Het is frappant dat de geneeskunde wel informeert over bijwerkingen van medicatie, maar vooral de voordelen benadrukt. Terwijl voor veel patiënten juist de bijwerkingen van medicatie zwaarder kunnen wegen. Voor drugs echter geldt het omgekeerde: de gebruikers laten de voordelen (per definitie) zwaarder wegen dan de nadelen en de medici leggen de nadruk op de nadelen van drugs. Het recept voor miscommunicatie, zal ik maar zeggen.
Wat doet mijn medicatie voor mij?
Er is iets stuk in mij. De antipsychotica heeft mijn ‘buffer’, mijn ‘filter’ hersteld. Zonder deze medicatie zou ik constant gebombardeerd worden met willekeurige indrukken, die mijn brein vervolgens door een zelf ontworpen ‘vertaalmachine’ gooit, waarna ik vanuit een andere realiteit de wereld benader op een letterlijk onnavolgbare wijze. Met andere woorden: ik ben volledig psychotisch.
De nadelen zitten vooral bij aanvang, als de medicatie zeer hoog ingezet wordt om mij te laten ‘landen’ uit mijn psychose. Met als gevolg dat ik contact verlies met mijn lijf, geest (ego/zelfbeeld), aanvankelijk mijn creativiteit verlies, mijn libido en alle emoties. Laten wij dit een harde landing noemen.
Om de landing te verzachten helpen mij (illegale/of soft) drugs
Ze gaven mij (de illusie van?) creativiteit, gevoelens en hielpen mij in contact te blijven met de nog gezonde delen uit psychotische periodes en de leegte en verveling te verdrijven.
De nadelen van drugs waren de schade aan mijn fysieke gesteldheid, ik was warriger en blokte tevens alles van de gangbare realiteit wat stress gaf. Denk aan rekeningen die eigenlijk betaald moesten worden. Verder duurde het uit de psychose komen langer omdat de ongezonde delen uit de psychotische belevingen ook getriggerd konden worden.
In mijn leven hebben tijdens verschillende periodes de cocktail van medicatie en zelfmedicatie (drugs) verschillende samenstellingen en functies gehad
Met ( of ondanks?) antipsychotica en zelfmedicatie heb ik bijvoorbeeld ooit een uitvinding gedaan, al mijn skydive brevetten gehaald, drie gezonde kinderen verwekt en een motorrijbewijs gehaald.
Momenteel slik ik antipsychotica (Abilify) en voor mijn ad(h)d Ritalin en zo nodig een lichte dosis Seroquel om te slapen.
Een paar biertjes per week en om de twee weken 1,5 gram weed
Vooral de Ritalin deed iets bijzonders. Mijn leven was meestal twee stappen voorwaarts en één stap terug. Het verslavingsgevoelige deel van mijn hersenen, het zogenaamde reptielenbrein stopte met mijn eigen ruiten in te gooien en mijn carrière ging in vogelvlucht.
Het blowen maakt dat ik zo nu en dan weer in contact ben met mijn kern door middel van trance tijdens het dansen of andere creatieve processen. Maar het maakt me ook weer warriger. Keuzes, keuzes!
Het voornemen dat mijn kinderen mij nooit psychotisch mogen meemaken, maakt dat ik altijd waakzaam ben en blijf over wat er in mijn innerlijk plaatsvindt, omdat het psychotisch zijn iedere keer letterlijk en figuurlijk ten koste van alles van waarde in mijn leven ging.
Ben ik gelijk bij mijn belangrijkste ‘medicijn /dope’ aangekomen: ik leef nu een leven waar ik niet uit wil ontsnappen op wat voor wijze dan ook.
Ik wil er ook zo nuchter mogelijk voor zijn, deze helderheid en de vruchten daarvan bevallen mij wel.
Mijn leven (nu) is mooi en het wordt beter.
Geef een reactie