Op 11 december 2021 werd ik opnieuw opgenomen in de Rembrandthof. In dit vijfde blog van mijn blogreeks voelt het op een gegeven moment alsof het universum zich tegen je keert. En als je dit leest en denkt dat dat bij jou zo is, dat is niet zo. Weet dat God van je houdt. Daarom heb ik ook de titel aan deze blogreeks gegeven dat God zegt: “Ik heb je lief’’.
In een interview met Amalia in verband met haar achttiende verjaardag ( 7 december 2021) las ik dat ze in dienst is van Nederland en haar leven wil geven aan Nederland. Ik vatte dat destijds erg letterlijk op. En ik dacht dat ik wellicht egoïstisch was omdat ik voor mijn zoon wil zorgen, na zoveel jaren van psychisch ziek zijn. Dit in plaats van de mensen in Jemen te gaan helpen. Nu pas bedenk ik me dat Amalia ook bedoeld kan hebben dat ze haar leven wil wijden aan Nederland.
Op donderdag 8 december 2021 was er een stroomstoring in Bussum, waar ik woon
Ik vatte dat op als een teken dat de gemeente niet meer met mij wilde samenwerken, en mij niet meer wilde helpen. Letterlijk zat ik in de kou. Ik had het idee dat de stroomstoring een signaal was voor mij. Terwijl het ook andere buren trof. Dit wordt in de psychiatrie ‘’betekenisverlening’’ genoemd. Alsof er signalen zijn speciaal voor jou.
Dezelfde dag ontving ik een e-mail van mijn ICT bedrijf. De afzender had dezelfde voornaam als mijn psycholoog met wie ik de dag erna een afspraak zou hebben. Het was me duidelijk: de AIVD wilde dat ik met de psycholoog zou gaan praten!
Die nacht kon ik de slaap niet vatten
Ik moest op zijn minst stoppen met mijn werk als ervaringsdeskundige bij het UMC Utrecht en mijn werk bij Peace SOS opzeggen. De psycholoog werkte vast ook bij de AIVD en hij zou me dat gaan vertellen. Ik mag geen contact meer hebben met Jim van Os, want hij legitimeert mijn contact met Christus. Daarom mag ik ook geen contact meer hebben met pastoor Dresmé. En als dit de maatregelen waren die de psycholoog zou nemen, dan had ik nog geluk, het was de vraag wat eruit zou komen.
Ik was het niet waard om mijn vader wijn cadeau te doen
Op de ochtend van 9 december belde mijn zusje om te zeggen dat ze een afspraak met de huisarts had geregeld voor me, voordat ik naar de psycholoog ging. Ik deed mijn blauwe mondkapje op, om de AIVD niet aan het schrikken te maken met mijn “Peace be with you’’ mondkapje. Op weg naar de huisarts zag ik de normaal altijd erg vriendelijke buurvrouw die vaak mijn foto’s van God’s Licht liket op Facebook, maar zij reed van me weg met een korte groet. Dat kwam vast omdat ik teveel foto’s van God’s licht en mijzelf postte op Facebook!
De vos op de poster in de wachtkamer deed me denken aan de vos in de tekenfilm Dora. Hij keek me boos aan. Iedereen leek boos op me in de wachtkamer. De dokter was gelukkig aardig voor me. Hij had contact opgenomen met de Rembrandthof en adviseerde mijn antipsychoticum te verhogen. Ik voelde dat er niks anders op zat. Ik vertelde hem dat ik dacht dat de psycholoog uit zijn praktijk voor de AIVD werkt en dat ik daarom op tijd bij hem moest zijn.
Toen ik bij de psycholoog kwam was ik enorm bang voor hem. Hij luisterde echter aandachtig naar mijn verhaal. Ik vertelde hem dat ik geen wijn kon geven als Sinterklaas cadeau aan mijn vader. Wijn is immers het bloed van Christus. Christus had zijn leven gegeven en ik was niet zo dapper om mijn leven te geven. Wat wil je dan doen met de wijn?, vroeg hij me. Ruilen, ik denk dat ik hem moet ruilen, antwoordde ik.
En zo geschiedde. Ik ging terug naar de winkel om de wijn te ruilen.
Op het moment dat ik het wisselgeld terug kreeg zei de AIVD tegen me: geef het wisselgeld aan de dame met de daklozenkrant
Ze lachte naar me. Ik wist dat het van enorm belang was dat ik haar het geld zou geven, maar ik had echter geen zin om de AIVD te gehoorzamen en liep naar mijn huis.
Toen ik thuis was stopte er een klein vrachtwagentje voor mijn huis en werden er producten uitgeladen van de supermarkt. Ik had uitzicht op de kratten en die waren rood en zwart. Rood en Zwart! De hoogste staat van paraatheid bij de AIVD! Rood staat voor veiligheid en zwart voor ….
Mijn vader kwam. Ik was bang dat ik me ongemakkelijk zou voelen omdat hij een koninklijke onderscheiding heeft gekregen en er zo een verbinding is met het koningshuis. Is hij dan nog wel echt mijn vader?, dacht ik. Dat bleek mee te vallen.
Die avond verhoogde ik mijn antipsychoticum en slikte ik weer een standaarddosering orap van 2 mg
De volgende dag was ik tegendraads en deed ik mijn peace be with you mondkapje op naar de dokter
Het leek alsof de assistente verbaasd opkeek. In de wachtkamer zat een jongen met zijn moeder, de jongen keek naar me. Keek hij naar mijn mondkapje?
Ik keek naar de posters in de wachtkamer van natuurlandschappen en de zon. Eigenlijk zijn dit ook afbeeldingen van Gods Licht ging er door me heen. Ik vertelde het tegen de dokter. Die wees me op een foto van een paddenstoel naast zijn deur. Er scheen licht onderaan de paddenstoel. Zo is het als ik euthanasie krijg dacht ik. Dan zie je een klein lichtje aan de voet van de paddenstoel.
Iemand had me pas daarvoor verteld over een jonge vrouw met een psychische kwetsbaarheid die ik ook ontmoet had, en zij had euthanasie gekregen. Ik voelde me erg bang als ik eraan dacht. Tegelijkertijd was er rond die tijd toevallig iemand die me mailde en ongeveer dezelfde naam had als zij en die met me wilde afspreken.
Maar goed, nadat ik bij de dokter was geweest besloot ik naar de apotheek te gaan
Sorry mensen we hebben stroomstoring, zei de dame achter de balie. Zie je nu wel, dat komt door mij dacht ik. De apothekersassistente wilde me ook een enorme voorraad orap meegeven. Dat is vast omdat ik voor de stroomstoring heb gezorgd en ik heel lang ziek blijf ging er door me heen.
Op een gegeven moment zag ik iemand die ik ken voor me in de rij bij de apotheek staan. Ik weet dat zijn kinderen uit huis zijn geplaatst. Ik was bang dat dat mij ook te wachten zou staan. Gelukkig weet ik nu dat dat niet zo was.
Herken je dit?
Wat ik me afvraag is of er andere psychosegevoelige mensen zijn die dit herkennen? Dat je het gevoel hebt dat het universum zich tegen je keert? En hoe kom je hier weer uit? Ik had er medicijnen voor nodig, gesprekken en een opname. Kan je hier ook uitkomen door middel van open-dialogue denk je? En hoe zou dat dan in zijn werk gaan? Wat ik wel zeker weet, is dat God van mij en jou houdt. God is Liefde.
Geef een reactie