Vijf vrouwen en twee mannen, zitten aan een tafel in de theeschenkerij ‘De Trog’ op het landgoed Willibrordus in Heiloo. Eén ervan is Walter. In deze blog beschrijft hij wat ze hier doen: samen schrijven.
Om de twee weken komen wij in het schrijfcafé* bij elkaar en schrijven over een vooraf samen te bespreken thema. Na een rondje en een korte discussie besluiten wij te gaan schrijven over ‘Afscheid nemen en loslaten’.
Met opzet wordt het thema tijdens dit samen schrijven open gehouden
Ongeveer een uur schrijven we. Na een korte pauze lezen degenen die dat willen hun verhaal voor. Een vrouw die tegenover mij zit begint. De aanhef is: “Niet meer samen, een daad van liefde.”
Zij verhaalt over een relatie die na dertig jaar is beëindigd en de vele vragen die in al die jaren onbeantwoord zijn gebleven. Voorbeelden van die vragen:
“Waarom zag ik niet dat ik mijn licht zo fel op je liet schijnen dat het je verblindde? Waarom keek ik niet echt in je ogen en zag ik niet dat je oprecht van mij hield? En dat je niet anders kon doen wat je deed? Waarom bleef ik van jou verwachten dat je ook over al mijn wegen samen met mij wandelde?”
Wij luisteren, haar verhaal ontroert mij. Niet alleen haar verhaal. Haar stem, haar oogopslag, haar uitstraling. Haar verhaal eindigt:
“Al wonen wij ieder op ons eigen adres, weet dat ik bij je ben gebleven. Weet dat je altijd op mij kunt bouwen. Dat je mijn hand altijd kunt vast pakken. Besef dat ik je door de mist zal leiden en naar de overkant zal brengen. Weet dat ik nog steeds zoveel van je hou”.
Alles komt bij elkaar en er is eenheid
Wij zijn stil en laten haar verhaal op ons inwerken, bedanken haar voor het delen. Ik wordt gevraagd door te gaan en aarzel even. Mijn schrijven over het thema is zo anders, lijkt zo ‘buitenkanterig’ in vergelijking met wat ik net gehoord heb.
Haar verhaal raakt mij nog steeds. Tegelijkertijd weet ik dat alle bijdragen van de deelnemers aan deze tafel ‘goed’ zijn. Dus dat het niet gaat om vergelijking en wie het “mooiste” kan schrijven. Wij hebben allemaal ons eigen unieke verhaal en schrijfstijl.
We leren van en aan elkaar door het samen schrijven en door elkaars verhalen voor te lezen
Toevallig had ik die ochtend in de krant een cartoon gezien van Sigmund met het thema ‘loslaten’.
Een cliënt komt bij Sigmund en klaagt voortdurend over scheidingsverdriet. Telkens roept Sigmund: “Laat het los!” De cliënt dreigt: “Als u dat nog een keer zegt!” Het laatste plaatje toont de cliënt die Sigmund, hangend uit het raam, aan één been vasthoudt. Sigmund roept: “Niet loslaten!”
Door deze cartoon ging ik terug naar een donkere periode uit mijn leven door verslavingsproblematiek en een scheiding. Teveel heb ik in die periode goedkope adviezen gekregen, werd mijn verhaal te snel gelabeld, werden er geen vragen gesteld.
Ik heb ondersteuning gemist
Ik lees voor uit wat ik geschreven heb en eindig mijn verhaal met:
“Een andere Sigmund is gewenst. Een die gaat luisteren, heel veel gaat luisteren. Die de ander, met weinig woorden aanmoedigt zijn of haar verhaal te vertellen. Met vragen als: “Hoe is het zo met je gekomen? Waar heb jij nu behoefte aan? Wat kan ik voor je doen?”
In de doelstelling van de Stichting ‘De Buitenkans’ staat “ […] en vinden bijzondere ontmoetingen plaats”. De vrouw en ik hebben sinds deze sessie van het schrijfcafé veel contact met elkaar, we hebben plannen om een meerdaagse schrijfcursus te volgen en mogelijk samen aan een boek te werken. Wij stimuleren elkaar en leren van elkaar.
Samen schrijven we onze kwetsbaarheden niet van ons af maar naar ons toe, opdat wij er beter mee kunnen omgaan
Wij ervaren telkens de kracht van elkaar te groeten en schrijvend elkaar te ontmoeten.
*Het schrijfcafé is een van de activiteiten van Stichting ‘De Buitenkans’ in Heiloo. De Stichting heeft als doelstelling beeldvorming over de geestelijke gezondheidszorg positief te beïnvloeden. In samenwerking met GGZ-nhn doen zij dat door het opzetten van beeldvormingsactiviteiten. Hierdoor ontpoppen zich kansen en vinden bijzondere ontmoetingen plaats.
Fotocredits: ‘Self Respect’ by Abhinav Vats
Geef een reactie