De “school of hard knocks.” Een treffend blog van Marijn over een keihard leerproces. “Heftige shit. Bipolariteit zit bij mij in de familie. Mijn vader en tante waren bipolair. Ze hadden allebei vooral last van verschrikkelijke depressies. Psychotisch zijn ze niet geweest”.
Ze gingen allebei heel anders met hun lijden om. Ik heb mijn vader drie keer horen zeggen dat hij afscheid wilde nemen van dit leven. Verder geen geklaag. Hij heeft zijn verdriet vooral zelf en alleen een plekje gegeven. Mijn tante was een ander verhaal. Ze was altijd aan het klagen. Ze verdronk in zelfmedelijden. Pap en tante hebben de eindstreep niet gehaald en hebben allebei zelfmoord gepleegd. Mijn vader heeft al zijn pillen geslikt en heeft drie dagen moeten vechten om het leven vaarwel te mogen zeggen. Ik heb een ballon in de vorm van een champagnefles voor hem gekocht en naast zijn bed gezet toen hij zijn laatste adem uitblies. Mijn tante heeft twee weken later in de instelling een eind aan haar leven gemaakt, door zichzelf te verstikken. Natuurlijk vond ik het erg, maar ik was blij dat ze uit hun lijden verlost waren.
Ik ben een ander verhaal
Mijn bipolariteit kenmerkt zich door diepe dalen en hoge pieken. Ik ben een zware en heftige bipolaire patiënt. Veel heb ik hier over geschreven. Mijn boeken, verhalen en sprookjes zijn gratis te downloaden op www.bipolair.jouwweb.nl . Ook ik heb twee zelfmoordpogingen gedaan. Op wonderbaarlijke wijze zijn ze mislukt. Misschien was het mijn tijd nog niet en is er meer tussen hemel en aarde. Ik ben al jaren aan het vechten om stabiel te worden en heb daarvoor een heftig gevecht moeten voeren. Op dit moment slik ik lithium en zyprexa. Ik wordt nog wel somber, maar heb steeds langere periodes waarin ik gelukkig en stabiel ben. Het is een opluchting en ik ben dankbaar dat ik zover gekomen ben. Het leven lacht me weer toe. Ik heb er zelf heel hard voor geknokt om weer ‘beter’ te worden. Heb vaak het heft in eigen handen genomen en zelf het initiatief gepakt bij mijn behandeling, door te werken aan vertrouwen met mijn hulpverleners en inzicht in mijn eigen ziekte te krijgen.
Mijn artikel ‘van gevolg naar oorzaak’
te vinden op mijn website, heeft mij veel inzicht gegeven over de mogelijke oorzaken van de bipolaire stoornis. Het zijn er vijftien. Ik had het vermoeden dat ik last had van een histamine-intolerantie en dat is bevestigd door een natuurgeneeskundige. Patiënten met een histamine-intolerantie zijn de meest heftige ‘bipolairen’. Het probleem is dat psychiaters op dit moment niet worden opgeleid om naar oorzaak en gevolg te kijken, maar vooral met medicatie de boel proberen te stabiliseren (wat nu ook bij mij gelukt is!). Dit is een zware zoektocht, met veel ‘proberen’. Bij mij heeft het 15 jaar geduurd. Psychiatrie is geen ‘harde’ wetenschap, maar zoekt de antwoorden door te ‘spelen’ met medicatie. Het veroorzaakt veel ellende, maar ‘ze’ doen hun best. Het zou nooit mijn beroep kunnen zijn. Ik ben heel erg bang geweest voor psychiaters, maar heb gezien dat ze stinkend hun best doen om mij te helpen. Ik heb er zelfs mijn leven aan te danken!
School of hard knocks
Ik heb veel heftige shit meegemaakt. Heb maanden in de isoleercel gezeten, ben in elkaar getrapt bij het isoleren, heb hele gevaarlijke arrestaties meegemaakt, ben op straat meerdere keren goed in elkaar geslagen. En ga zo maar door. Het was een heftig leerproces, maar ik heb er veel van geleerd. Ik ben er hard van geworden. Wijs niet als een zielig vogeltje naar ‘de anderen’. Ik ging niet lopen zaniken en zeuren, maar ik probeerde er iets van te maken en de hulp te zoeken die ik nodig heb.
Op facebook zijn verschillende groepen voor mensen met een bipolaire stoornis te vinden. In een groep plaats ik mijn linkjes naar mijn vlogs, waarin ik vertel over mijn leven met een bipolaire stoornis. De andere groepen vind ik heftig. Er komt zoveel pijn voorbij. Gelukkig is er onderling veel steun en advies. Ik bezoek deze groepen niet meer. Word er heel verdrietig van.
Hou van jezelf
Wat wil ik deze mensen met zoveel verdriet meegeven? Zeur niet, maar zet je schouders er onder. Zoek hulp en denk mee met je hulpverleners. Wees assertief! Denk met vreugde terug aan de momenten dat je je God waande en onderga je depressies. Blijf vechten!! Anders is het over en uit! Succes lieverds, jullie zijn uniek en mooi. Hou van jezelf en omarm je heftigheid.
Ken je de mooie animaties van PsychoseNet al?
Geef een reactie