“Alsof ik was gevangen in mijn hoofd.” May-May beschrijft in dit zesde blog treffend hoe het is om gevangen te zitten in je hoofd. Kunst, de dood tot en met de AIVD, alles krijgt een bijzondere lading. “Hoe zorg jij ervoor dat het weer goed komt?”
Vaak denk ik aan het Museum of Modern Art waar ik mijn foto’s van God’s Licht naar toe heb gestuurd. Twee thema’s van het museum zijn: seks en de dood. Door het minderen van de antipsychotica komt mijn libido weer terug. Het raakt enigszins op drift. Langzamerhand spelen de thema’s van het museum ineens een rol in mijn leven. Het voelt alsof duistere krachten mij willen overnemen. Gelukkig hebben medicijnen en gesprekken mij geholpen.
Even had ik het gevoel dat mijn medicijnen niet meer werkten
De tweede nacht nadat ik in overleg met de huisarts mijn antipsychotica heb verhoogd, werken ze minder goed.
In doodsangst word ik ’s ochtend wakker. Ik denk aan de bekende van mij die voor me stond in de rij bij de apotheek en die zijn kinderen niet meer mag zien. Dat was een boodschap van de AIVD: ik mag mijn zoon niet meer zien!
Ik houd mijn badjas aan en sluit me op in huis. Ik loop naar de koelkast om te kijken hoeveel eten ik in huis heb, en om te bedenken of ik het red wat betreft eten voordat ik ontdekt word. Ik doe het bamboe rolluik bij het keukenraam naar beneden. Ik weet dat de AIVD niet van mijn peace-be-with-you mondkapjes houdt, daarom pak ik ze zorgvuldig in in een plastic zak en leg ze in de kliko. Ook mag ik de Sint Vituskerk niet meer in en pastoor Dresmé niet meer zien. In de kerk bidden we regelmatig voor politici en ik ben geweldloos.
Ik vertrouw de vriendin van mijn ex-man niet meer
Ik verwacht dat de vriendin van mijn ex-man zo meteen binnenkomt. Ze heeft mij een beeldje van Maria gegeven. Ik denk dat ze niet van godsbeelden houdt en haal de beelden van Jezus en het beeld van Maria weg. Ik til de klep op van de groenen dekenkist uit Indonesië. Als ik de klep optil valt het paardje dat ik van Noah heb gehad, er breekt een stukje oor af. Hoe heb ik dit kunnen doen? Ik voel me verschrikkelijk! Ik denk ook aan onze kat die overreden is, en die een tijdje daarvoor het handje van het Mariabeeldje gebroken had. Er staat mij nu ook een dodelijk ongeluk te wachten… Ik had zorgvuldiger met het beeld van mijn zoon moeten omgaan.
Ik plof weer neer op de bank. Zo meteen komt Sylvia! Mijn boeken die ik heb geschreven en waarvan enkele dozen in de huiskamer staan, wil ik ook weggooien. Het ontbreekt mij echter aan energie.
De stem van Christus is weg
Ik zit doodstil op de bank. Ik sta even op om voetje voor voetje langs de salontafel te schuifelen. Hallo May-May, wij zijn er weer, hoor ik plotseling een vrouwenstem van de AIVD in mijn hoofd, zeggen. Oh, nee, wat een ramp, de AIVD is terug! gaat er door me heen! Alhoewel de stem van de AIVD aardiger klinkt dan voorheen zit ik echt niet op ze te wachten. Christus, Christus, hou je nog van me? Vraag ik hardop. Maar ik hoor zijn stem niet meer. In plaats daarvan geeft de AIVD antwoord. Je zult het nu met ons moeten doen.
Als ik nou gewoon de deur uit loop is alles weer normaal
Op sommige momenten denk ik: Als ik nou gewoon de deur uit loop, naar buiten en normaal doe, is alles weer normaal. Het lukt me echter niet. Ik zit vast in mijn hoofd.
Ik ben ontzettend bang
Ik zit doodstil en in doodsangst op de bank. Ineens ben ik ontzettend bang dat ik naar de hel ga. Daar heeft een buurman me van verteld en er zijn nog twee mensen die ik ken die daar erg bang voor zijn. Alhoewel pastoor Dresmé me heeft verteld dat de hel niet bestaat, anders dan de hel op aarde, voel ik me enorm angstig. Ik ben zo ontzettend bang dat op een gegeven moment mijn energie helemaal op is en ik me er maar bij neerleg. Dat zien we dan wel weer, denk ik helemaal murw.
Mijn goede vriendin, zoon en zijn vader staan voor de deur
Nadat ik me een paar uur heb opgesloten belt mijn vriendin aan want we zouden gaan wandelen. Ik loop een stukje naar de deur. May-May, doe open roept ze. Ik ben blij het gezicht van Arianne te zien, maar ik denk dat als ik open doe, dat ik dan mijn zoon niet meer mag zien. Ik maak een gebaar dat ze weg moet gaan. Ik kan niet open doen, zeg ik huilend.
De kop thee van mijn zoon doet me erg goed
Even later komen ook mijn zoon en zijn vader aan. Samen met Arianne stappen ze zelf mijn huis in, ik mag ze niet binnenlaten maar ze hebben de sleutel. Ik ben in de huiskamer en zij zijn in de gang. Ik durf ze niet de huiskamer binnen te laten, bang dat ik zo dadelijk mijn zoon niet meer mag zien. Op een gegeven moment stappen ze de huiskamer binnen. Ik ga in mijn badjas de tuin in. Het is koud buiten. Ik zie hoe onze kat Pikachu in de buurt plast van waar haar overleden kattenzusje begraven ligt. Dat is een signaal, zo zal het ook mij vergaan. Ik word gauw vergeten. Even later hoor ik Arianne zeggen dat zij uit de huiskamer gaan en dat ik weer binnen kan komen. Ik ga de huiskamer weer in.
Mijn zoon heeft een grote kop thee voor me gezet. De kop is rood aan de binnenkant. Rood vind ik een angstaanjagende kleur, het is de kleur van alert zijn/veiligheid. Gelukkig staat ook Noah zijn foto op de kop thee. Dankbaar drink ik de thee op. Liefde voor mijn zoon gaat voor alles.
Herken je dit?
Dat je naaste mensen om je heen niet meer vertrouwt? Hoe zorg jij ervoor dat het weer goed komt? Bij mij is daar echt een antipsychoticum voor nodig, en als ik de dosering minder en veel stress ervaar, dan komt het weer terug. En ben jij soms ook heel erg bang tijdens een psychose? De kop thee van mijn zoon deed mij erg goed, weet jij wat jou helpt als je heel erg bang bent?
Geef een reactie