Het beroemde verhaal over het alledaagse leven van een vrouw. Clarissa Dalloway is begin vijftig, elegant en de perfecte gastvrouw, maar ze voelt zich oud en uitgerangeerd. Haar man is succesvol, maar saai, en haar volwassen dochter heeft haar zorg niet meer nodig.
Op een dag komt Clarissa, terwijl ze bloemen koopt voor het feest van die avond, haar voormalige aanbidder Peter tegen, die ze in een ver verleden heeft afgewezen. Wat zou er van haar geworden zijn als ze dertig jaar eerder voor een avontuurlijk leven met Peter had gekozen?
Het verhaal van Mrs Dalloway speelt zich af op één dag in juni 1923
Een dag die in het teken staat van een feest, maar eindigt in een drama. Het is een virtuoos gecomponeerde roman vol herinneringen en bespiegelingen over de waarde van het leven en de onomkeerbaarheid van onze keuzes.
Uit wikipedia: Het personage van Septimus, de getraumatiseerde oorlogsheld, heeft als functie om de behandeling van geestesstoornissen en depressie te bekritiseren. Woolf bekritiseert de medische wereld doorheen Septimus’ neergang en uiteindelijke zelfmoord: zijn artsen trekken snelle conclusies over zijn psychische toestand, praten met hem via zijn vrouw en wuiven zijn woorden weg nog voor hij ze gezegd heeft.
Er zijn gelijkenissen tussen Septimus en Woolfs eigen gevecht met een bipolaire stoornis. Beiden hallucineren dat vogels zingen in het Grieks. Woolf zelf heeft ook een zelfmoordpoging ondernomen door uit een raam te springen, zoals ook Septimus zal doen. Woolf heeft zich uiteindelijk verdronken.
Virgina Woolf (1882 – 1942) was een Britse schrijfster die leed aan een bipolaire stoornis.
Liever een andere roman lezen over psychosegevoeligheid?
