Sinds de eerste ontmoeting in 2018 schrijft Anne van Winkelhof brieven aan haar psychiater. De brieven geven een uitzonderlijk kijkje in een therapieproces, nemen je mee de spreekkamer in en tonen het verloop van een therapeutische, maar vooral menselijke relatie.
Alles wat ik wilde zeggen maar niet zei gaat over een zoektocht naar contact, intimiteit, naar je gezien en erkend voelen. Ook is het een onderzoek naar een taal die past. Een taal die niet classificeert en voorbij gaat aan psychiatrisch vakjargon. Die een veilige plek biedt tussen de woorden, in witregels. Een taal waarin meer ruimte is, voor veel mensen. Niet omdat we anders zijn, maar juist zo veel op elkaar lijken. Een taal waarmee Anne zich daarmee duidelijk kan maken aan de ander en zij de ander, eindelijk, haar woorden toevertrouwt.
Een verzameling brieven aan mijn psychiater en bijbehorende reflecties over (on)menselijkheid in de GGZ
Fragmenten uit Alles wat ik wilde zeggen maar niet zei:
“Waarom blijft dit zo moeilijk? Contact, relaties, intermenselijk bewegen, het is me een raadsel. Met jou is het natuurlijk ook steeds weer een avontuur. Omdat ik weet hoe onze relatie in elkaar zit en wat ik van jou wel en niet kan verwachten, durf ik iets meer bij je uit te ademen (ja, zo voelt het – contact met anderen is zo spannend dat ik mijn adem moet inhouden). Toch maak jij soms ineens een schijnbeweging, waar ik dan eerst honderd uur over na ga denken en dan vier brieven later pas besef wat er eigenlijk gebeurd is.”
Taal komt tot leven in beeld
“Weet waar je aan begint wanneer je zegt dat het tijd is om meer mijzelf te laten gaan in ons contact. Bij vlagen voel ik zo ontzettend veel en het wordt een uitdaging om die gevoelens in goede banen te leiden. Niet in het laatste geval omdat jij nogal snel je eigen grondgebied gaat verdedigen. Ik herinner me sessies waarin ik met mijn gevoeligheid iets te dichtbij kwam en je de waakhonden op me afstuurde. Weet je nog die keer dat je zei ‘Ik heb al een vrouw’ en ik me ontdaan afvroeg of ik je ten huwelijk had gevraagd?”
De omslagillustratie is gemaakt door Marije Mast. Momenteel werken de schrijfster en zij aan kunstwerken om de taal uit Alles wat ik wilde zeggen maar niet zei tot leven te brengen in beeld.
Met een voorwoord van Anne Marsman, voorheen webredacteur bij PsychoseNet.
Anne van Winkelhof werkt als ervaringsdeskundig behandelaar in de GGZ. en zet zich in voor het doorbreken van het taboe rondom psychische kwetsbaarheid, als ambassadeur Destigmatisering in de GGZ – voorheen verbonden aan de stichting Samen Sterk Zonder Stigma. Anne schreef ook blogs voor PsychoseNet.
Meer lezen:
