In dit blog geeft Walter je een inkijkje in zijn leven en deelt hij zijn ervaring met een telefonische hulpdienst. Hij ervaart de ware kracht van echt luisteren.
Ik heb geen tijdsbesef meer, het zal ergens rond drie uur ’s nachts zijn. “Wish You Were Here” van Pink Floyd staat aan, zacht want mijn partner is al vroeg naar bed gegaan. Ik heb gedronken maar ben niet dronken. Ik weet en voel dat de komende minuten belangrijk zijn: ga ik door met drinken of stop ik?
Twee stemmen in mijn hoofd spreken elkaar tegen. Een ‘Ga door’-stem en een ‘Stop nu’-stem. Ik blijf besluiteloos, het doorgaan trekt aan mij, ik voel het begin van een roes, waarin ik mij zal verliezen in de muziek, in de drank, in het hier en nu zijn, voorbij de ruzie van gisteren met een collega en vandaag een rot gevoel over mijn relatie.
De andere stem hoor ik ook maar deze krijgt minder ruimte om echt door te komen. Machteloos, hulpeloos, voel ik mij. In eerdere vergelijkbare momenten zocht ik steun bij vrienden waarvan ik inschatte dat ik het kon maken midden in de nacht voor hun deur te staan. Dat ik grote risico’s liep door te gaan rijden nam ik voor lief. Dat wil ik nu niet.
Ik besluit te gaan bellen met de Telefonische Hulpdienst
Een vrouw meldt zich. Ik heb de introductie niet gehoord, ben bezig met vragen als, wil ik mijn naam zeggen, wat zal ik zeggen, kan ik mijn verhaal wel kwijt aan een vrouw die zich mogelijk meer kan herkennen in mijn partner?
Het is stil en ik begin te praten, ik probeer mijn dilemma duidelijk te maken, ik struikel over de voor en de tegens en dat ik niet weet wat ik nu wil doen.
Ik vraag of zij mij nog kan volgen. Het is weer even stil en dan zegt ze: “Ik luister naar je…” Ik ben stil. “Ik luister naar je…”, ik laat de woorden binnenkomen. Ik breek, ik huil.
Ik voel achter de woorden de oprechte aandacht, het weten dat ik welkom ben, wat mijn verhaal ook is, hoe ik mijn verhaal ook vertel
Vier woorden die warmte, echtheid en empathie representeren door de stem, de toonhoogte, de rust waarmee ze uitgesproken worden. Ik praat door, zij luistert.
Ik weet nu wat ik ga doen, ik bedank haar voor dit gesprek, zij bedankt mij en wenst mij alle goeds. Ik ruim op en ga naar boven.
Mede door deze ervaring heb ik mij een aantal jaren geleden aangemeld als vrijwilliger bij de Telefonische Hulpdienst (Sensoor)
Vijf jaar heb ik om de drie weken een kerngroep bestaande uit ongeveer tien vrijwilligers begeleid. Een vorm van intervisie waar ‘lastige gesprekken’ voorgelegd werden.
In deze bijeenkomsten stond de kunst en de kunde van luisteren veelal centraal.
“Voorbij de woorden” staat boven het voorwoord van het blad Happinez uit 2007 waarin luisteren het thema was.
Een paar citaten:
- “We weten dat de werkelijke boodschap ergens tussen de regels zit, in de pauzes, in stiltes, in de dingen die niet gezegd worden.”
- “Oefenen in luisteren begint in stilte, wanneer je je eigen ruis, je kletsende innerlijke stem wat zachter zet. Als je ruimte maakt om niet alleen een zender te zijn, maar ook een stille ontvanger, dan gebeurt er zelfs iets magisch.. Dan luister je niet alleen met je oren, maar doet opeens het hele lichaam mee. Een mooie zin, een emotioneel verhaal, een stem, muziek…zelfs je huid gaat luisteren. Hoe verklaar je anders kippenvel?”
- “Er is dus een taal voorbij de woorden als je durft te luisteren, anders hoor je ’m niet.”
Voorvallen zoals in het begin van deze blog beschreven hebben zich in verschillende vormen nadien meer voorgedaan, weliswaar met grotere tussenpozen. Drank is lang mijn vriend en vijand gebleven.
Op 18 augustus 2010 ben ik definitief gestopt met drinken in de vaste overtuiging dat de bovenstaande ervaring met de Telefonische Hulpdienst staat voor één van de vele steentjes die in mijn rivier zijn gegooid, waardoor mijn gezonde beweging in gang is gezet.
Geef een reactie