk hetzelfde als een glazen sneeuwbol die je met kerst vaak ziet. In de psychose worden je hersenen/de sneeuwvlokken flink door elkaar geschud en daarna komt het grotendeels weer op zijn plek terecht. In het begin gaat dat wat sneller, maar het kan wel 10 jaar duren. Dus hou de moed erin. Blijf positief, dat is erg belangrijk voor je herstel.
Nu is alles wel wat rustiger. Ik voel meer en denk minder en was eigenlijk vergeten hoe bijzonder en fijn het leven kan zijn. Ik kan me alles nog herinneren uit mijn psychose. Ik ben erachter gekomen dat meerdere (waan)gedachtes/gevoelens uit de psychose toch (gedeeltelijk) blijken te kloppen. Vooral in het begin van de psychose heb ik hele heldere/bijzondere ingevingen en gevoelens gehad die echt waar blijken te zijn. (Het lijkt me verstandig dat de GGZ juist dit bespreekt met de patiënten). Daarna ben ik helaas doorgeslagen/ontspoord in mijn hoofd en zijn er ook vele gedachtes geweest die niet klopten. Het is echt bizar wat een mens dan allemaal kan denken.
Ik heb het gevoel dat een groot deel van alle mensen die een psychose krijgen, dit meemaken
Het zijn gewoon bijzondere hooggevoelige mensen. Zij komen op een gegeven moment allemaal tot zichzelf. En dat kan enorm overweldigend zijn. En helaas komen zij daarna vaak jaren in de psychiatrie terecht. Maar er is ook een voordeel. In mijn ogen weet je dan wel dat je in staat bent om veel meer op je gevoel en intuïtie te kunnen leven. Dat is een heel belangrijk element voor een mooi leven. De kunst is om hier op de juiste manier mee om te gaan en zo op het juiste pad te blijven. Het is overigens wel zo dat er meer mensen zijn met deze geweldige eigenschap, die niet doorschieten in een psychose. Eigenlijk is iedereen in staat om volledig tot zichzelf te komen, maar door alle hectiek in de maatschappij zijn er helaas maar weinig mensen die daarin slagen.
Sinds de psychoses heb ik soms nog steeds last van (waan)gedachtes/rand psychotisch gedrag en achterdocht
Best vaak blijken deze gedachtes, gevoelens of ingevingen toch gewoon waar te zijn, hoewel mijn omgeving en de psychiatrie dat niet snel wil inzien. Het komt ook voor dat ik niet zeker weet of iets nu wel of niet waar is. Dat is allemaal best vervelend, maar ik leer steeds beter op mijn gevoel en mijn intuïtie te vertrouwen.
En je mag trouwens best wel dingen denken die niet waar zijn. Dat is menselijk en heeft iedereen wel eens. Accepteer bijvoorbeeld dat je achterdocht kan hebben en ga er niet te serieus op in. Vaak is de oorsprong van mijn gevoelens en (waan) gedachtes gewoon waarheid. Het zou fijn zijn als ik daar met mijn behandelaars en mijn omgeving over kan praten, maar vaak wordt je dan aangezien voor een psychische gek. Ik betwijfel of ik ooit van dat stempel af ga komen.
Na de psychose ben ik veel spiritueler geworden
Ik geloof erg in de wet van aantrekkingskracht, wie goed doet goed ontmoet. Karma, toeval bestaat niet, alles heeft een reden.
Over het nut van de enorme hoeveelheden medicatie die ik dagelijks slik heb ik mijn twijfels. Mijn prachtige persoonlijkheid was enorm (onnodig) onderdrukt en is dat nu nog steeds een beetje. Over het autisme (dat momenteel enorm in de mode is) heb ik ook mijn vraagtekens. Een ding weet ik wel zeker, de GGZ ‘zorgt’ voor veel geld. Misschien ga ik over die onderwerpen ook een blog schrijven.
Onthoud zeker het volgende: je intuïtie en je gevoel is je grootste en sterkste kracht. Probeer meer te voelen en minder te denken. Je bent niet wat je denkt. Vertrouw op jezelf.
Henk (pseudoniem)
Geef een reactie