De maandelijkse blogs van Bram hebben als doel meer bekendheid te geven aan het onderzoeksveld rondom psychoses met ruimte voor de persoonlijke kant van de onderzoeker. Veel plezier met het lezen van dit blog, dit keer met psychiater in opleiding Karin Huizer. Zij doet onderzoek naar metabolisme in de hersenen.
Oliver Sacks’ boek ‘De man die zijn vrouw voor een hoed hield’ was het begin van de fascinatie die Karin kreeg voor het menselijke brein. Via biologie is Karin geneeskunde gaan studeren en de Master Neuroscience, met als doel neuroloog te worden. Tijdens de co-schappen neurologie had ze het niet zo naar de zin. Je krijgt weinig tijd per patiënt en het voelde voor haar daardoor als lopende band werk. Ze wilde meer tijd voor de mens achter de ziekte.
Karin ging zich daarna richten op de pathologie en ze zat tijdens haar promotietraject veel achter de microscoop, naar hersentumoren te kijken of naar ander hersenweefsel. Pathologie sprak haar aan doordat het complex is en het hele lichaam betreft. Ook toen miste ze het contact met de mens achter de ziekte. Via een nieuwe switch is ze nu in opleiding tot psychiater bij Parnassia (Rotterdam). Daarbij doet ze onderzoek voor o.a. de HAMLETT studie en heeft ze ruimte om zowel meer te leren over de ziekte als over de mens met de ziekte.
Karin Huizer en Vroege detectie en interventie (EDIT)
Bij de Parnassia Groep zit Karin onder andere bij het EDIT (early detection and intervention team) van Youz, de kinder- en jeugdafdeling van de Parnassia Groep. Bij de algemene intake krijgen jongeren tussen de 12 en 23 jaar een korte ervaringenlijst aangeboden die bijzondere ervaringen, ook wel subklinische psychotische ervaringen genoemd, in kaart brengt. Jongeren hebben vaak geen last van deze bijzondere ervaringen. Toch komt bij een verhoogde score op de ervaringenlijst EDIT in beeld om verder te bekijken of de jongere last heeft van deze ervaringen, omdat ze een verhoogd risico op psychose kunnen hebben. Indien daar aanleiding toe is, wordt er aanvullende behandeling aangeboden met CGT (Cognitieve gedragstherapie) om het risico op een psychose te verlagen.
Bij EDIT worden woorden als psychose en subklinische symptomen vermeden, omdat een verhoogd risico nog niet wil zeggen dat je ook echt een psychose krijgt. Het omvat vooral een normaliserende, preventieve aanpak, die zelfstigma wil doorbreken. Dit omdat jongeren er niet makkelijk over praten uit angst om gek gevonden te worden. Er wordt dus samen met de jongeren gekeken hoe hij of zij minder last van de bijzondere ervaringen kunnen krijgen.
HAMLETT-onderzoek
Voor HAMLETT onderzoekt Karin samen met Nico van Beveren bloedmonsters. In het bloed kan enorm veel worden gemeten en ze verwacht er veel van. Het hoofddoel is een profiel te vinden dat een risico op terugval kan voorspellen. Dat kan op basis van een genexpressie- of op basis van een eiwitten profiel. Het gaat er dan om bij mensen die gaan afbouwen met antipsychotica naar terugval te kijken. Daarnaast wordt er ook gekeken naar metabole effecten van bijvoorbeeld Olanzapine. Hoe werkt dit middel in op de stofwisseling en waardoor komt het dat mensen zo veel in gewicht aankomen door dit middel? Daarbij wordt het gebruik van dit middel vergeleken met mensen die afgebouwd zijn of die een ander middel gebruiken.
Onderzoeken naar metabolisme in de hersenen
Belangrijke onderzoeken waar Karin aan bijdraagt gaan over het metabolisme in de hersenen. Deze hangen ook samen met het bloedonderzoek uit HAMLETT. Een onderzoek van Karin heeft een NWO-Grant, een geldpotje voor onderzoek, gekregen om de bloed-hersenbarrière te onderzoeken. De bloed-hersenbarrière zorgt er normaal gesproken o.a. voor dat voor de hersenen schadelijke stoffen niet vanuit het bloed de hersenen in kunnen. Ook zorgt de bloed-hersenbarrière ervoor dat voedingsstoffen zoals glucose hersencellen kunnen bereiken om de hersenen zo gezond te houden. Ze wil onderzoeken of er iets niet goed gaat bij de bloed-hersenbarrière bij mensen die een psychose hebben gehad. Het kan zijn dat mensen die een psychosegevoeligheid hebben een minder goed glucosemetabolisme hebben in de hersenen. Hoe dit tot klachten van een psychose leidt, en hoe dit verder doorwerkt wil Karin graag onderzoeken.
Tijdens het onderzoek naar de bloed-hersenbarrière zal Karin gedoneerd hersenweefsel onderzoeken. Hersenen van mensen met psychosegevoeligheid (“schizofrenie”) worden dan vergeleken met die van mensen die hier geen last van hebben. Het is echter niet makkelijk om voldoende hersenmateriaal te verzamelen om dit onderzoek goed te kunnen uitvoeren. Mensen met een psychotische gevoeligheid doneren minder makkelijk hun hersenen. Toch vindt Karin dit soort studies een essentieel onderdeel van het onderzoek naar psychiatrische stoornissen, naast de andere soorten studies die er al zijn. Daarom vraagt ze daar ook aandacht voor.
Een ander onderzoek dat Karin doet bekijkt de effecten van een ketogeen dieet.
Dat is een dieet met weinig koolhydraten. Dan ga je over op vetverbranding. De hersenen zijn in staat de door vetverbranding ontstane ketonen te gebruiken om in hun energie te voorzien. Normaal gebruiken ze daar glucose voor, maar mogelijk gaat daar dus iets mis. Het ketogeen dieet zou de klachten ontstaan door problemen met het glucosemetabolisme mogelijk kunnen verminderen. Een nadeel is dat dit wel een zwaar en streng dieet is. Daarom onderzoekt ze of met het gebruik van een ketonendrankje naast een gewoon dieet ook goede resultaten kunnen worden bereikt. Dit zou stukken minder zwaar zijn om vol te houden.
Karin Huizer; persoonlijke noot
Voor Karin zelf is een regelmatig leefpatroon belangrijk, goed slapen, gezond eten, voldoende bewegen, voldoende sociale contacten, voldoende daglicht. Een balans houden in de volle breedte. Ze let hier goed op, want ze heeft af en toe last van haar stemming, van depressieve klachten tot meer uitgelaten zijn. Daarnaast heeft Karin heel erg last van astma. Zelfs zo erg dat ze een paar seizoenen per jaar, de herfst en winter, in Florida zit.
Als Karin in Florida zit, kan ze via beeldbellen haar werk voortzetten. Dat ze op deze manier toch haar cliënten kan zien, daar is Karin heel erg blij mee en haar patiënten gelukkig ook. Fijn dat haar opleiding haar die ruimte geeft en dat het werkt. Ook is ze blij dat haar vriend in staat is om haar op te zoeken. Dat hij dit met zijn werk ook kan. Anders zou het wel heel zwaar zijn. Van de astma heeft ze sinds 2019 zo erg last dat dit nodig is, en pas het afgelopen half jaar begint ze er wat vrede mee te hebben. Ze mist haar vrienden en familie een groot deel van het jaar natuurlijk heel erg.
Quote: “Als je omgeving bereid is flexibel mee te denken met je beperkingen is er veel meer mogelijk. Functioneel en maatschappelijk herstel is voor een belangrijk deel afhankelijk van de bereidheid van je omgeving om met een open blik in mogelijkheden te denken en flexibel te zijn. Dit is een gedeelde verantwoordelijkheid, een maatschappelijke verantwoordelijkheid, waar nog veel te weinig in wordt gedaan. Ik heb geluk dat mijn omgeving zo steunend en meedenkend is omtrent mijn astma; hierdoor kan ik ondanks mijn beperkingen toch blijven functioneren in mijn werk.”
Geef een reactie