Psychoses zijn veel meer dan negatieve ervaringen. José vertelt hoe alles wel degelijk met elkaar is verbonden en strijdt ervoor dat óók je gezonde deel wordt erkend.
Wanneer ik hem voor het eerst tegenkom staan zijn ogen raar
Hij is nog jong, in de twintig, en heeft net zijn eerste lange psychose achter de rug. Hij zit zwaar onder de medicijnen.
“Ik heb schizofrenie,” vertelt hij. “Ik dacht dat ik met iedereen telepathisch kon communiceren en wilde iedereen helpen. Ik dacht ook dat ik de wereld moest redden door er zelf uit te stappen.”
O, wat herkenbaar – al heb ik een andere diagnose. Op dat moment kan ik niet reageren maar mijn tenen gaan krom staan. Ik zie wat er gebeurd is, ik moet me inhouden. Alles aan deze jongen straalt uit: ik ben ziek, ik ben gek geweest, ik heb een ernstige ziekte, het was allemaal niet waar wat ik meemaakte. Ik denk even terug aan hoe ik daarmee om ben gegaan.
Dan gaat alles op TV ineens over jou
Zelf dacht ik namelijk ook zo de eerste jaren, bijna 30 jaar geleden. Totdat mijn ervaringen zo sterk werden bevestigd door opvallende toevalligheden, synchroniciteit zoals dat heet, dat ik wel moest kijken en luisteren. Vele psychosen maakte ik mee, en tussendoor onderscheidde ik mijn ervaringen. Het waren die toevalligheden, die ervaringen van synchroniciteit die mij vertelden:
“José je zit op de goede weg.”
Maar ingewikkeld is het wel.
Want in een psychose schiet je door en krijgt alles een betekenis
Dan gaat alles op TV ineens over jou. Zo heb ik heel wat ervaringen moeten beschouwen. Maar er bleven er oprecht veel over die zo echt en puur waren dat ze helemaal geen betekenis nodig hadden – ze wáren er simpelweg. Ervaringen van eenheid, van plotseling met alles verbonden zijn, en daarin inderdaad samenhang ervaren. Op het moment dat je hoofd er mee aan de haal gaat – ja, dan wordt het verwarrend, dan wordt het psychotisch. Het is de angst die het overneemt. Die ervaring van ik-loos zijn, opgaan in het geheel, is niet zomaar te dragen of te bevatten: je hoofd moet daar wat mee. Mijn grootheidswanen bleken een omgekeerd negatief zelfbeeld. De betrekkingswanen bleken de angst dat ik het allemaal fout deed.
We kennen allemaal wel de ogen die in onze rug prikken
Maar als al je ervaringen in psychose worden weggezet als ziekte, wat tot op de dag van vandaag nog steeds gebeurt, zo merkte ik ook weer aan deze jongen, dan zet je ook het gezonde deel van iemand weg. Telepathie bestaat namelijk wél. Dat is zelfs in onderzoeken op paranormaal gebied bewezen, al zijn dat soort onderzoeken niet populair in de wetenschap.
Als je iets van kwantumfysica snapt, weet je dat alle moleculen op aarde met elkaar zijn verbonden en op elkaar reageren
Het is bekend dat onderzoeksuitkomsten kunnen verschillen doordat verwachtingen van onderzoekers verschillen. De uitkomsten reageren letterlijk, fysiek, op de gedachten van de onderzoekers. Als je dat eenmaal snapt is telepathie gewoon mogelijk. We kennen allemaal wel de ogen die in onze rug prikken. Je loopt ergens en voelt dat iemand naar je kijkt. Theoretisch kan dat helemaal niet, toch kennen de meesten van ons dat gevoel wel. Ook dat is telepathie. Als je in een psychose terechtkomt waar alles met elkaar is verbonden en je ervaart die telepathie, kom je eigenlijk terecht in een bestaande werkelijkheid. Maar dan op een ongezonde manier.
Wanneer je dit soort ervaringen onmiddellijk tot gekte verklaart – dan diskwalificeer je daarmee het diepste wezen van iemand, die daadwerkelijk een diepe essentie heeft ervaren
Je diskwalificeert dát gedeelte dat je nodig hebt om te helen. Het is belangrijk dat je inziet dat er wel iets aan de hand is. Dat het niet handig is om steeds in een psychose te verkeren. Simpelweg omdat je niet meer je normale leven kunt leiden en misschien schade aan je eigen leven of dat van anderen hebt berokkend. Je verkeert in andere werkelijkheden, andere dimensies. Je verliest het contact met de realiteit.
Voor een goed herstel en een helen als mens is iets nodig waarvan ik het woord niet meer vaak hoor: ik-versterking. Niet dat ego dat je opgebouwd had, maar dat nieuwe ik dat je net bent tegengekomen. Het ik dat verbonden is met je omgeving, met je ziel, met je gevoel. Natuurlijk heb je daar reflectievermogen voor nodig. Maar als de GGZ je ervaringen onmiddellijk diskwalificeert en labelt als ernstig, dan spreekt niemand dat reflectievermogen aan. Dan wordt ook je gezonde deel als ziek gelabeld en krijg je echt een heel verkeerde boodschap mee.
Voor een goed herstel is Ik-versterking nodig
Even later spreek ik hem aan. “Weet je, telepathie bestaat op zich wel. Heb je je ervaringen wel eens gecheckt?” ‘Ja’, vertelt hij, “ik dacht dat ik van alles opving van mijn vrienden, en ben er over gaan praten. Toen bleek dat die dingen niet klopten.” “Ja” zeg ik, “in een psychose kun je heel erg doorschieten, ga je van alles denken dat niet zo blijkt te zijn. Het is handig om te checken, want zo kom je er ook achter wat wel klopt.” Ik zie hem denken. “Nou, er waren inderdaad een paar dingen die wel klopten.”
We praten nog even door over psychosen en medicijnen en lachen over het gewiebel dat ik zo herken. Ineens zie ik: hé, die zieke ogen, die zijn er niet meer. Ik zie twee zachtaardige, gezond kijkende ogen.
Geef een reactie