Oud-journalist Peter Pijls schrijft over zijn ervaringen. Is psychiater een vorm van hogepriester? “Lange tijd debiteerden sommige psychiaters ongegeneerd aperte onzin. Zoals de feitelijk onjuiste stelling dat psychiatrische aandoeningen hersenziekten zijn. Mijn hersenen zien er echt niet anders uit dan die van een ‘normaal’ iemand”.
Psychiaters kunnen levens redden
Hun interventies, met medicatie of anderszins, voorkomen suïcide en vormen van ernstige automutilatie. Zelf ontmoette ik twee psychiaters die mij misschien het graf bespaarden. De één kreeg mij zover dat ik antipsychotica ging slikken, de ander overreedde mij een stemmingsstabilisator te nemen, wat mij ernstig hielp een alcoholverslaving te overwinnen. Waarvoor dank, kanjers in het vakgebied.
Ik ontmoette echter ook psychiaters die mij niet vooruit hielpen
Ik druk me voorzichtig uit. Het betrof enge bureaucraten: top-down, bevoogdend of regelrecht dom en stompzinnig. Ik was ze liever niet tegengekomen. Niet zelden betroffen het in mijn geval Fact-psychiaters. Hun bijna maniakale obsessie met pillen en de fascinerende gewoonte om in een laptop te kijken terwijl ze met me praatten, zal ik niet licht vergeten.
Sommige van de psychiaters die ik zag hadden geen oog voor de mens achter de client. Dat is voor mijn gevoel de essentie van de crisis binnen de GGZ, erger nog dan de protocollenterreur en de macht van de zorgverzekeraars. Psychiaters behandelen niet zelden alleen symptomen. Dat ze een mentaal ontregeld mens ook daadwerkelijk blijvend kunnen stabiliseren en misschien wel genezen door diens levensloop te analyseren, is nog niet tot allemaal doorgedrongen.
Ondertussen zijn psychiaters wel de hogepriesters van deze tijd
We zijn massaal op zoek naar zingeving en verbinding. Pastoors en dominees dankten we massaal af, en zielenknijpers namen hun plaats in. Enkele psychiaters zijn niet weg te slaan uit de publiciteit. Ze schrijven bestsellende boekjes, komen op tv en pretenderen de ontheemde mens thuis te laten komen in zichzelf. Alleen wil dat maar niet lukken.
Lange tijd debiteerden sommige psychiaters ongegeneerd aperte onzin. Zoals de feitelijk onjuiste stelling dat psychiatrische aandoeningen hersenziekten zijn. Daar is echter geen enkel wetenschappelijk bewijs voor. Zelf ben ik bipolair, maaŕ mijn hersenen zien er echt niet anders uit dan die van een ‘normaal’ iemand.
Hoogleraar psychiatrie Jim van Os, tevens drijvende kracht achter deze site, verrichtte dienaangaand baanbrekend onderzoek
Hij toonde aan dat de stoornis schizofrenie als zodanig helemaal niet bestaat. Recent haalde hij het nieuws met de wetenschappelijke doorbraak dat psychiatrische stoornissen eerder met jeugdtrauma’s en sociale frustraties dan met genetische afwijkingen te maken hebben.
Jim van Os is een held van deze tijd die ver voor de troepen uit loopt. Ik schrijf dat zonder eigenbelang. Ik ken Jim van Os niet persoonlijk, noch communiceerde ik ooit met hem.
Voor alle duidelijkheid: ook minder prominente psychiaters verrichten belangrijk werk
Ze worden bijvoorbeeld geacht de problematiek van de verwarde, overlast gevende medemens op te lossen, hoewel die lang niet altijd een stoornis heeft. Dan is er de complicerende factor dat veel psychiatrische patiënten een dubbele diagnose hebben: ze zijn én gaga, én verslaafd. Dat maakt adequate behandeling zeer moeilijk, om niet te zeggen onmogelijk.
Ik weet wat ik zeg, want zelf was ik lange tijd ook zo’n geval. Pas toen ik mijn verslavingen achter me liet, sloeg de medicatie goed aan en werd ik stabiel.
Inmiddels zie ik al anderhalf jaar geen psychiater meer
Ik ben uitbehandeld verklaard. De hogepriesters van onze tijd mogen hun tanden stukbijten op urgentere gevallen. Ik ben blij dat ik niet in hun schoenen sta, ook omdat ze vaak nauwelijks weten wat ze doen. De kennis over stoornissen is nog altijd summier. De psychiater beschikt over een eilandje van bewezen wetenschap in een oceaan van onwetendheid. Dat stemt tot bescheidenheid over een vakgebied dat nog altijd volop in ontwikkeling is.
Geef een reactie