Hulplijnen

Stuur een blog in

Tools

Onderwerpen

Series

Stichting PsychoseNet

Steun ons

Bezoek onze Webshop
Doe een donatie

Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

May-May Meijer

May-May

May-May Meijer is ervaringsdeskundige bij het UMC Utrecht en oprichter van een vredesorganisatie.  Ze schreef onder andere de boeken ‘Hier ben ik‘ en ‘Missie Wereldvrede.

May-May heeft ook een website.

Meer lezen?

Je vindt hier een overzicht van de blogs die May-May schreef.

De AIVD, denk je daar nog wel eens aan?

De AIVD

De AIVD: Als je psychosen jaren later ineens (deels) niet zo gek meer zijn…

Triggerwarning: dit kun je denk ik beter niet lezen als je je niet zo veilig voelt en/of als je veel minder slaapt dan je normaal doet.

“Denk je nog wel eens aan de AIVD?” Vroeg mijn psychiater me tijdens mijn tweede gedwongen opname in 2013. Het voelde alsof er zonder verdoving in een diepe wond werd gesneden. Ik had het gevoel dat ik erover moest zwijgen, maar antwoordde dat ik er soms aan dacht. Waarop mijn psychiater me adviseerde om mijn medicijnen weer te nemen.

Veiligheidsdiensten kwamen zijdelings naar voren

Nu heb ik een vredesorganisatie opgericht. Door de jaren heen kwamen veiligheidsdiensten wel eens zijdelings naar voren. Het was echter nog nooit zo duidelijk als afgelopen donderdag. Voordat ik een afspraak had met mijn psychiater bekeek ik facebook. Daarop zag ik een bericht en een video staan van een vredesvriend van me. Hij zei dat de veiligheidsdienst van Oekraïne zijn huis wilde doorzoeken en op zijn facebook zag ik een video waarin ik stemmen hoorden van mense die bij hem wilden inbreken. Zie onder andere: We Object to the Illegal Search and Seizure at Apartment of Yurii Sheliazhenko in Kyiv. 

Toen ik bij mijn psychiater aankwam vertelde ik dat ik erg geschrokken was van wat er met Yurii was gebeurd. Ik heb verschillende krantenartikelen met Yurii geschreven voor Nederlandse dagbladen om te pleiten voor vrede in Oekraïne door middel van vreedzame middelen. Aangezien de veiligheidsdiensten zoals wel vaker een rol spelen in mijn psychosen was ik blij dat ik mijn telefoon bij me had en die aan mijn psychiater kon laten zien, zodat ze kon zien dat het echt gebeurd was.

De AIVD; ik hoor er niet bij

Gelukkig geloofde mijn psychiater me dan ook. Ze gaf aan dat we in een turbulente tijd leven en dat er veel dagelijkse dingen op mijn pad komen die een link hebben met mijn psychose. Ik bedacht me wel, dat het voorheen anders was, dat als ik de AIVD noemde dat dat als teken werd gezien dat het niet goed met me ging. Dat er zelfs dwangmedicatie nodig was! Maar goed, het ging toen ook inderdaad niet goed met me. En er was wel een verschil met nu, want toen dacht ik dat ik zelf werd afgeluisterd door de AIVD of zelf bij de AIVD hoorde. Ik was toen zo gesloten als een oester, durfde ook niks meer te zeggen tegen niemand, bang dat ik me versprak of afgeluisterd werd door de telefoon. Nu weet ik dat ik in ieder geval niet bij de AIVD hoor. Al weet ik niet of ik afgeluisterd wordt. Dat is nog steeds een angst van me die ik soms ineens hevig voel.

Mijn psychiater en ik hadden een erg fijn gesprek en bespraken wat ik kon doen om ervoor te zorgen dat de stress niet verder op zou lopen. We hadden het, zoals in een boekje zo mooi genoemd werd, over ‘’antipsychotica zonder bijwerkingen’’. De bekende dingen, genoeg rust, wandelen, afspraken afzeggen als het teveel wordt etc. En eventueel een lorazepam zodat ik goed blijf slapen. Verder heb ik ook gemerkt dat als ik ga wandelen, dat het belangrijk is om heel rustig te lopen. Als het in mijn hoofd druk is, kan ik me niet lichamelijk ook nog eens hard inspannen. Na een tijdje wandelen, als mijn hoofd wat leger is, kan ik weer wat sneller wandelen.

Mag dit blog van de AIVD?

Overigens vind ik het ergens ook spannend om dit blog te schrijven. Heb ik toch nog een beetje het gevoel dat het niet mag van de AIVD. Het voelt alsof er blauwe plekken in mijn hoofd zitten hierdoor. Ik voel me er gespannen door, een beetje misselijk. Ook merk ik dat mijn ademhaling wat oppervlakkiger wordt. Gisteren zag ik een plaatje op facebook van een fb-vriendin met een psychische kwetsbaarheid op dat plaatje stond: “It’s okay to be scared. Being scared means that you’re about to do something really, really brave.” En tsja, zo dapper is dit blog natuurlijk niet, maar voor mij toch een beetje. Het plaatje voelt als een bemoediging. En zo ga ik even mediteren en dan daarna naar buiten, boodschappen doen. Ook komt mijn vader vanmiddag.

Het is belangrijk voor mij om dit blog te schrijven, omdat openheid belangrijk is. Ik heb het idee dat dat kan bijdragen aan een mooiere wereld. Aan herstel van mensen met een psychische kwetsbaarheid en aan meer vrede in de wereld. Hoe precies, dat weet ik niet het is een gevoel.

Ik ben benieuwd of er nog meer mensen zijn bij wie hun psychosen (deels) zijn uitgekomen of voor wie ze betekenis hebben/hadden?

Liefs,
May-May

PS de vredesorganisatie waar Yurii bestuurder van is, World Beyond War spant zich erg voor hem in gelukkig. Ook doen International Peace Bureau en – op kleinere schaal – de door mij opgerichte vredesorganisatie hun best.
PS 2 Ik heb deze foto van de zee voor bij mijn blog gekozen, omdat ik de inhoud van mijn blog best heftig vind. Ik wilde geen foto plaatsen die psychotische gedachten zou triggeren. In de natuur voel ik me fijn en ik hoop dat dat ook voor jou het geval is. De zee symboliseert voor mij een gevoel van schoon wassen (het wegspoelen van oude gedachten), puurheid en kracht. En ik heb ook het idee dat Christus het een goed idee vindt om de zee bij dit blog te plaatsen.

Meer lezen over psychose?

Ontvang je de nieuwsbrief van PsychoseNet al?

Ontvang iedere week de nieuwe items in je mailbox!

Reacties

3 reacties op “De AIVD, denk je daar nog wel eens aan?”

  1. Leo

    Lieve Mary-May,

    Een paar dagen geleden heb ik jou belevingen gelezen en tot me genomen. Het viel mij direct op, dat jou benadering naar ons, heel voorzichtig en respectvol is, wat je al heel snel onderscheid van velen. Niet dat die dat niet doen, maar de wijze waarop jij dit doet, acht ik best bijzonder. Wat mij opviel, was dat je de bevestiging van anderen of zoekt of nodig lijkt te hebben. Een psychose maak je werkelijk mee, dat is geen verhaaltje of zo. Of de ander dit nou wel of niet geloofd, staat daar geheel los van. De werkelijkheidswaarde is vaker een heel ander verhaal. Als je dit nu weet, hoef je niet meer op zoek, dan is dit een gegeven wat jou iets waardevols verteld, het kan waar zijn, net zoals dat dit onwerkelijk kan zijn. Hoe groter jij de waarde hiervan acht, hoe belangrijker dit voor je (kan) gaan worden, immers niet alles is even waardevol of belangrijk. Ik herken dit, immers je wordt onmogelijk begrepen, terwijl jij overtuigd bent, dit mee gemaakt te hebben. Ik geloof jou, immers in gedachten, is alles mogelijk en niets onmogelijk. Als gedachten zelf op pad gaan, gaan dwalen of meer, dan kan je werkelijk ook van alles gaan mee maken. Op zich ook wel logisch. Echter zodra je een dwaling durft te gaan delen, kan het compleet mis gaan, immers vaker matched dit niet met de werkelijkheid, dus wordt er vrij direct een “soort” oordeel geveld. Echter dit doet niets af of aan, aan dat wat jij werkelijk hebt meegemaakt. Wezenlijk erken jij ( en ik) jezelf, immers je weet dat je hiermee te maken hebt en het verschil tussen wat je wel of niet werkelijk hebt meegemaakt, dat is er in je beleving niet. Als en wanneer, ook jij erachter wil komen, of wat jij in je mond hebt mee gemaakt wil selecteren op werkelijk of onwerkelijk, dan zijn hiervoor wel degelijk mogelijkheden voor. Ik heb er een aantal zelf ontwikkeld, te weten dat ik bijvoorbeeld dingen opschrijf, waar ik deze heb neergelegd. Ik weet, dat ik vaker iets “kwijt” ben, dus werkt dit hierbij vaker onthullend. Zo kan je filmen, maar ook bepaalde zaken, op stee vaste plaatsen neerleggen. Dit wordt al wat moeilijker, maar om de proef op de som te nemen, ervaar ik dit soms als een check naar mezelf. Heb ik niemand bij nodig en kan niemand anders de schuld toe schuiven. Het kan veel verder gaan. Ik ben een ware strand liefhebber. Echter als ik naar het strand ga, en het niet vergeet, dan vul ik het potje uit mijn rugzak met het zand van het strand, waar ik denk geweest te zijn. Zo neem ik ook weleens wat mee, om mezelf te checken of stap ik soms, als ik dit overzie en aandurf, ergens op af. Dit om aan de weet te komen, wat Leo nou eigenlijk allemaal aan het doen is en of dat wat hij denkt mee bezig te zijn, dit overeen komt met wat hij dan daar aantreft. Dit doe ik uiterst zorgvuldig, immers teleurgesteld worden in jezelf, is enorm zwaar en verdraag ik wezenlijk niet. Soms is mijn stemming wat vergevingsgezinden, en heb ik op een briefje staan: weet je het nou nog niet. Zo heb ik er tal, dit om de twijfel in en van, ook aan jezelf te kunnen liëren, aan dat wat er blijkbaar in een psychose mis gaat of kan gaan. Dit maakt je niet beter, echter wel dat je soort gaat beseffen, dat wat je meemaakt, ziet, ruikt, proeft, hoort of zoveel meer, sensorisch dus, anders kan zijn als dat jij zeker weten ervaart. Accepteren kan ik dit wezenlijk niet, weet dat het werkelijk bestaat en daarin, dat kleine wereldje, daar wil ik het zoveel mogelijk in en mee doen. Uiteraard doe ook ik veel aan realistische wetenschap, immers daar kun je niet omheen en bij twijfel, deze weg nemen, immers dit is weerlegd, dit voor ons, daar mogen en kunnen wij aan toetsen. Als de gedachtengangen helemaal uit de hand loopt, zonder ik me af om zo dichter bij mezelf te komen, wat een enorme klus is, maar ook bemerk, dat als je niet vecht en het op verschillende manieren benaderd, er uiteindelijk wat tussen kan zitten, wat wezenlijker is en jou kan helpen, om dichter bij de realiteit te komen. Let wel, dit gaat ook soms finaal fout en zit je er niet alleen naast, maar als je het denkt te weten, nog verder ervan af kan zitten als je al zat. Best pittig en ook moeilijk, echter erkennen dat het bestaat, is vaak je begin van een vorm van herstel. Je gevoeligheid, die hoort meestal al bij je, dus die zal niet (zoveel) veranderen.
    Weet dat net als alle psychotische denkbeelden, de strijd vaak evenzo in je zit en omstanders dit onmogelijk kunnen begrijpen. Vaker bemerk ik, dat ik het zelf amper, of niet eens begrijp, dus geef ik het een wending om niet in het gelijk of ongelijk traject te komen, maar is zoals ik het blijkbaar anders beleef. Leuk is anders, anderzijds treuren ongezellig, ondanks dat ik het enorm teleurstellend in mezelf kan ervaren. De AIVD is overal, maar goed ook. Die doen enorm veel goed werk en doen veel, om de echte boeven van de deugnieten te scheiden. Als je “niets” te verbergen hebt, hoef je je mijnsinziens hierover ook geen zorgen te maken en als ze je moeten hebben, dan komt dat moment waarschijnlijk toch wel. Wat ik minder vind, is een overmatige bemoeizucht, die lijk ik ergens tussen de regels door te lezen. Let wel, dat wij allen onze privicie hebben en dat die van ons is en va niemand anders zonder toestemming van jou, om iets met de ander te delen. Ik leef met je mee, ik ben begaan met je uiteenzetting en wil je steunen in je pracht voornemens, waar ik delen van in me heb en best graag uitdraag of deel. Ik hoop dat je je voornemen gaat realiseren, immers daar knapt de boel louter en alleen van op. Het siert je heus en acht je, zonder dat ik je ken, ook een bijzonder mens. Die zijn zeldzaam, waar we zuinig op zijn en ik een warm hart toedraag.

    Warme groet, Leo

    Beantwoorden
  2. Huub

    Hallo May-May,

    Zoals elke keer, jij schrijft stukjes die mensen rustig maken en ik denk dat sommigen zich herkennen in wat jij ervaart en waar jij over schrijft. Dat helpt dan mogelijk ook weer.
    Bovendien denk ik het oppikken van gedachten van anderen, ook indien ver weg, mogelijk is, zeker als er intense gedachten zijn, zoals recent bij Yuri. En de fysica kan dat ook niet uitsluiten :).

    Beantwoorden
    1. May-May Meijer

      Ha Huub,

      Hartelijk bedankt voor je reactie! Bijzonder wat je schrijft over dat het mogelijk is om gedachten van anderen op te pikken. Al had ik niet in de gaten hoor, dat dat specifiek bij Yurii speelde. Maar misschien had ik wel door dat vredeswerk doen en de inlichtingendiensten nauw met elkaar verbonden zijn.

      Tsja, ik vraag me eerlijk gezegd af waarom psychosegevoelige mensen niet reageren op dit blog. Alhoewel ik van een persoon een hele lieve mail kreeg. Misschien dat psychosegevoelige mensen dit blog te heftig vinden, want dit blog heeft een overlap met de realiteit?

      In ieder geval erg bedankt voor je reactie! Erg leuk dat je mijn blogs leest!

      Fijne zondag,
      May-May

      Beantwoorden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerd

Meer over

aivd
dagelijks leven
Ervaringsdeskundigheid
Psychosegevoeligheid

Lees ook