Hulplijnen

Stuur een blog in

Tools

Onderwerpen

Series

Stichting PsychoseNet

Steun ons

Bezoek onze Webshop
Doe een donatie

Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Een dag op de gesloten afdeling

Een dag op de gesloten afdeling

Noortje is opgenomen. Ze beschrijft een gewone dag op de gesloten afdeling. Ze is bezig met het afbouwen van de antidepressiva en slaapmedicatie. “Concentreren gaat heel moeilijk” vertelt Noortje. “Wie zou er niet geïrriteerd van worden om de hele dag opgesloten te zitten?”

’s Ochtends kom ik met heel veel moeite m’n bed uit, na al meerdere keren te zijn geroepen

Ik ben aan het afbouwen met mijn antidepressiva en slaapmedicatie omdat het me eigenlijk niet helpt. De antipsychotica blijft nog even. Inslapen gaat moeizaam, maar als ik eenmaal slaap, slaap ik diep. Dit tot grote frustratie van mezelf wanneer ik wakker word en het alweer 11.00 uur blijkt te zijn.

Om kwart over twaalf is het lunchtijd op de afdeling

We zitten met z’n allen aan tafel, de één nog geïrriteerder dan de ander. Waarom? Waarom niet? Wie zou er niet geïrriteerd van worden om de hele dag opgesloten te zitten? De één laat een scheet en de ander eet geheel onsmakelijk met z’n mond open. Allemaal heel normaal hier.

Omdat het weekend is mag je de hele dag bezoek ontvangen. Dus ’s middags komt mijn moeder even langs. Ze heeft een tas met flesjes drinken voor me meegenomen. Zodra ik binnen kom lopen op de afdeling word ik meteen apart genomen om de tas te laten controleren. Hmpf… Ik ben het zat.

Om half zes is het tijd voor de warme avondmaaltijd

Zelfde gezeur als bij de lunch. Tussendoor wordt er veel gerookt door iedereen, inclusief leden van de verpleging.

’s Avonds hangen we een beetje voor de tv

Om negen uur krijg ik m’n slaapmedicatie en vlucht ik naar mijn kamer. Eindelijk even alleen. Hier zit ik vaak een tijdje voor me uit te staren. Ik heb schizofrenie en concentreren gaat heel moeilijk. Ik zou wel willen lezen of een serie willen kijken. maar dit lukt allemaal niet. Met een beetje hoop val ik na middernacht in slaap en heb ik niet door dat ik ’s nachts tot drie keer toe door een verpleegkundige gecontroleerd word.

De wekker gaat weer, maar hier word ik niet wakker van. Ondertussen zijn er schoonmakers m’n kamer op komen wandelen terwijl ik daar nog lig te slapen. Tegen de tijd dat ik de groep op loop om een sigaretje te roken roept de verpleging me achterna: ‘Hèhè, daar ben je dan schone slaapster!’ Zucht.

Weer een dag op de gesloten afdeling.

Noortje (pseudoniem)

Meer informatie:

Fotocredits: Geeske Roorda

Reacties

3 reacties op “Een dag op de gesloten afdeling”

  1. Erwin

    Ik ben zelf verschillende malen opgenomen geweest.En er zit al een volgende aan te komen.Ik weet waarover ik spreek.Ik neem temesta.Moeilijk om vanaf te komen.Ik snap niet waarom mensen met een benzoafhankelijkheid eerst een aantal weken op een gesloten afdeling te verblijven En dan zit je nog samen met anderen met alcoholontwenning.Die laatste heb ik ooit 1 keer op geslotenafdeling doorstaan.Voor de veiligheid waarschijnlijk.Maar waarom mensen met een benzoafhankelijkheid opgesloten zitten begrijp ik niet goed want dan ben je volledig in de macht van de dokter en de verpleegkundigen.Trouwens.Die afbouwprotocollen dateren uit de middeleeuwen.Heeft de verpleging schrik dat sommigen gaan weglopen( ontsnappen).Of medicatie binnensmokkelen? Mijn visie is dat medicatie langzaam moet afgebouwd worden op een open afdeling op een op maat afgestemde behandeling.Dus de ene patient zal er langer over doen om af te kicken dan de andere.Zou men dan beter niet overschakelen naar een zo laag mogelijke dosis die te verdragen valt( stabiliseren) en dan verder proberen te minderen? De bedoeling is wel dat mensen geen proefkonijnen zijn en dat zij goed begrepen worden door de artsen wat in mijn ervaring nergens of amper gebeurt.Ik woon in Vlaanderen.Psychiatrie kan beter.Veel beter.Het systeem is hopeloos verouderd.Nochtans kan het volgens wijlen Heather Ashton anders.Deze gerenommeerde arts werkte in een ziekenhuis in Newcastle waar men tenminste tijd nam voor de patienten.

    Beantwoorden
  2. Wilma

    Ondanks dat het niet leuk is, vind ik het toch mooi om te lezen hoe je erover schrijft. Ik ben zelf op een paaz geweest 3 maanden ooit.

    Beantwoorden
  3. Tier

    Hey Noortje,

    Levendige inkijk in je leven!

    Ik denk dat degene die onsmakelijk eten, of een scheet laten, je mede clienten zijn die zich niet irriteren. Degene die (nu nog) minder goed op zichzelf kunnen reflecteren als hoe jij dat nu kan. Je bent je ervan bewust wat de reden va je opname is (!). Daar zal niet iedereen om je heen zich bewust van zijn.

    Bijzonder hoe je dan zo ineens ‘opgescheept’, gesloten zit met mensen waar je het mee moet doen, en je je daar bewust van bent.
    Fijn dat je een eigen kamer hebt waar je je terug kan trekken. Als ik terugkijk naar mijn gesloten opname wist is totaal niet waar ik was, wat ik daar deed en was ik nog volledig psychotisch. Op een kamer met zes man.

    Herkenbaar (dat wist ik niet meer) dat je bij gesloten opname niet ‘mee hoeft’ te gaan in de ochtendstructuur. Al slaap je een gat in je dag. Ik heb toen de eerste drie dagen knock out gelegen. Pas bij open opname werd ik meegesleurd in de dagroutine om 7:00 op, 7:30 met elkaar aan ontbijt.

    Van mij mag je een vervolg geven! Ben benieuwd hoe het je verder vergaat.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerd

Meer over

Behandeling en Hulpverlening
dagelijks leven
Medicatie Afbouwen

Lees ook