Ik heb het wel eens als een wonder beschouwd dat de wereld nog niet is uitgestorven. Ondanks dat weinigen van ons echt hebben geleerd hoe ze seks moeten hebben, weten we – gezien de hoeveelheid geboorten – allemaal hoe het moet. We zijn seksuele wezens en uit seks voortgekomen. De schaamte voorbij.
Je zou bijna zeggen dat zoiets klaarblijkelijk vanzelf gaat
In de verte hoor ik het mezelf nog denken: ‘seks is iets om te doen, niet om over te praten’. Een sprookje waar ik lang, bijna te lang, in geloofde….
Nog nooit eerder had ik zoiets meegemaakt. Met de hele wereld kon ik seks hebben, behalve met de man van wie ik hield. Ik bevroor en verstijfde bij zijn liefdevolle aanrakingen, mijn lichaam zei ’stop’ en ik kon er met mijn volle verstand niet bij waarom dit gebeurde. Daar waar mijn lichaam abrupt stopte, startte mijn innerlijke reis.
Met grote ogen keek ik haar aan, vanuit mijn onderbuik wetend dat mijn probleem niet lag aan dat wat ze ons voorschotelde. Braaf, maar tegen beter weten in, deed ik mijn huiswerk en oefende ik met aanraken. Hij mij, ik hem en vooral ik mezelf. Een paar weken later zaten we bij een andere hulpverlener.
Of ik mijn levensverhaal eens wilde opschrijven, opperde de nieuwe hulpverlener. Na enkele weken lukte mij dat. ‘Stoornis in het verlangen’ kwam eruit. Wat er precies met mij gebeurde wist ik niet, maar dat er niets mis was met mijn verlangen wist ik zeker. Het werd mij duidelijk, mijn probleem lag een paar lagen dieper en het had weinig te maken met de man aan mijn zijde.
Een paar maanden later startte ik bij een nieuwe hulpverlener
Vele sessies hebben we elkaar aangekeken, ik geen idee hebbend wat te vertellen, zij herhalend dat ik zo goed bezig was
En dat was ik! Mijn relatie was ten einde en ik leefde er op los. Regelmatig werd ik naast iemand wakker wiens naam ik niet meer wist, maar met het verlangen was in ieder geval niets mis. Niets van dit alles deelde ik met haar, maar een stemmetje in mij wist dat er iets anders nodig was. Zonder te weten wat ik nou precies bij haar had gedaan, vertrok ik weer. Enige tijd later begon ik in een deeltijd behandeling.
Observerend scande ik de groep, de een nog maagd, de ander nog nooit gezoend. De kruisbestuiving die ze voor ogen hadden kwam niet van de grond. Wat moest ik deze mensen, die het amper over een kus konden hebben, vertellen? Dat ik in de nachtelijke uurtjes mijn lichaam verkocht? Uit dat wat ik wel vertelde kreeg ik een ‘seksuele stoornis niet anders omschreven’ cadeau. Geef het beestje een naam. Dit beestje was nog op de vlucht voor haarzelf en vertrok naar de andere kant van de wereld.
Maar een jaar later zat ik toch echt weer voor een nieuwe hulpverlener
’Ik werk als prostituee!’ Voor het eerst durfde ik deze woorden uit te spreken naar een hulpverlener
Niet omdat ik haar zo bijzonder vond, wel omdat mijn eigen leven me boven mijn hoofd groeide. ‘Besef jij wel dat je het probleem van al die mannen in stand houdt?’, was het eerste wat ze me teruggaf. Een discussiewaardige opmerking, maar ergens had ze gelijk. Ik was duidelijk niet de enige met een seksueel probleem in deze wereld. Een paar maanden later startte ik een intensieve klinische behandeling.
Relaties, intimiteit en seksualiteit werden belangrijke thema’s voor me in deze behandeling en ik stond er voor het eerst voor open. Mijn enthousiasme werd snel afgeremd toen ik bijna iedere therapiesessie ‘seks op de agenda’ zette. Oh ja, ik zat in een groep. Een groep met mensen, seksuele wezens net als ikzelf. Maar niemand wilde het er echt over hebben.
En niet omdat niemand er problemen mee ondervond, integendeel. Mijn noodzaak tot verandering was groot geworden en ik wist veel uit de behandeling te halen. Mede dankzij hele bijzondere hulpverleners. Om na een klein jaar de deur uit te lopen met het grootste verlies wat ik mezelf kon wensen.
Ik was mijn schaamte voorbij!
Nog steeds vind ik het een wonder dat de wereld niet is uitgestorven. Maar niet omdat we onszelf blijkbaar zonder woorden kunnen voortplanten.
Wel omdat er vele generaties mensen rondlopen met pijn, overleving mechanismen en verwrongen (zelf)beelden.
Gewoonweg omdat niemand leert dat praten over de intimiteit –en seksualiteitsbeleving heel gewoon is. Of het nu over onze lusten of lasten gaat; het plezier of de worsteling; de zin of de onzin; de vermijding of de drang; de moeite of het gemak. Als we het er niet echt over hebben, negeren we ons ontstaan en vertellen we enkel over een deel van ons bestaan. Wanneer we seks weglaten uit ons persoonlijk verhaal, ontkennen we onszelf en wie we in de basis zijn.
Tijdens Meet the Xperts 2015 gaf Evi een lezing over seksualiteit en intimiteit.
Evi Henderikx – ervaringsdeskundig medewerker RIBW Brabant.
Meer lezen over sekualiteit?
- Liefde en seks – als liefde of seks een ding wordt…
- Wegen naar seksuele waardigheid – Maya Schrier-Kerstan
- Even over de seksuele ontremmingen…
photo credit: pexels
Behoefte aan een luisterend oor?
Wil je je verhaal kwijt? Onze PsychoseNet chatprofessionals staan voor je klaar.
Ken je de mini-College’s van PsychoseNet al?
Bekijk PsychoseNet college’s van Jim van Os over zorg en herstel, van depressie tot psychose.
Geef een reactie