Arlette: “Als iets mij aan het hart gaat is hoe het geteld is met de jeugd. Het raakt mij diep als ik hun radeloosheid voel. Gevoelsvelden die uitzichtloos lijken, waarbij de hulpverlening ogenschijnlijk te kort schiet. Jeugdigen die oplossingen zoeken in zelfbeschadiging en zelfs een doodswens als mogelijke uitkomst zien”.
Ik heb geleefd met traumatische gevoelens
Het komt vast omdat ik zelf jarenlang heb geleefd met stevige traumatische gevoelens. Gevoelens die een chaos creëren, waardoor de weg naar innerlijke waarheid een doolhof lijkt. Ik voelde mij overspoeld door emoties die ik niet begreep. Om controle te krijgen paste ik mij in elke situatie aan en kneep mijzelf vanbinnen helemaal dicht in een poging emoties te reguleren. De blokkade die ontstond gaf vervreemding naar mijzelf en ook naar mijn omgeving.
Ik had een hoog sensitieve waarneming van de realiteit, waarbij ik in niemand herkenning zag of bevestiging kreeg. Ik ervaarde deze wereld als onveilig en mijn waarnemingskracht implodeerde naar binnen in een enorm spanningsveld.
Als ik een vraag neerlegde binnen verschillende takken van hulpverlening dan had de benadering één ding gemeen, namelijk het relateren aan jeugdervaringen en het hele verhaal gaan herbeleven om het vervolgens los te laten. Ik heb dit op verschillende manieren geprobeerd en daarvoor met verschillende behandelaars gewerkt. Ik heb zelfs geprobeerd om binnen spiritualiteit en geloof een antwoord te vinden. Helaas heeft deze zoektocht niet geleid tot het bekrachtigen van mijn eigen innerlijke leiderschap.
Alles werd anders toen ik met kwantumfysica in aanraking kwam
Een wetenschap die bewezen heeft dat aandacht van het menselijk bewustzijn energie in beweging brengt. Het gaat vanzelf, we doen het elke dag, we zijn immers menselijk bewustzijn en alles is energie. En toch blokkeert er iets in ons waardoor die energie vast gaat zitten en als een belemmering wordt ervaren.
Daarvoor is het interessant om te kijken hoe het brein omgaat met ervaringen en gevoel. Het brein is zeer actief met het opvangen van informatie. Een groot deel van deze informatie laat het brein ook weer gaan. We zien immers niet in elk moment 100% alles om ons heen. Het kleine beetje informatie waar het brein wel mee kan werken, begint het meteen te herleiden, verklaren en categoriseren. En daarmee zet het brein informatie/energie vast in een vorm. Wij zeggen dan dat we inzicht hebben en het begrijpen.
Eigenlijk bepaalt het brein zo ons waarnemingsperspectief. Elke keer als ik intense gevoelens omhoog kwamen, ging het brein mij vertellen hoe te handelen. Wat wel en wat niet goed was, en voor welke gevoelens ik bang moest zijn. Door de verklaringsmodellen van het brein, was ik flink oordelend naar mijzelf. En vanuit dit zelfbeeld kreeg ik weer te maken met heftige emoties, die het brein weer herleidde naar eerdere traumatische ervaringen.
In deze wereld wordt het brein steeds weer geprikkeld om de leiding te nemen. We worden bijvoorbeeld cognitief uitgedaagd op school. Door prioriteit te geven aan het denken, krijgt het brein ook de zeggenschap over het toekennen van betekenis aan gevoelens. Vaak identificeren we ons met de uitkomst van zo’n gedachtepatroon.
Voor de geboorte zijn we een krachtveld aan energie en bewustzijn
Dat reikt tot ver buiten elke bandbreedte waarbinnen een fysiek brein functioneert. Om dit perspectief van werkelijk te kunnen vatten moet je je voorstellingsvermogen oprekken en je eigen gevoelssensoren open zetten. En misschien wel je gedachten observeren hoe snel het wil ingrijpen.
Als wezen kom je in dit lichaam en krijg je een persoonlijkheid. De herinneringen aan wie je was vervagen. Ongeveer 2% kunnen we ons herinneren over onze wezenlijke zelf, zover als ons actieve DNA reikt. Het zijn gevoelsvelden, informatiebronnen die we meenemen naar deze realiteit. Een sprank van herinnering aan de vanzelfsprekend grootse gevoel van vrijheid en creatie. Ergens weten we allemaal nog hoe het voelt. Er is in deze wereld alleen zo weinig herkenning waarmee we deze herinneringen verder zouden kunnen openen.
Als ik wel dichtbij een herinnering kom, dat misleidt mijn brein mij om deze gevoelens te koppelen aan een eerdere ervaring, positief of negatief. Als ik daar aan toe geef voel ik dat ik mijn zeggenschap weg geef aan de door het brein extern geadopteerde ideologieën en visies. Terwijl mijn aardse brein de geen kennis heeft van de gevoelens die horen bij het kosmische bewustzijnswezen dat ik eigenlijk ben in dit aardse lichaam.
Gevoelens in het nu-moment ervaren
Ik heb het boek ‘Dex ontdekt’ geschreven om lezers uit te nodigen om gevoelens in het nu-moment te ervaren. Om emoties met nieuwsgierigheid te aanschouwen wat ze met je doen en hoe ze zich gedragen. Als het brein daarin even een pauze neemt en de waarnemer zijn gang laat gaan, kunnen gevoelens wel eens meer informatie bevatten dan het brein woorden aan kan geven. Ervaringen die zich voorbij tijd en ruimte afspelen, haast fluisterend het nu.
Dat zijn de informatievelden waar kinderen meer toegang tot hebben en waarvan ze in deze wereld weinig herkenning hebben. Ervaringen die niet in de hokjes van de hedendaagse wetenschap passen.
Ik ben mijn traumatische herinneringen gaan pellen
Elke betekenis eraf die het brein zo naarstig bij elkaar sprokkelde. Ik ben in mijzelf, met lef en nieuwsgierigheid, de beweging en impact van verschillende gevoelens gaan ervaren en waarnemen. Ik kwam erachter dat er een gelaagdheid in gevoelens zit die ik via het denken nooit eerder had opgemerkt. Door mijn waarneming gingen gevoelens zich anders gedragen, ze kwamen in beweging. Ik werd voller en ruimer in mijzelf. Er is een verbinding ontstaan met mijzelf die ik puur kan noemen en waarbij de drang tot controle een groot stuk is verdwenen.
Vanuit dit nieuwe perspectief kijk ik de wereld in en voel dat de wereld anders op mij aansluit. Alles past beter en valt als een puzzel op zijn plek. Met regelmaat bekijk ik de impact van situaties uit het wereldtoneel in mijn binnenkant. Daarmee zet ik energie in beweging, open ik mogelijkheden in die situaties en bekrachtig ik mijn eigen perspectief.
Arlette schreef het boek ‘Dex ontdekt’. Op de site dexontdekt.nl staan gratis oefeningen en andere inspiratiebronnen.
Meer lezen over kinderboeken?
- Mijn moeder kookt soep van tafelpoten – Aefke ten Hagen
- Met een somber monster …- Mariet van de Merwe
- Pssst! – Brenda Froyen
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ken je de mini-College’s van PsychoseNet al?
Bekijk PsychoseNet college’s van Jim van Os over zorg en herstel, van depressie tot psychose.
Geef een reactie