Dit is de tiende en de laatste blog van May-May uit de “Blogreeks God”. Tijdens haar verblijf in de Rembrandthof gaat May-May regelmatig naar een park in de buurt. Ze kijkt daar onder meer naar de zwanen en geniet van de natuur. “Ik had een zwaan gezien die zo mooi was, dat het net een cadeau van God leek.” Mooie blog over de overgebleven vragen na opname in de zorg.
Verschillende keren ging ik naar het park in de buurt van de Rembrandthof om naar de zwanen te kijken. Inmiddels was het contact met pastoor Dresmé weer hersteld. Ik begreep weer dat ik gewoon contact met hem mocht hebben. Ik appte naar pastoor Dresmé: Ik heb het idee dat God helpt bij de ontmoetingen [met de zwanen] en de schoonheid van de natuur wil laten zien.
Pastoor Dresmé appte terug:
Ja, de schepping is een Godskado! Sint Paulus schreef: als we de schoonheid van de natuur zien, weten we dat God bestaat! Kortom, geniet ervan en laat je zo door de natuur troosten en helpen.
Op een dag kwam er een zwanenvrouwtje langs. Ik keek en genoot om te zien hoe ze voer uitstrooide voor de zwanen. Ik maakte kennis met haar. Ook maakte ik een hele mooie foto van een zwaan.
Toen ik terug kwam op de Rembrandthof zei een mede-patiënte: Hee, er is net iemand op TV met een zwaan op zijn trui. Ik keek en zag inderdaad iemand met een zwarte trui met een grote afbeelding van een zwaan erop. Ik voelde me verward. Alsof de AIVD dat geregeld had. Ik had een zwaan gezien die zo mooi was, dat het net een cadeau van God leek. De AIVD had een plaatje van een zwaan op een zwarte trui om die mooie energiestroom te compenseren. Ik word er gek van, houdt de AIVD me de hele tijd in de gaten of zo? Via mijn telefoon weten ze vast waar ik ben. Dacht ik.
Mijn psychose ontwikkelt zich een beetje
Aan het eind van mijn opname bedacht ik me dat ik tijdens deze psychose niet aan Bert Koenders en Wouter Bos had gedacht. Klaarblijkelijk ontwikkelt mijn psychose zich een beetje. Alleen hoorde ik op een avond weer een stem van Wouter Bos op TV. Ik wist niet of hij het was, maar ik liep gauw de kamer uit. De AIVD blijft echter terugkomen in mijn psychose. Misschien omdat ik slechts een keer iemand van de inlichtingendienst heb ontmoet. Overigens was dat een hele prettige ontmoeting.
Het Koningshuis bleef een grote rol spelen in mijn psychose
Willem Alexander was tijdens mijn psychose vaak op TV. Het voelde aan alsof zo getoond werd dat hij echt de allerhoogste baas is in Nederland. En alsof mijn contact met God hen in de weg zat. En ik daarom geen contact meer mag hebben met Christus.
Mijn psychose bleef tijdens en na mijn opname lang sluimeren
Mijn psychose bleef lang sluimeren. Tijdens mijn opname kwamen mijn zusje en ik daarachter, en toen ben ik meer gesprekken gaan voeren met de verpleging. Daarvoor kaartte ik ook niet echt aan dat ik een gesprek wilde, omdat ik dacht dat ze zo druk waren. De verpleging zei echter dat ik er voor mezelf zit, en best voor mezelf mocht opkomen. Wat ook spannend was is dat we de orap hebben verhoogd van 2 naar 3 mg. Mijn arts zei: het kan zijn dat je dan de stem van Christus niet meer hoort. Ik was dankbaar dat hij hier eerlijk over was, maar ik vond het dus een hele moeilijke beslissing. Ik hoor de stem van Christus al sinds 2017 hoor en hou zoveel van hem. Hij verzekerde mij echter dat hij van me blijft houden, ook als ik zijn stem niet meer mocht horen. Dus stemde ik in met de verhoging van de orap. De dag van de verhoging ging ik ’s avonds naar de Mariakapel om te bidden. Ik vroeg Christus om nabijheid. Toen ik de Mariakapel uitstapte kwam ik op het kerkterrein in de donkere avond een priester tegen. Ik kon mijn verhaal bij hem doen. En zo voelde ik me gesteund, ook door God. Christus werkt via mensen. Gelukkig hoor ik zijn stem, ook na de verhoging van de orap, nog steeds.
Erg plotseling ontslag
Mijn ontslag was erg abrupt. Jim van Os had net gezegd dat hij zou kijken of hij bij me langs kon komen in de Rembrandthof omdat mijn psychose bleef sluimeren. Ik was thuis voor weekendverlof en zou die avond weer op de Rembrandthof gaan slapen. Mijn zoon kwam me opzoeken. Toen hij bij me was bleek echter dat hij corona had. Hij isoleerde zichzelf direct. Ik had echter met mijn zoon te doen, dus gaf ik hem kort een knuffel. Als ik terug zou gaan naar de Rembrandthof zou ik op een leegstaande afdeling in quarantaine moeten. Daarop besloot ik thuis te blijven. Gelukkig ging alles goed. Wel vroeg ik me af of er een verband was tussen het feit dat Jim net had gezegd dat hij zou langs komen en dat mijn zoon ineens corona had. Hierdoor werd ik ineens ontslagen en kon ik Jim niet meer ontmoeten. Ik was daar van geschrokken.
Dosering medicatie was erg zorgvuldig, signaleringsplan was amper ingevuld
Ik ben heel erg blij dat de arts zo voorzichtig is geweest met het opschroeven van mijn antipsychoticum. We gingen eerst naar 2 mg en daarna naar 3 mg. En daarover mocht ik meebeslissen. Dat heeft erg geholpen bij mijn herstel.
Alhoewel ik een signaleringsplan van 4 kantjes heb en deze in korte vorm op PsychoseNet te vinden is, was mijn signaleringsplan echter slechts voor 5% ingevuld. Er stond alleen: 3 mg orap en geen injectie. Dat verklaart waarschijnlijk waarom ik bijna geen gesprekken kreeg, terwijl die bij mij ook goed helpen. Ik denk dat mijn opname korter had kunnen zijn als ik meteen goede gesprekken had gehad over de inhoud van mijn psychose. Net zoals bij vorige opnamen.
Cognitieve gedragstherapie zou gegeven moeten worden aan verpleegkundigen en naasten
Op de polikliniek van de Rembrandthof kreeg ik ook weer een cursus cognitieve gedragstherapie aangeboden. Als ik in psychische crisis ben, heb ik echter juist iemand nodig die met mij het gesprek aangaat. Dan heb ik juist behoefte aan contact, ook al sluit ik me helemaal af. Ik heb er behoefte aan om te toetsen of wat ik denk klopt en aan iemand die me helpt weer de gezonde paadjes in mijn hoofd te laten bewandelen. Je kunt jezelf niet op het rechte pad houden, net zoals je jezelf niet kunt opereren.
Kan ik ooit nog stoppen met mijn medicijnen?
Mijn arts zei me ook dat ik levenslang medicijnen moet blijven slikken. Als er een opmerking is waar ik een hekel aan heb. Mijn zusje en ik wisselden dan ook blikken uit toen hij dat zei. Maar goed, af gezien daarvan. Het was mij ook beginnen te dagen dat ik nu al verschillende keren gestopt ben, de laatste keer dus met behulp van taperingstrips, en dat ik dan toch elke keer weer terugval. Dus voorlopig slik ik weer medicijnen, en dan zien we hoe het gaat. Gelukkig zijn de bijwerkingen van orap en depakine enigszins te doen voor mij. Al slaap ik lang, heb ik gewichtstoename en minder energie. Het liefst neem ik geen medicijnen. Maar dan word ik weer psychotisch.
Dankbaar
Ik ben mijn artsen, de verpleegkundigen en het overige personeel van de Rembrandthof erg dankbaar voor de zorg. En natuurlijk ook mijn lieve familie, vrienden, Jim en pastoor Dresmé, en de mensen van de Sint Vituskerk die me ook tijdens mijn opname steunden.
Herkenbaar?
De blog Vragen na opname is de laatste blog uit deze reeks. Alle Liefs en Goeds!
Herken je dat, dat wat op TV komt, dat dat invloed heeft op de inhoud van je psychosen? En waar vind jij je je rust?
Dit was mijn laatste blog uit deze reeks. Ik wens jou alle liefs en goeds! Ik hoop dat je iets aan mijn blogs gehad hebt en dat je de tekeningen van Robbert kon waarderen. En ik hoop op wereldvrede. Een Wereld Waarin Alle Kinderen Kunnen Spelen!
Geef een reactie