Marijn houdt eigenlijk wel van zijn manieën. Hij kan er moeilijk afstand van doen en vindt het lastig verstandig te handelen zodat zijn manieën binnen de perken blijven. Hij schrijft deze blog over anticiperen op je emoties. “Ik begrijp dat mensen dit niet begrijpen. Moeten zij dan ‘even normaal doen’? Of is het beter dat ik me normaal gedraag? Ik denk het laatste.”
Tijdens mijn psychoses, waarbij ik mijn waanbeelden als waarheid ervaar, ben ik eigenlijk een heel groot, leergierig, heftig kind. Probleem is echter dat ik een volwassenen man ben, die op dergelijke momenten strak staat van de adrenaline en dopamine. Ik kan letterlijk door ruiten gaan. Ik ben dan beresterk. Maar als ik me in rustig vaarwater begeef kan ik verstandig handelen, dus ik handel mede op basis van ratio. Mijn ultieme streven, of toekomstdroom, is dat ik rustig kan handelen, maar tegelijkertijd mijn waanwereld kan beleven. Dat is een lastig leerproces. Maar ik word er steeds beter in.
Anticiperen op je emoties
Als ik merk dat mijn emoties te heftig worden probeer ik hierop te anticiperen. Ik slik een rustgevertje, neem een slaappil, rook een jointje, luister naar rustige muziek, neem ibuprofen voor mijn ‘ontstoken brein’, ik probeer de drank te laten staan, en ik doseer mijn afspraken en activiteiten. En, heel belangrijk, ik loop weg als ik boos op mensen word.
Kim Helmus is een hele goede psycholoog, althans naar mijn mening. Zij heeft mij ooit de bevestigende vraag gesteld of ik niet altijd hypomaan zou willen zijn. Natuurlijk zou ik dat willen … En dat is dus mijn grote streven. Mijn eigen pad bewandelen, zonder andere mensen daarbij tot last te zijn. C’est ma direction. Maar hoe ervaar ik als ik psychotisch ben? De nummerlogica probeer ik ‘3-dimensionaal’ te interpreteren. Ik kijk naar de kleurenbetekenis, mede in het kader van de simulatie-veranderingen die ik ervaar (hallucinaties).
Ik probeer alle gesprekken die ik hoor te duiden
Ik doe ‘mama appelsap’ om alle talen proberen te leren spreken. En ik probeer mensen te plaatsen binnen de context van naam, religie en ontmoeting. Gekkenwerk? Jazeker, maar ik wil niet naar de apotheker! 🙂 Ik begrijp dat mensen dit niet begrijpen. Moeten zij dan ‘even normaal doen’? Of is het beter dat ik me normaal gedraag? Ik denk het laatste.
Geef een reactie