Alsof er een net om Jeroen heen is geslagen en hij zich er gevangen in voelt. Zo omschrijft hij dit complexe gevoel in het volgende gedicht.
Een net om mij heen
Soms lijkt het wel of ik leef
Met een net om mij heen geslagen
Het is niet zichtbaar op de meeste dagen
Maar openbaart zich als ik me te snel voort beweeg
Als ik niet goed luister
Naar mezelf, naar m’n buik
Ik niet meer echt proef en ruik
Licht omkeert tot schemering en duister
Het net trekt zich strak bij harder gaan
Dan goed voor me is
Ik probeer te compenseren in mijn gemis
En niet meer écht in contact sta met mijn bestaan
Beklemming, irritaties, ik val bijna om
Het net omarmt me en verplicht me te parkeren
Telkens weer moeilijk te verteren
Zonder precies te begrijpen waarom
Het maakt een wereld uit in ervaren
Of je het net ziet als een vriend
Die jou met goede raad bedient
En je behoedt voor verdere gevaren
Of als hinderlijke last
Als een weefgetouw van kwaad
Jou niet in je waarde laat
En je met onbegrijpelijke zwaarte belast
Als je goed luistert naar wat het net vertelt
Dan ontspant het zich uiteindelijk wel
Wordt je ademhaling dieper ontspannen, minder oppervlakkig en snel
En leer je wat jou nu heeft bekneld
Geef een reactie