In deze blog beschrijft Tim het ontdekken van zijn innerlijke stem. Via een weg die van ego naar intuïtie leidt.
Tot mijn twintigste dacht ik heel goed mijn normen en waarden te kennen. Bij welke maatschappelijke klasse ik hoorde, gebaseerd op oordelen. Redelijk gesloten en onzeker trad ik de buitenwereld tegemoet. Ik had mezelf een identiteit aangemeten beïnvloed door mijn omgeving.
Niets was eigenlijk goed genoeg
Ik leefde geblokkeerd en met oogkleppen op, kwam binnensmonds mompelend zelden uit mijn woorden. Het gebruik van mijn stem had ik zeker nog niet onder controle. Voornamelijk omdat mijn innerlijke stem nog zo in beweging en twijfelend was.
Ik durfde nog niet te vertrouwen op mijn intuïtie en stelde die dus steeds op de proef. Wat resulteerde in een continue tweestrijdige chaos. Moet ik links of rechts gaan? vertel jij het me maar. Wel stond ik open om te luisteren en zo stelde ik mijn ‘identiteit’ op de proef. Ben ik nou eigenlijk wel degene die ik denk te zijn? Waar dit alles vandaan komt werd mij jaren later duidelijk. Op een gegeven moment werd de chaos teveel.
Zoveel mogelijkheden, wat moet ik nou? Wat is IK überhaupt?
“Tim, doe gewoon je ding!”, zei een klasgenoot in Ghana wanneer ik voor de zoveelste keer mijn twijfel uitte. In eerste instantie reageerde ik gepikeerd, maar later begreep ik wat hij zei. Ik moest zelf mijn keuzes gaan maken en niet alles uitspreken. “Trust your gut feeling”.
Heel snel had ik het ineens door, je moet gewoon je eerste gedachte volgen! Het maakt niet uit of dat nou het ‘juiste’ is. Je bent dan in ieder geval eerlijk naar jezelf. Al snel kreeg ik het onder de knie, of boven de knie, waar het ook precies afspeelt!
Mijn innerlijke stem begon steeds meer door te komen, de weg vrijmakend door alle chaos heen
Totdat een nacht een kraakheldere stem tot mij sprak. Het voelde als iets goddelijks. En opeens had ik een levensrichting en bevestiging. Vanaf dat moment veranderde alles…
Alsof er letterlijk een wit licht door me heen straalde en alles schoonspoelde. Mijn lichaam, geest en ziel werden in harmonie gebracht. Blokkades verdwenen en daarmee mijn oogkleppen. Ik voelde de wijsheid in me stromen en mijn lichaam werd een geoliede machine.
Mijn bewustzijn en zintuigelijk waarnemen werd verscherpt
Mijn ogen opende zich en daarmee mijn hart. Zelfs zonder mijn contactlenzen zag ik haarscherp, alsof ik wonderen kon verrichten en ze overal om mij heen kon waarnemen. Een overweldigend gevoel van universele liefde overviel me. Ik had ineens een innerlijke stem gekregen, alsof de kracht van ´God´ door mij sprak.
Mijn plaats in het geheel en de relatie met alles werd kraakhelder. Oordelen verdwenen en daarmee de persoon die ik dacht te zijn. Mijn ego was gestorven. Ik voelde me zo vrij, los van mijn oude ik. Die herkende ik zelfs niet meer in de spiegel.
Ondertussen liep ik over aan energie. Alleen, waar was de vaste grond beleven?
De tijd daarna ging ik mezelf herschikken, begon meer positiviteit uit te stralen. Mijn aandacht voor het kleine groeide, ieder levend wezen mag bestaan. Ondanks de pijn aangewakkerd door het systeem, bleef ik een tevreden persoon.
Ik werd een man van de dialoog in plaats van de discussie of frictie. Ieders mening mag bestaan. Ik koppelde mezelf los van zaken waar ik geen (directe) invloed op kon uitoefenen.
Ik begrijp nu beter wat mij energie geeft en wat me energie kost
Schaamteloos met een innerlijke stem mijn authentieke zelf zijn en daardoor gelijkwaardige en opbouwende connecties vergaren. Alles is een extraatje, wanneer je beseft dat je in essentie niets hebt. Het leven leeft mij niet, maar ik leef het leven.
Geef een reactie