Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

May-May Meijer

May-May Meijer is ervaringsdeskundige bij het UMC Utrecht en oprichter van een vredesorganisatie.  Ze schreef onder andere de boeken ‘Hier ben ik‘ en ‘Missie Wereldvrede.

May-May heeft ook een website.

Meer lezen?

Je vindt hier een overzicht van de blogs die May-May schreef.

Er is een chip in mijn hoofd geïmplanteerd – een rare gedachte?

Er is een chip in mijn hoofd geïmplanteerd - Leven met Psychosegevoeligheid

Als je psychosen jaren later ineens niet zo gek meer zijn (deel 3). May-May gaat gezellig bijpraten met een vriendin. “Wanneer ik aanbel bij Susanna ziet ze eruit als een superster uit de tijd van Elvis Presley”.

Triggerwarning:

Je kunt dit blog beter niet lezen als je je instabiel voelt, en/of als je slecht slaapt

Ze draagt een mooi jurkje, heeft haar lippen fel rood gestift en haar zwarte haar in een hoge staart.

We nemen plaats in een mooie zithoek

In haar tuin, die is sfeervol ingericht. Haar hondje Noah komt me opgewonden de bal brengen. Susanna geeft aan dat Noah even rustig aan moet doen, ze is duidelijk dol op haar hond.

We raken al snel aan de praat.

Ja, het is tegenwoordig wat lastig met me af te spreken, want ik gebruik mijn mobiele telefoon nauwelijks meer. Het voelt toch niet goed om een mobiele telefoon bij me te hebben.” vertelt Susanna.

Dat is apart,” antwoord ik. “Tijdens mijn psychosen had ik de hele tijd het gevoel dat ik afgeluisterd werd door de AIVD (Missie Wereldvrede, pagina 47, 54). Op een gegeven moment heb ik tijdens een gedwongen opname mijn telefoon weg gegooid uit het raam omdat ik het gevoel had dat ik daardoor opgespoord kon worden“. (Missie Wereldvrede, pagina 151).

Ja, je psychose was misschien zo gek nog niet, we worden ook steeds meer in de gaten gehouden” antwoordt Susanna.

Ik vervolg: “Tijdens mijn tweede gedwongen opname dacht ik dat ik een chip in mijn hoofd had gekregen waarmee al mijn gedragingen werden gemonitord door de AIVD. Ik werd er zo gek van dat ik moest overgeven”. (Hier ben ik, pagina 103).

Susanna kijkt me met grote ogen aan. “Weet je dat dat ook inderdaad het plan is?” vervolgt ze.

Het plan is? Hoe bedoel je? Van wie?” vraag ik.

Van de overheid. Dat is het einddoel, dat mensen allemaal een chip hebben in de muis van hun hand.”

Ik kijk haar enigszins ongelovig aan.

Het einddoel is dat mensen een soort slaven worden, als in een openlucht gevangenis om mensen op alles te controleren”, vervolgt ze resoluut.

Hmmm”, stamel ik bedachtzaam. “Mijn psychosen werden door de psychiaters nooit geloofd en ik vond het eigenlijk ook wel geruststellend, dat mijn psychosen gewoon rare gedachten waren“.

Ze pakken het stapje voor stapje aan,” vervolgt Susanna. “Kijk maar, de meeste mensen doen steeds meer dingen op hun mobiele telefoon. Ook betalingen kun je nu via je telefoon doen, zo dadelijk komen er ook andere belangrijke documenten op. En dan op een gegeven moment ben je zo verslaafd aan je telefoon en staan er zoveel dingen op, dat de overheid zegt, waarom niet in plaats van al die gegevens op je telefoon die je kwijt kunt raken, een chip in de muis van je hand. Het gaat stapje voor stapje, van een chip in je mobiele telefoon tot het bevestigen van een chip in kleding tot uiteindelijk de chip. Daarmee word je dan in de gaten gehouden. We belanden dan eigenlijk in een soort openlucht gevangenis.

Enigszins verbaasd kijk ik haar aan.

Tsja, ik heb inderdaad wel net een bankpas op mijn telefoon geïnstalleerd’’, antwoord ik.

“Als ik jou was zou ik zoveel mogelijk contant betalen, zo kunnen we het tegenhouden”, zegt Susanna.

Ik frons mijn wenkbrauwen. Ik ben zelf actief geweest in de politiek en heb best een groot vertrouwen in de politiek en in de overheid.

Kijk op Youtube maar eens op CBDC” zegt ze. “Dat gaat over digitaal betalen. Weet je, ik denk dat je ziel gevoeld heeft wat ons te wachten staat.”

Zijn het rare gedachten?

Ik zucht. Aan de ene kant is het erg fijn dat Susanna mijn psychosen serieus neemt en ze ziet als een ingeving van mijn ziel. Aan de andere kant heb ik zulke heftige dingen gedacht dat ik het wel comfortabel vond om ze gewoon te behandelen als ‘’rare gedachten’’ die ik had omdat ik psychotisch was.

Ik ga naar huis en zeg tegen Susanna dat ik er misschien een blog over zal schrijven. Alhoewel ik wel gezichtsherkenning van mijn telefoon haal en wat vaker contant betaal, schrijf ik het blog niet. Totdat ik op het LinkedIn account van Cobie Groenendijk (een psychiater met wie ik op LinkedIn bevriend ben), lees dat Pieter Omtzigt op het NOS journaal heeft gewaarschuwd dat de overheid met moderne technologieën en algoritmen burgers steeds meer in de gaten houdt.

Tsja, als het zelfs op het NOS Journaal is, dus nu heb ik toch dit blog geschreven. Alhoewel Pieter Omtzigt er wel bij zei dat we niet bang hoeven te zijn voor de overheid.

Dataverzameling in de GGZ

Toch doet de dataverzameling in de GGZ door de Nederlandse Zorgautoriteit, ook wat met me. Ik vertrouw mijn psychiater, maar kan ik mijn zorginstelling en de overheid wel vertrouwen? Op zich heb ik door mijn ervaring met de politiek best een groot vertrouwen in de overheid.

Ik ben wel een beetje in dubio of ik nu mijn mobiele telefoon ook meer thuis zal laten of niet. Zo goed als verslaafd dat ik ben aan mijn mobiele telefoon heb ik vaak het gevoel dat ik burgerlijk ongehoorzaam ben als ik mijn telefoon thuis laat liggen. Ik gebruik ook veel facebook en LinkedIn om contact te onderhouden met kwetsbare mensen uit andere landen, moet ik dat nog wel blijven doen?

En een openlucht gevangenis?

Ik weet het niet, dat gaat wel heel erg ver. Het is veel om over na te denken. Het brengt me uit mijn evenwicht. Ik heb ook het gevoel dat ik burgerlijk ongehoorzaam ben door dit blog te schrijven en het raakt aan mijn psychosegevoeligheid.

Toch heb ik dit blog geschreven, want ik hoop dat we door open en eerlijk te zijn, en met God’s hulp met zijn allen op het goede pad terecht zullen komen.

Laat ons allen vrij blijven!

Heb je een vraag over jouw gedachten?

De PsychoseNet experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.

Ps: Susanna is een fictieve naam.  

Meer lezen over psychose?

Heb je behoefte aan een gesprek?

De Psychosenet Chat zit voor je klaar!

Reacties

8 reacties op “Er is een chip in mijn hoofd geïmplanteerd – een rare gedachte?”

  1. Leo

    Van één van ons, aan ons,
    welk lijden aan & door: gedachten,

    Een MIND die verward of verstoord is, is eenvoudigweg wezenlijk niet echt goed meer te volgen. Als je zou weten, dat in gedachten alles mogelijk is, zou je kunnen weten dat daar, in gedachten dus, niets onmogelijk is en van de aivd, het gevang tot aan de overheid, dat zouden dienen te doen, waar zij primair voor zijn en niets anders, wat soms wel wezenlijk wel is, wat duidelijkheid kan ondermijnen en de te belezen gedachten rechtvaardigen, als dat ze vreemd of meer zouden zijn. Dit kan in MIND zijn eigen weg gaan en dat doen, waar jou gedachten, als hoofdtaak, zich mee bezig gaan houden. Dus niet jij, maar de ingrediënten die zich in jou MIND hebben genesteld. De oorzaak hiervan, zijn bijna altijd gebeurtenissen, welk (ver vooraf) hieraan, je voor gingen om dit als resultaat te gaan( door)ontwikkelen.

    Ook waarborgt onze overheid, de zorg voor onze geestelijke gezondheid, echter dit in doelstellingen. Uit de praktijk blijkt, dat dit vaker maar schamel wordt behaald. Een pracht streven, waar wij op mogen vertrouwen, waar (vertrouwen) een zeer cruciaal tot wezenlijk punt de essentie van vormt. We zien op meetpunten, daar waar getoetst wordt, daar waar we even lijken te mogen, om ons zegje doen om te worden aangehoord, om als meetpunt te fungeren zonder wezenlijk begrepen te (kunnen) worden.

    Wel is er veel aan het veranderen in de psychiatrie, echter dit is meer als nodig om eens ( ooit zal’t toch wel gaan komen is wat me drijft) kans te gaan maken op dat waarvoor de overheid zicht uitgeeft.

    Ondanks dat we lijken te hunkeren aan kennis, weten we zoveel meer als dat we hier daadwerkelijk goed mee om gaan, dat we niet door het gebrek aan kennis, maar over de omgang ermee, languit gaan.

    De deskundige zij dat ik had, dus was het “zijn” en niet het jou, wat er volgde. Oh ja, dat wat jij verteld hebt, staat hooguit meestal nog net wel ergens genoteerd. Maar echt iets doen, met wat jij verteld hebt, is wezenlijk iets heel anders. Weet ook , dat in beroepen, stigma’s, dogma’s en meer, “gewoon” werkelijk voorkomen. Reduceert de vraagtekens, waar jij na een consult mee rond gaat lopen en mede daarom echt niet nodig zijn. Immers je wordt en bent niet, weer ( bij herhaling) onbegrepen.

    Niet eenvoudig trouwens. Als je naar jezelf kijkt, wat meestal het beste is, dan kan je weten, hoe weinig of niet, dat er naar je geluisterd wordt en in het verloop van het vervolg te meer blijkt, juist hier niet echt tot (n)iets mee gedaan wordt. Dit sluit wezenlijk niet aan en verdient verbetering nodig.
    Zolang er geen vertrouwen is of kan zijn, zal dit een voortgang louter in de weg staan.
    Dit is voor wat ons betreft niet anders, wanneer je je nog begeeft of leeft in het verleden, het NU de toegang wordt belemmerd en er onmogelijk plaats voor is om juist daar te zijn. De plaats, waar het wel is.

    Lady May-May tipt evenzo een wezenlijk punt aan, zij doet dit in mijn bewondering en geheel op eigen wijze, wat haar siert, ze zoekt: de vrede en liefde. (De oer oude love & peace gedachte, hij is en blijft elementair sterk)

    Begrijpelijk, als je heel wat doormaakt en nog meer mist. Ook weet, hoe onmogelijk dit bij omstanders over kan komen.
    Weet dat deze componenten: Love & Peace, al reeds in je zitten!
    HET “je”, beter DE gedachten zijn, die spelen met ons en de ander, om te laten zijn, DAT wat er ontstaat of alreeds ontstaan is.

    Behoudens dat we elkaar nodig hebben, mijnsinziens hebben we deze twee componenten wezenlijk nodig, dit om ze inside te borgen. Dan is het niet meer buiten jou, maar in je en ben jij het, wat dat is.
    Nadien, mits jij dit echt wil en kan, pas dan zou je dit kunnen uitdragen, dit is het begin van een/de verandering, waarop wij lijken te wachten, welk komt door hier iets aan of mee te doen.
    Koester ze, heb lief en breng het nadien uit. Het mooie is, dat dit mag en niet moet, nodig is en pas kan als jij zover bent. Echter na deze elementaire ontwikkeling hier geen mens meer tegenop hoeft of kan, immers dit is elementair. Wezenlijke groei dit in jou, niet in de ander. Echter dit alles wel voor samen.
    Immers, alleen ben je (n)ergens, om het voorts (een) samen te gaan maken.
    Dit vanuit mijn hartje, kennis delen om verder te kunnen komen, dit zonder iets van kosmisch te hoeven zijn.

    Weet: gedachten zijn enorm sterk, ook al lijkt dit “maar” een gedachte. Hij is meestal sterker als jij en als jij hem niet op de juiste plaats weet te plaatsen, de gedachten jou heeft en jij de gedachte verlaat, dit om een heel ander thinkpad te gaan bewandelen. Dwalen en verdwalen. Gedachten, een wolf in schaapskleren, nee niet eens, een veelvoud is nog te weinig om de kracht hiervan je dit kenbaar te maken.

    In psychose beleef je wezenlijk en dit evenwel in gedachten. Als dit niet genoeg is, dan heb ik hiervoor woorden te weinig. Dit geeft welaan, waartoe gedachten in staat zijn en we zo’n werkelijk wreed machteloos gevoel kunnen hebben, dit om voorts, als de slagroom van de taart, onbegrepen te worden. Immers het is niet werkelijk, maar wel waar.

    Je bent het voorts dus niet alleen, die dit meemaakt of doormaakt, wat je niets helpt, echter wel wat we met elkaar kunnen delen. Er bestaan werkelijk mensen, die dit wel echt willen of wensen te begrijpen, maar dat kan niet, dit omdat ze wezenlijk niet weten, wat het is of waar het dan wel over gaat.
    Ik troost ze daarin. en vertel ze, dat mijn hoofd (inner MIND) niet doet, wat ik wil. Nadien wordt het dan meestal stil, immers even een dikke denker.
    Met iets wat we niet begrijpen, wat een mysterie is of vormt, kunnen we precies niets en maakt ons verder onzeker, wat ook niet fijn voelt. Niet te plaatsen is, maar voorlopig ook niet komt. Dus pittige materie en het daar maar bij houden, niet op doorgaan en verder mee worstelen, daar kom je niet uit, wat wij allang wisten en is wat er in MIND evenzo, gaande is.

    Een veel grotere groep, vertonen sinds eeuwen, dus bijna fundamenteel, stigma-dogmatisch gedrag, slechts (70%!) en komt overal voor. Van op straat tot je behandelaar. Uiteraard wordt dit ontkend, echter deze realiteit is onomstotelijk werkelijk. Pas als je dit weet en accepteert, kan je hier iets aan of mee doen, niet(s) anders als het behandelen van.

    We zijn best wijs, zeker niet dom, echter weten meer niet als wel. Dit biedt hoop, dat wat we eveneens nodig hebben, zeker als het weer zover is. De kluif voor ons licht, echter niet willen zien. Ondanks dat, weet je ergens ook, dat je nadien je weer wat beter zou kunnen gaan voelen, waar de kluif niet slinkt, maar minder groot lijkt te zijn.

    Ik wens jullie allen, dat wat je werkelijk nodig hebt, immers louter daaraan is jou behoefte die hoe vreemd dit ook gevonden lijkt te kunnen worden, jou werkelijk verder kan helpen. Als ik het had, zou ik het je zeker geven.

    Liefs,
    Leo

    1. Ha Leo,

      Bedankt voor je lieve wensen!

      Ja, vertrouwen is essentieel om een behandeling te doen slagen. Interesse in wat je denkt bijvoorbeeld.

      En inderdaad, dat de Love en Peace gedachte weer springlevend mag worden. We hebben het nu harder nodig dan ooit.

      Voor jou ook liefs,
      May-May

  2. Vlinder

    Hoi May-May,

    Dankjewel voor je openhartigheid! Ik snap de boodschap, de angst. Ik weet niet goed wat ik moet denken van alle technologieën, veel mensen die continu achter de telefoon zitten, de jeugd die vergroeid lijkt te zijn met hun mobiele telefoon
    en langzaamaan gemanipuleerd worden, en leren ze steeds minder nadenken en gewoon even niets doen. Verslaving is het, je hoofd gaat maar door. Ik ervaar hier angst door. Contant betalen doen wij steeds meer, sociale media heb ik niet, al Google ik wel veel.

    Ik vind het een lastig onderwerp en gebeuren. Om ons heen zie je mensen vervreemden van zichzelf, de realiteit, van het leven. Alles speelt zich immers 10 cm voor de neus af.

    Maar toch komt er een kanteling aan. Gaan mensen zich ervan af zetten en minder online bezig zijn.

    Met onze dochter van 14, die veelvuldig gebruik maakt van sociale media kanalen hebben we geregeld gesprekken, wat het met je doet, hoe slecht het is voor je brein. Dat het een vloek en een zegen tegelijk is…

    En moet die generatie er zelf lering uit gaan trekken. Wat ook wel gaat gebeuren, al vind ik het persoonlijk lastig los te laten.

    En ja, wat roken betreft worden er ontzettend veel maatregelen vanuit de overheid gebracht, ik mis dat mbt de telefoon. Op scholen moeten ze het kunnen handhaven, al verplaatst het vermaak zich (tijdens de les!) naar YouTube of spelletjes. Vreselijke ‘vooruitgang ‘ in de technologie. Ben erg benieuwd hoe zich dit in de toekomst gaat ontwikkelen….

    En burgelijk ongehoorzaam…. ik denk dat je op de eerste plaats gehoorzaam mag zijn aan jezelf, en dat doe je goed!! Heerlijk om geregeld zonder telefoon op pad te gaan !

    Lieve groetjes vlinder

    1. Hey Vlinder,

      Ja, precies ”vooruitgang” in de technologie. Mijn vader zegt vaak dat technologie zowel voor het goede als voor het kwade gebruikt kan worden. Wijze woorden vind ik.

      Maar wat als het verslavend werkt?

      En Paus Franciscus hield op 1 januari jl een voordracht over Artificiële Intelligentie en Vrede. Misschien dat ik hem nog eens nader ga bekijken.

      Ik verlang echter zo naar vrij zijn, naar de natuur!

      Gelukkig heb ik de mogelijkheid daar vaak te zijn.

      Lieve groetjes,
      May-May

  3. Hey May-May,

    Allereerst, wat een intrigerend en openhartig blog heb je geschreven! Het roept veel emoties en gedachten op bij mij. Wat me vooral opvalt, is hoe psychosegevoeligheid vaak resoneert met diepe menselijke zorgen en angsten. Je verhaal doet me denken aan hoe de grenzen tussen wat wij als ‘normaal’ beschouwen en wat als ‘psychotisch’ wordt bestempeld, soms vervaagd kunnen zijn. Veel van wat mensen ervaren tijdens psychoses zijn immers uitvergrotingen of vervormingen van algemene angsten en zorgen. Jouw zorgen rondom privacy, technologie en de rol van de overheid zijn zeker dingen waar velen van ons over nadenken, ook al uiten we het misschien niet allemaal op dezelfde manier.

    Het is belangrijk om te onthouden dat, ongeacht de oorsprong van onze zorgen, ze altijd geldig zijn. Ze tonen de kwetsbaarheid en de diepgang van de menselijke ervaring. En hoewel het soms gemakkelijker kan zijn om dergelijke zorgen als ‘rare gedachten’ af te doen, is het essentieel om ze te erkennen, te bespreken en te reflecteren.

    Bedankt voor het delen van je gedachten en ervaringen. Het zet zeker aan tot nadenken. En zoals je al zei, hopelijk helpt openheid en dialoog ons om samen op een goed pad te blijven.

    Vrijheid en verbondenheid toegewenst!

    1. Ha Jim,

      Wauw, bedankt voor je super fijne reactie! Je begrijpt me heel goed en hebt het ook nog eens mooi verwoord. Erg bedankt ook dat je de dialoog met me aangaat.

      Ik kan niet zo’n mooie reactie terugschrijven hoor, maar hierbij wat gedachten die in me opkomen.

      Wat fijn dat je het een mooie blog vindt! Met dank ook aan Geeske van PsychoseNet die het zo netjes heeft opgemaakt. En ik zal je reactie ook doorgeven aan mijn vriendin Susanna.

      Ja, inderdaad, ik heb zorgen m.b.t. privacy, technologie en de rol van de overheid. Eigenlijk al tijdens mijn psychose in 2013, toen ik het gevoel had dat die chip geïmplementeerd was in mijn hoofd. Mooi hoe je het verwoord, dat dat algemene angsten zijn waar velen over nadenken. Ik heb soms het idee dat mijn psychosen vooruit liepen op wat ons te wachten staat. Zie ook mijn volgende blog die 15 november verschijnt. Tenminste, het hoeft niet zo te zijn/te worden als in mijn psychosen, het is misschien een soort waarschuwing. Door openheid en dialoog en met hulp van God komen we op het goede pad denk ik.

      En wat fijn dat mijn zorgen geldig zijn, dat ze er mogen zijn en besproken mogen worden.

      Ja, dat we allen samen mogen leven in vrijheid en verbondenheid!

      May-May

      1. Vlinder

        Mooi gezegd May-May, dat je het idee had dat
        je vooruitliep tijdens een psychose. Interessante materie ook, want wie bepaalt wanneer iets een ‘waan’ is, of helderziend? Wie zegt dat alles stopt met dat wat wij zien? Veel wordt waargenomen via intuïtie, 3e oog, helder weten, helderziend zijn, spirituele momenten…. dus ja, wat is ziek zijn….

        1. Ja, goed gezegd Vlinder! Wie bepaalt wanneer iets een ‘waan’ is, of helderziend? Wat is ziek zijn?
          Enfin, ik denk dat ziek zijn is, of als ik voor mezelf spreek, als ik heel erg angstig ben. En/of niet meer lekker slaap en daardoor niet meer goed kan functioneren. Mijn dagelijkse bezigheden niet meer kan doen. Maar kan best zijn dat sommige dingen die ik dan ”meemaak/beleef/doorkrijg” waarschuwingen zijn. Zoals toen ik dacht dat de wereld verging….
          Het gaat momenteel niet zo best met de wereld om het voorzichtig uit te drukken. Tijd voor Liefde en Licht! Tijd om al het Leven te koesteren!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *