Geeske haar zoon X (pseudoniem) gaat van het SBO (speciaal basisonderwijs) over naar de HAVO binnen het SVO (voortgezet speciaal onderwijs). Geeske: “Mijn zoon volgt gestructureerd onderwijs dat is gericht op kinderen met ASS. Vandaag, 3 september 2024, is zijn eerste schooldag als kersverse brugklasser. Mijn gelukje: Ik mag hem op de fiets naar school brengen”.
De eerste schooldag
Gisteravond stond hij opeens bij de achterdeur. Zo’n eerst schooldag is reuzespannend. Hij is al dagen bezig met de inhoud van zijn schooltas. Het houd hem bezig.
“Kun je mijn schooltas nog een keer checken mem?”.
Ik zit buiten, samen met mijn man, onder onze veranda en zie X leunen tegen het deurkozijn. Een stoere positie. Ogenschijnlijk tenminste.
“Is niet nodig hoor X, alles zit in de tas. We hebben het gisteren al goed gecheckt”.
Hij blijft hangen. Ik denk dat ik weet wat er speelt. Ik waag een gokje. “Is het misschien een idee dat ik morgen nog een keer met je meefiets naar school?” Zijn ogen worden groot en hij veert verheugd een stukje omhoog. Hij probeert zijn enthousiasme meteen te verbergen achter een laagje ‘coole’ afstandelijke onverschilligheid. “Dat weet ik niet…”.
Mijn man ziet het ook. “Mem doet het graag. En ja, het is ook wel gezellig natuurlijk”.
Meer woorden zijn niet nodig. Een opgeluchte ‘Ja!’ volgt met een diepe zucht er achteraan. Om die reden gaan we vandaag, inmiddels voor de derde keer, samen fietsen naar zijn nieuwe school. Beter kan je je eerste dag niet beginnen.
Om 8 uur staan we op, om 8:50 uur pakken we beiden onze fietsen en fietstassen in en stipt om 9 uur vertrekken we. We hebben hiermee een nette 20 minuten speling qua aankomsttijd. We houden ons minutieus aan aan deze planning. Als het aan zoon ligt zouden we voor de zekerheid liefst nog een half uur vroeger vertrekken. Dat is niet nodig. De planning is een gezamenlijk compromis.
Avondvierdaagse
Gelukkig is het vandaag mooi weer, het regent niet en de wind houdt zich koest. De navigatie stellen we in. We vertrekken ontspannen en zonder zorgen. We zijn het dorp inmiddels net uit. Hij fietst voorop, ik volg hem. X heeft nog wat moeite om 15km/h te fietsen. Hij heeft geen elektrische fiets. Zijn fietsconditie zal hij de komende weken ongetwijfeld snel gaan opbouwen.
En dan opeens krijg ik deze onvoorziene vraag, gewoon vanuit het niets; “Wanneer is de avondvierdaagse dit jaar?”
“Dat weet ik niet. Hoezo? Wil je graag weer meedoen?”. Ik hield eigenlijk al rekening met de mogelijkheid dat hij zich er te groot voor zou voelen nu hij op het middelbaar onderwijs zit. Blijkbaar klopte dat idee niet.
“Ja, ik wil graag weer meedoen. Want ik ga nu zóveel fietsconditie opdoen, ik kan daarmee binnenkort zomaar ook de avondvierdaagse lopen!”
Hij is bij voorbaat al reuzetrots. We spreken af dat we samen weer mee gaan doen. Dat vind ik ook leuk! Zwijgend vervolgen we onze route.
De Lidl
Wanneer we de school naderen (“Nog 2,5 kilometer mem!“) rijden we dichter bebouwd gebied binnen. Het is een bedrijventerrein met mooie ruime fietspaden met weinig tegenliggers. We kunnen hier weer naast elkaar fietsen.
“Mem? De Lidl is ook best wel in de buurt van mijn school toch?”
Een onverwachte vraag. Ik beaam dat de Lidl in de buurt is. Maar de AH is volgens mij toch nog meer in de buurt? Wel zo snel en handig als je eens even snel een broodje wilt halen zeg ik.
Dat was blijkbaar een domme opmerking. “Ja, de Albert Heijn is dichterbij”. Hij kijkt me aan, vindt het vreemd dat ik hem niet begrijp. “Maar heit doet de grote boodschappen immers altijd bij de Lidl… Nu ik hier op school zit kan ik mooi de grote boodschappen voor heit gaan doen. Na school kan ik gewoon langs de Lidl fietsen en heit op die manier helpen. Ik ben er namelijk het dichtst bij als ik op school ben.”
Terwijl ik naar zijn fiets kijk met de fietstassen die al rijkelijk gevuld zijn met een fikse schooltas en een plastic tas met regenkleding. Mijn zoon is heel hulpvaardig en een harde werker, echt van het type aanpakker. Ideaal bij het helpen in en om huis. Ik besef me ook hoe belangrijk dit aanbod voor hem is.
“Ja kerel, dat lijkt me een goed plan. Ik denk dat je heit hier vast en zeker heel goed mee kunt helpen”.
Hij is tevreden. Ik zie een kleine man met een missie op een fiets voor me rijden. Een lieve jongeman met trots.
Een nieuwe fase
Ik lever hem even later af bij de fietsenstalling van zijn nieuwe school. Bij het afscheid nemen zal hij me snel voorbij lopen. Dat is op zijn best gezegd nogal vreemd. “Hé? Krijg ik geen kusje op mijn wang meer?”
Hij deinst bijna achteruit, scant de omgeving en kijkt me schuldig aan. Met een vinger voor zijn mond vraagt hij me om te gaan fluisteren. Dit is blijkbaar heel belangrijk. Met een fluisterstille stem zegt hij; “Mem, dat kan niet, dat is hier gênant”.
Hij vertrekt tevreden richting de ingang van school. Zelfverzekerd ogend en zonder een spoor van uiterlijke spanning loopt hij in z’n uppie naar binnen. Het voelt goed allemaal. Ik heb hier een prachtige jongen afgeleverd.
Meer lezen over neurodiversiteit?
- Vormen van Neurodiversiteit
- Ondersteuning Neurodiversiteit: werk, zorg en leven
- Wat is het Autismespectrum?
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Verder lezen over goede zorg en GGZ?
Onderstaande boeken zijn geschreven door hoogleraar Jim van Os. In deze eerlijke boeken lees je meer over psychose, trauma, de nieuwe GGZ, herstel en veel meer.
Geef een reactie