De blogs van Bram hebben als doel meer bekendheid te geven aan het onderzoeksveld rondom psychoses met ruimte voor de persoonlijke kant van de onderzoeker. Dit keer aandacht voor bloedonderzoek en psychose met psychiater Nico van Beveren. Veel plezier met het lezen van dit blog.
Hoe Nico in bloedonderzoek terecht is gekomen
Nico van Beveren heeft veel werkervaring in het psychoseveld en daarin werkt hij graag nog een hele tijd door. Hij ziet zichzelf als een sociale nerd: Computers hebben zijn interesse, maar ook psychiatrie vind hij interessant. Echter, vroeger waren ‘psychologie’ en ‘hoe werkt het brein’ vooral een hobby, naast zijn geneeskunde studie. Hij werkte dan ook eerst als anesthesist, technisch en met computers, maar vond dit toch te statisch en met beperkte vrijheid. Daarna is hij aarzelend de psychiatrie in gegaan, aarzelend omdat hij niet weer een verkeerde keuze wilde maken.
Nico van Beveren begon als ANIOS
(arts niet in opleiding tot specialist) bij langdurige zorg. Voor deze cliëntengroep heeft hij nog steeds een zwak. Je leert met de tijd steeds beter de verschillen tussen de mensen te zien. Dat is heel leuk. Daarna heeft hij bij wat nu Dimence heet, in Deventer, een opleiding tot psychiater gedaan. Tijdens een stage bij Rotterdam Erasmus MC heeft Nico onderzoek gedaan. Daarvoor had hij nog niet eerder onderzoek gedaan, maar hij bleek er tot zijn eigen verbazing zelfs goed in te zijn. Hij bleek goed in schrijven en won er een prijs mee.
Later heeft Nico een afdeling 1e psychose opgezet, terwijl hij daarnaast onderzoek deed en promoveerde. Hij onderzocht stofjes in bloed in relatie tot psychose. Dat was een ‘gat in de markt’, want het werd nog niet veel gedaan. Er werd toen vooral gekeken naar genetica, en imaging (EEG) van de hersenen. In 2012 is hij toen opleider bij de Parnassiagroep geworden. Ondanks dat Nico erg naar het lichaam kijkt, via het bloed, ziet hij zich wel als sociaal psychiater. Het hokje biologische psychiater past hem niet.
Bloedonderzoek in de GGZ
Interessant bloedonderzoek waar Nico aan gewerkt heeft, is onderzoek naar het AKT1 eiwit. Dat eiwit is betrokken bij immuun activatie en groeifactoren. Clozapine en olanzapine beïnvloeden dit. Er zijn bij psychosegevoelige mensen dan ook twee groepen te onderscheiden omtrent AKT1:
– met afwijkingen in groeifactoren
– met afwijkingen in het immuunsysteem
Door zijn bijdrage aan onderzoek heeft Nico naar het bloed kijken in de markt gezet. Voor zijn onderzoek wil Nico bloedmonsters aan het begin van de studie nemen. Daarna wil hij bekijken of het lukt mensen in te delen op basis van het bloedprofiel. Daarbij indelend op groeifactor afwijking, immuunfactor afwijking, en een groep met geen verschil met de controle groep. Zijn deze groepen anders vatbaar voor verschillende behandelingen is dan de vraag. Om deze vraag te kunnen beantwoorden zijn er voldoende mensen nodig, vandaar dat Nico de data uit HAMLETT/OPHELIA wil combineren met de data uit GROUP. Er wordt binnen deze onderzoeken daarom ook op dezelfde manier gemeten.
Wat Nico nog jammer vindt is dat er nog steeds een gebrekkige infrastructuur is voor bloedonderzoek in de GGZ. Het zou meer in de routine meegenomen kunnen worden. Normaal kan je in een ziekenhuis of huisartsenpost makkelijk bloed laten prikken. Bloedprikken is in de GGZ helaas uitbesteed. Daardoor mist men affiniteit er mee, of kennis er over. Dit terwijl het voor gezondheid en gewicht vaak wel weer kan. Daar is nog wat te winnen.
Persoonlijke ervaring met stigma?
Zelf komt Nico uit wat je noemt een arbeidersgezin. Zelf kon hij wel goed leren en heeft gymnasium gedaan. Daardoor heeft hij een sterke eigenwaarde gekregen en laat oordelen van anderen makkelijk afglijden.
Omgaan met stress
Bij stress of drukte kan hij goed keuzes maken en bekijken wat er moet gebeuren. De acute dingen doet hij dan direct. En anders, morgen is er weer een dag. Hij kon het vroeger nog wel heel laat maken, maar tegenwoordig probeert hij het wel rustiger aan te doen. Maar hij is niet zo snel gestrest. En het ontspannen doet hij meer bourgondisch, op de bank voor de tv bijvoorbeeld.
Bijzonderheid in de familie van Nico van Beveren
Zijn vrouw is huisarts. En hij heeft twee kinderen. Omdat de moeder van zijn vrouw ook arts was, en zijn dochter geneeskunde studeert wordt zij de derde generatie opeenvolgende vrouwelijke artsen in de familie. Dat is wel bijzonder.
Hokjes, vakjes
Er is in de opleiding nog erg veel aandacht voor diagnoses, hokjes, vakjes. Herstelgedachten mee-nemen valt dan soms vaak nog wel wat tegen. Nu luistert men nog te weinig naar het verhaal van de patiënt, aldus Nico. Dat hij zelf bezig is met hokjes, vakjes te vinden in het bloed staat daar los van. Het persoonlijke contact kan daarnaast gewoon bestaan. Zo kunnen de conclusies uit bijvoorbeeld het bloed ingebed worden in het verhaal van de persoon. Je kijkt naar persoonlijke dingen, los van stofjes. Juist in de psychiatrie moet men er alert op blijven dat de benadering past bij de persoon die je voor je hebt.
Quote:
Nico doet zelf aan zaalvoetbal, vandaar deze aanbeveling:
“Doe aan teamsport. Gewoon iets doen met elkaar, dan hoef je niet perse te praten. En het hoeft niet te fanatiek. Dat kan een mens goed doen.”
Geef een reactie