“Ik mis het dansen als wekelijkse uitlaatklep,” zegt P. Ze schrijft dit mooie verhaal over hoe dansen haar hielp tijdens haar herstel van psychoses.
“Life isn’t about waiting for the storm to pass…It’s about learning to dance in the rain.”
― Vivian Greene
Het leven na psychoses op mijn 40e en erna, het valt niet mee. Er viel voor mij ontzettend veel weg, waaronder het dansen.
Met plezier voetjes van de vloer, wegdromen en opgaan in de muziek. Het uitleven op “Rage against the machine”, lekker opgaan in een housenummer of een swingende beat. Voor mij werkte het als een uitlaatklep voor emoties en het verwerken van ervaringen.
Ik had nooit gedacht dat toen mijn favoriete tent sloot, dat ik het dansen zoveel zou missen
De psychoses kwamen, en het was daarna tijd om te herstellen. Dans als coping-skill viel weg: ik durfde niet, ik was in die periode vaak angstig, bang om dingen te ondernemen of had last van zelfstigma. Mensen zouden me wellicht herkennen van toen ik psychotisch was.
Ook al zou er een dansplek zijn, ik had (en heb) last van bewegingsdrang in de voeten en verminderde coördinatie, als bijwerking van antipsychoticum.
Later in mijn herstel werd ik door een vriendin uitgenodigd bij een salsafeestje
Dit deed ik vaak voor mijn terugval en had er veel plezier in. Het was niet hetzelfde nu, ik was erg onzeker, mijn voeten werkten niet meer zoals voorheen. Ik was trager in reactie en de spontaniteit die ik eerder ervoer in mijn bewegingen was helemaal verdwenen.
Mijn plezier was verloren
Het was nu twee jaar in mijn herstel, toen een andere vriendin mij uitnodigde voor haar cursus Afrikaanse dans. Ik vond het erg spannend, maar was ook erg nieuwsgierig. Hoe zou mijn coördinatie uitpakken?
Het viel mee! De choreografie vond ik wel lastig te onthouden maar de bewegingen waren te doen, er was ruimte en géén strakke bewegingen zoals bij salsa. De bewegingen waren groot en expressief, en de groep was erg leuk. Ik heb toen weer voor het eerst sinds jaren het plezier in dans ervaren.
Mijn laatste leuke ervaring was bij een buurthuis
Ik zou met een vriendin afspreken daar voor een dansavond georganiseerd vanuit de GGZ. Helaas was ze verhinderd. Ik dacht:
“Ik kijk gewoon even en dan ga ik weer”.
De muziek die gedraaid werd, vond ik erg leuk. Voordat ik het wist stond ik op de dansvloer te swingen op allerlei oude pophits: “ Run DMC”, “INXS” George Michael, SNAP.
Ik ging helemaal uit mijn pan, en had nauwelijks last van mijn voeten, die normaal gesproken niet helemaal mee wilden werken. Ik voelde me geweldig, ook daarna, en besefte nog meer wat ik al die tijd gemist had.
Nu de coronacrisis is aangebroken, zijn ook deze feestjes stopgezet
Ik mis het dansen als wekelijkse uitlaatklep. Het sporten en bewegen in groepslessen van de sportschool zijn ook een manier, maar het is niet hetzelfde.
Ik merk duidelijk de effecten van het dansen op mijn stemming en gevoel van welbevinden
Ik heb gelezen dat dans erg goed is voor de psychen en bepaalde delen van het brein. Het kan als behandeling worden ingezet bij bijvoorbeeld mensen met Parkinson of mensen met stemmingsproblematiek.
Ik hoop dat ik in de toekomst weer een cursus Afrikaanse dans kan oppakken
Of een tent vind waar er geinige muziek gedraaid wordt. Een plek waar wellicht mensen van verschillende leeftijden en diverse pluimage lekker los kunnen gaan. Waar vind je die plekken nog? Het wordt dan wel even zoeken…
P. (pseudoniem) heeft verschillende psychoses ervaren en probeert een nieuwe draai aan haar leven te geven.
Meer informatie:
- De wonderlijke reis van een psychose
- Alles over de fasen van psychose en herstel
- Omgaan met rouw en verlies na een psychose
Geef een reactie