Op 11 december 2021 werd May-May opnieuw opgenomen in de Rembrandthof. Ze had veel stress gehad en was bezig met het afbouwen van haar antipsychoticum door middel van taperingstrips, in overleg met de huisarts en de Rembrandthof. Blog over ontregelende gebeurtenissen bij psychose. May-May kijkt in deze tweede blog terug naar de periode voor de opname. “Nu ik eraan terug denk waren er vóór mijn acute psychose tektonische platen aan het verschuiven in mijn hoofd zonder dat ik daarover nadacht.”
Wat er gebeurde:
Op 11 oktober 2021 kreeg ik een berichtje van onze partnerorganisatie in Jemen
De contactpersoon had een ‘call for proposals’ van het ‘’Orange Knowledge Programme’’ van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken gezien. Of ik interesse had om naar Jemen af te reizen en kennis te delen. Jemen is een land dat in oorlog is en we zijn daarvoor actief als Peace SOS. Ik liet weten dat zij meer van de situatie in Jemen af weten dan wij. Verder was ik wat achterdochtig hoe hij, vanuit Jemen, aan bepaalde informatie kwam. Hij had echter een logische verklaring. Ik gaf mijn twijfels aan bij het afreizen naar Jemen. Eerlijk gezegd was ik ook bang om in de oorlog terecht te komen, zeker nadat ik verhalen had gehoord van vluchtelingen over de situatie in Jemen.
Het belangrijkst was voor mij, dat mijn zoon het al heel wat jaren zonder mij had moeten stellen doordat ik in een psychiatrische kliniek was opgenomen of kampte met depressie. Ik besloot daarom om in Nederland te blijven en stelde voor of we niet een en ander online konden doen. Ik vroeg me af of dit niet egoïstisch was tegenover de mensen in Jemen. Net nadat ik de keuze had gemaakt om in Nederland te blijven, schreef mijn zoon op het blaadje met de teksten van de mis in de kerk: hou van je, tot zaterdag! Voor mij een teken dat ik de goede keuze had gemaakt.
Alhoewel ik via andere kanalen aandacht probeerde te vragen voor de situatie in Jemen, bleef het ook ergens knagen, of ik wel genoeg deed voor de mensen in Jemen. Ik besprak het met een goede vriendin van me, maar besteedde er verder geen aandacht aan.
Een tijdje daarna, op 11 november verscheen er een Podcast interview van Reinout Lageman met mij op PsychoseNet
Ik was erg blij met het interview waarover ik kon vertellen over leven met psychosegevoeligheid. Een van de vragen die Reinout mij stelde was, of ik nog contact had met psychiaters. Ik antwoordde dat dat zo was, vanwege mijn werk als ervaringsdeskundige bij het UMC Utrecht, maar dat ik zelf niet meer onder behandeling was. Ook vertelde ik over mijn contact met Christus, God. Even later las of ving ik op uit het nieuws, al kijk ik eigenlijk geen TV meer sinds corona, dat premier Rutte geschrokken was.
“Die is vast geschrokken omdat ik met God praat en niet meer onder behandeling ben van een psychiater”, schoot het door me heen. “Immers, de regering wordt gecontroleerd door de Tweede Kamer, maar wie controleert mijn contact met God? De psychiaters met wie ik samenwerk geven mij autoriteit”.
Het ging verder…
Mijn zoon kwam op een dag rond half november ziek thuis uit school
Meestal als ik vraag hoe het was op school antwoordt hij: “waaahhh.” Dit keer klonk het echter: “niet zo goed.” Ik was verrast door het antwoord en vervolgde: “Wat was er dan?” “Ik ben flauw gevallen in de pauze.” Ik schrok. Uit eigen ervaring weet ik dat flauw vallen erg vervelend is. Mijn schrik werd echter nog groter toen ik die avond gebeld werd door de vader van een vriendje van Noah. Volgens hem was zijn dochter erbij geweest en dacht zij dat Noah niet was flauw gevallen, maar dat hij een epileptische aanval had gehad. Het bleef die nacht door mijn hoofd spoken en ook de rest van de dagen maakte ik me zorgen.
Na contact met het ziekenhuis concludeerde de arts echter gelukkig dat Noah waarschijnlijk was flauw gevallen.
Mijn boek Missie Wereldvrede is in het Arabisch vertaald en wordt in Jemen verspreid
Ik had dat land uitgekozen in samenwerking met een hulpverlener afkomstig uit Jemen en omdat ze daar slechts 43 psychiaters hebben voor heel het land. Mijn vertaler stuurde mijn boek op naar een bekende uit Saudi Arabië, en die ging kijken of het in Saudi Arabië uitgegeven kon worden. Dat verheugde mij zeer, hoe meer kennis verspreid wordt over psychosen, des te beter. Ook hoop ik dat mijn boeken bijdragen aan wereldvrede. Ik kreeg een contract opgestuurd van mijn vertaler. Daar stond in, dat als er disputen zouden optreden, deze voorgedragen zouden worden aan de Saudische rechtbank.
Mijn uitgever in Nederland zei, dat dat standaard zinnen zijn. Desalniettemin had ik er moeite mee, omdat de positie van de vrouw anders is in Saudi Arabië dan in Nederland én omdat Saudi Arabië de doodstraf kent. Daarbij spreek ik me op Twitter vaak uit over de oorlog in Jemen en het belang van vrede in Jemen. Saudi Arabië speelt hierbij een belangrijke rol.
Tegelijkertijd speelde dat ik al jarenlang geld geef aan een dame met de Straatkrant
Ze zegt dat ik als een zus voor haar ben. Het moeilijke vind ik, is dat ze altijd meer geld vraagt. Ik heb dit na een tijdje met haar besproken. Dat het me uitputte, dat het nooit genoeg is. Vanwege mijn contact met Christus, en zij is zelf ook Christen, vonden we alle twee dat het belangrijk is om te geven. In de kerk wordt echter wel gezegd: “Geef binnen je grenzen.”
Herken je dit?
Dat er tektonische platen lijken te verschuiven in je hoofd? Of zijn dit gewoon belangrijke gebeurtenissen die extra impact hadden omdat ik de antipsychotica aan het afbouwen was? Ook vraag ik me af waarom ik niet bedacht heb om de antipsychotica weer tijdelijk op te hogen…
Geef een reactie