Clara is een psychotherapeut met eigen ervaringen rondom psychose. Ook is ze sinds kort expert in het eSpreekuur van PsychoseNet! Clara zegt: “In mijn vak was het lang ondenkbaar dat je als hulpverlener zelf een psychische kwetsbaarheid had laat staan daar open over was.” Gelukkig is ze altijd open gebleven.
Ik werk al meer als 25 jaar in de GGZ. Tijdens mijn studie halverwege de jaren tachtig raakte ik in een psychose. Ik hoorde dreigende stemmen en dacht dat God tegen mij sprak. Ik was druk met de opdracht de wereld van de ondergang te redden, hoorde en zag speciale boodschappen in het journaal, dacht achtervolgd te worden door geheime diensten en reisde het hele land door om aan ze te ontkomen. Na enkele opnames die ik niet altijd vrijwillig onderging, hervatte ik na twee jaar weer mijn leven als psychologiestudent.
Ik was bepaald niet tevreden over mijn logeerpartijen bij de GGZ en vond dat zaken anders moesten
Heel gedreven was ik ervan geworden. In het begin probeerde ik mijn medestudenten uit te leggen wat er met me was gebeurd, en ze te winnen voor een revolutie in de zorg. Maar ze schrokken nogal van mijn verhalen en temperament dus dat werd niks. Ik bereikte eerder dat ze met een boogje om me heen liepen en kreeg bezorgde docenten op mijn dak. Ook kreeg ik in de gaten dat ik met mijn DSM-classificatie schizo-affectieve stoornis was gaan behoren tot een clubje mensen die er zeer ernstig aan toe waren en dat zouden blijven. Zo vertelden de hoogleraren. Niet iets voor op mijn CV dus.
Het is raar met je herstel bezig te zijn als de rest van de wereld daar niet in gelooft
Niet leuk ook. Om weer over in de war te raken en dat gebeurde soms. In mijn vak was het lang ondenkbaar dat je als hulpverlener zelf een psychische kwetsbaarheid had laat staan daar open over was. Professionele afstand was het devies. Maar die revolutie in de zorg waar ik mij na mijn opnames druk over maakte is er toch wel gekomen! Niet plots met veel wapengekletter maar geleidelijk.
Er is hoop en geloof in herstel – ook herstel van psychose
De studenten anno 2021 horen andere dingen als ik indertijd. Er werken ervaringsdeskundigen in de GGZ die getuigen van herstel en hun ervaringskennis inzetten. En het besef begint ook door te dringen dat hulpverleners gewone mensen zijn net als cliënten, en dat een psychose iedereen kan overkomen. Wij en zij bestaat niet. Er komen steeds meer behandelingen beschikbaar voor mensen met psychose, waar eerder werd gedacht dat alleen medicatie en leven met zo min mogelijk stress helpend was
Het gaat niet alleen meer over de psychose wegwerken, het gaat over samen begrijpen en eigen regie.
En er is PsychoseNet…
In 2015 besloot ik open te zijn over mijn ervaringen met psychose en herstel. Dat deed ik op deze site met een blog en sindsdien gebruik ik mijn ervaringskennis ook expliciet in mijn werk. Dat betekent concreet dat mijn collega’s ervan weten, soms cliënten om die reden naar mij verwijzen. En ik met cliënten die daar prijs op stellen ervaringen deel. Het is eigenlijk al de normaalste zaak van de wereld voor mij.
PsychoseNet heeft mij veel gegeven, met het schrijven van blogs werd ik steeds meer mezelf
Ik gebruik het vaak in mijn werk, ga er met cliënten/familie achter zitten om dingen op te zoeken, filmpjes te bekijken, blogs te lezen.
En dan mag ik de komende tijd een bijdrage leveren aan het e-spreekuur. Hoe mooi is dat!
Meer lezen over dit onderwerp?
Geef een reactie