Op 11 december 2021 werd ik opnieuw opgenomen in de Rembrandthof. Ik schrijf er een blogreeks over waarvan dit het vierde deel is. Een familielid vroeg me onlangs aan het begin van 2022 nog: “Hoe kon het weer gebeuren?” Een ander familielid zei: “Denk je nou nooit bij jezelf, hee het gaat wéér over de AIVD, dit heb ik al eens eerder meegemaakt?”
De AIVD kwam langzaam weer terug.
Ik was bezig met het afbouwen van mijn antipsychoticum toen ik wilde stabiliseren op een bepaalde hoeveelheid
Aangezien telefoneren en achter de computer werken niet meer ging, liep ik naar de huisartsenpraktijk. Ik gaf bij de assistente aan dat het erg belangrijk was dat het recept er voor 13.00 was. De rest van de dag kon ik niets anders doen dan op de hei wandelen en controleren of het recept er was. Toen ik om 13.00 ging vragen bij de assistente of het recept er al was, bleek dat ze het zelfs niet aan de huisarts had doorgegeven. Ze wil me bewust tegenwerken, ze werkt vast voor de AIVD, ging het door me heen.
Ik werd weer erg gevoelig voor prikkels
Ik merkte ook dat ik amper mijn verhaal kon houden tegen de andere assistente, het leek alsof de andere mensen aan de balie enorm hard praatten. De andere assistente was erg aardig, ik mocht even bij haar achter de balie komen om zo met haar te praten. Ik gaf zelf ook aan dat ik psychosegevoelig ben en daarom niet tegen de prikkels kon. Op dat moment had ik bij nader inzien echter moeten overleggen met mijn huisarts en de medicatie moeten verhogen…Maar ja, het is erg moeilijk om te handelen….
Ook gaf ik weer betekenis aan kleuren
Op de huisartsenpraktijk werd gezegd dat er een aantal zieken waren in verband met corona. Mijn gezonde ‘’ik’’ wilde de mensen in de praktijk steunen. Dus ging ik naar de supermarkt en kocht een net mandarijnen, dat had ik wel eens eerder gedaan. Toen ik het net mandarijnen overhandigde, keek een assistente een beetje schuchter.
“Zie je wel, zij is van de AIVD” dacht ik. De mandarijnen zijn oranje, dat is de kleur van het Koningshuis, daarom mag ik eigenlijk geen mandarijnen geven, dan is het net alsof ik strijd om de positie van het Koningshuis.
In de tijd vooraf gaand aan mijn psychosen maakte ik veel foto’s buiten van Gods Licht
Meestal is dat het zonlicht dat zodanig schijnt dat ik het gevoel heb dat het licht is van God. Ik had een dame gevraagd een foto van mij te maken met Gods licht en stuurde die naar een goede vriendin van mij in Frankrijk. Meestal reageert ze leuk op mijn foto’s, maar dit keer negeerde ze mijn foto en had ze het er alleen over dat het thuiswerken lastig was. Ik dacht dat dit een aanwijzing was dat ik teveel mezelf tentoon stelde op de foto’s. Mensen hadden genoeg van al die foto’s met mij erop.
Via mijn computer wilde ik nieuwe stoffen mondkapjes bestellen
Ik zag op de website van de webwinkel mooie mondkapjes met een blauwe vredesduif en het opschrift peace be with you. Dat is wat we in de kerk in de Engelse mis tegen elkaar zeggen, vlak voordat we de Heilige Communie krijgen. Zodra ik de mondkapjes probeerde af te rekenen, liep elke keer de website vast.
Op een gegeven moment liep de website vast bij een mondkapje van een panter met een wijd opengesperde bek. De panter stond centraal in mijn psychose van 2009. Het voelde als een teken van de AIVD dat ik de mondkapjes met het peace be with you opschrift absoluut niet mocht bestellen. Als ik dat wel zou doen, zouden er hele erge dingen met mij gebeuren. Ik belde echter het bedrijf om te vragen waarom de website elke keer vastliep. Op een gegeven moment, toen de medewerkster zelf inlogde, leek alles het ineens weer te doen. Ik bestelde de mondkapjes alsnog, maar ik had wel het idee dat ik iets deed waar de AIVD het absoluut niet mee eens was.
De AIVD dwingt mij contact te zoeken met mijn psycholoog
Op 8 december kreeg ik een e-mail van een medewerker van een ICT bedrijf die dezelfde naam heeft als mijn psycholoog bij de huisartsenpraktijk. Het is duidelijk, dit is een order van de AIVD dat ik met mijn psycholoog moet gaan praten, want het gaat niet goed met mij.
Ook in mijn huis verschijnen er signaleren dat het niet goed met mij gaat
Als ik rondkijk in de huiskamer lijkt het net alsof iemand alles op een speciale manier zo heeft neergelegd, al weet ik dat dat niet zo is en dat niemand mijn huis is binnen gekomen. Ik zie dat het boek De geschiedenis van mijn gekte van Elyn Saks, bovenop het door mij geschreven boek Hier ben ik ligt. Het is duidelijk, mijn boek is gewoonweg een geschiedenis van mijn gekte, niets meer dan dat.
Ook zie ik op de achterkant van een envelop van het Rode Kruis een Sinterklaasgedicht dat ik voor een collega verpleegkundige van het UMC Utrecht had gemaakt, maar nooit had opgestuurd. De AIVD vindt dat ik hem dat gedicht had moeten opsturen. Ik heb nu Jim een cadeautje gestuurd, maar dat was een persoonlijk bedankje. De AIVD vindt dat het algemene belang dient te prevaleren. Ik had beter de collega verpleegkundige een Sinterklaas cadeautje kunnen sturen, Jim heeft genoeg aandacht van mensen. En toen ik Jim een keer vroeg wat ik voor hem kon doen, antwoordde hij dat hij het fijn vindt als ik me inzet voor patiënten. Jim kiest voor het algemeen belang en dat is iets dat ik ook zou moeten doen.
Ik MOET stoppen met mijn werkzaamheden
Het komt aan als een mokerslag. Ik MOET stoppen met mijn werk bij het UMC Utrecht, en met Peace SOS. Aangezien we in de Sint Vituskerk bidden voor politiek leiders, en politiek leiders geweld kunnen inzetten, mag ik ook niet meer in de Sint Vituskerk komen. Ze willen me daar niet. Ik mag pastoor Dresmé niet meer zien. Anders gaan er erge dingen gebeuren.
Herken je dit?
Wat ik me afvraag is of er andere psychosegevoelig mensen zijn die dit herkennen? Dat je dezelfde terugkerende verschijnselen krijgt, maar die toch wéér niet herkent ondanks dat je een signaleringsplan hebt? Of dat je heel erg snel in een psychose schiet? Of dat je het idee hebt dat er iemand je huis is binnengekomen terwijl je weet dat dat waarschijnlijk niet zo is? En/of dat je je niet meer kan concentreren omdat er teveel prikkels op je inwerken?
Geef een reactie