Aukje schrijft hoe karate haar heeft geholpen in haar herstel. “Eindelijk mocht mijn onderdrukte agressie eruit. Moest eruit zelfs.”
Daar stond ik dan. In m’n yogalegging en sportshirt. Tussen allemaal mensen in witte karatepakken. Veel met een zwarte of bruine band.
Ik ging voor het eerst in m’n leven meedoen met een karatetraining
Tot dan toe was ik nooit zo dol op sport geweest. Ik voelde me altijd wat onhandig in m’n lichaam, wat ongemakkelijk ook. Daardoor had ik lang de neiging gehad mezelf te verstoppen. Ik probeerde altijd aardig en redelijk te zijn, zodat ik niet teveel op zou vallen. Maar vanbinnen voelde ik regelmatig felheid, agressie zelfs. Ik durfde dat alleen niet te laten zien.
Ik had op diverse momenten in mijn leven geleerd dat felheid en boosheid slecht waren
Dat je beter lief en redelijk kon zijn. Daardoor had ik noodgedwongen geleerd mijn felheid, en daarmee ook mijn kracht, te onderdrukken. Met depressies en anorexia tot gevolg.
Maar nu stond ik hier. En moest ik juist m’n agressie aanspreken om stoten en trappen uit te kunnen delen. Heel beheerst, maar wel met kracht. Echte kracht. Ook de karatekreten, de kiai, riepen een felheid bij me op die ik nooit had durven voelen.
Maar nu voelde ik het wel en kon ik het gebruiken
Het hoorde bij de training en iedereen om me heen deed het ook. Het was wat onwennig, maar ook heerlijk. Eindelijk mocht mijn agressie naar buiten. Moest het eruit zelfs. Het was zo fijn om mijn kracht fysiek te voelen.
Karate of een andere vorm van martial arts; ik kan het iedereen aanraden
Juist als het een beetje buiten je comfortzone is. Door je kracht echt te voelen, kun je het ook inzetten voor je herstel.
Geef een reactie