Photo credit:
“North Queensland aborigine – very early 1900s” by Aussie~mobs is marked with Public Domain Mark 1.0. To view the terms, visit creative commons.
In deze blog verdiept W. zich in zijn persoonlijke zoektocht naar de verbinding met zijn wilde natuur en de manier waarop deze wordt onderdrukt. Wat betekent het eigenlijk om mens te zijn? Niet slechts een rationeel en doelgericht wezen, maar ook een wild, ongetemd en emotioneel mens?
“There is no coming to consciousness without pain. People will do anything, no matter how absurd, in order to avoid facing their own soul. One does not become enlightened by imagining figures of light, but by making the darkness conscious.” — Carl G. Jung
Ongetemd mens-zijn
Deze podcast over vergeten intellectueel erfgoed heeft mij aan het denken gezet: ‘We gaan de crises van onze tijd niet oplossen met ‘normaal doen’. Het is tijd voor magie, astrologie en andere rare ideeën’.
Mijn biologische en culturele roots liggen in West-Europa, maar ook in een land dat door het Westen als onderontwikkeld wordt beschouwd. Deze blog is mijn uitnodiging om een rustige en gelijkwaardige dialoog aan te gaan met de ongetemde aspecten van mens-zijn.
De 5G-methode
Tijdens mijn behandelingen voor mijn psychosegevoeligheid, heb ik ooit ontzettend veel geleerd van de 5G-vorm van de Cognitieve GedragsTherapie (CGT). Hiermee worden cliënten uitgenodigd om hun eigen gedachten, gevoelens en reacties op een situatie onder de loep te nemen en te analyseren. Dit, plus een flinke dosis mindfulness beoefening en radicaal eerlijk zijn tegen mezelf, leidde ertoe dat ik in verbinding kwam met die aspecten van mezelf die ik mijn hele leven al onderdrukte: mijn eigen wilde natuur. Dit was een keerpunt in mijn leven, ik werd er een completer mens van.
Gelijkwaardig dialoog
Hoe groot was mijn teleurstelling om te constateren, dat er nog te veel ‘normale’ mensen zijn – een aantal ook werkzaam in de GGZ – die niet zelf het 5G-model op zichzelf toepassen, wanneer ze geconfronteerd worden met iemand die verward, onrustig, en onbegrijpelijk op hun overkomt. Door
dit niet op zichzelf toe te passen wanneer GGZ-medewerkers zelf getriggerd worden, vervliegt de kans op een gelijkwaardig dialoog tussen wat ik twee aspecten van onze cultuur noem.
Welke twee aspecten van onze cultuur bedoel ik hier? Aan de ene kant de aspecten die er mogen zijn, namelijk: doelgerichtheid, praktische resultaten behalen, ongebreidelde groei, ratio, denken, zien, horen, voorspelbaarheid, en vooral ook: welvaart. Laten we dit de pragmatische aspecten
noemen.
Aan de andere kant aspecten die er niet mogen zijn, namelijk: irrationaliteit, voelen,gevoel, wilde ongetemde natuur, onvoorspelbaarheid, uitbundige emoties, esoterie, magie, met geesten praten, niet-alledaagse bewustzijnstoestanden. Laten we dit de wilde aspecten noemen.
Het verleden van onderdrukking
Wanneer we terugkijken in de geschiedenis van de Westerse beschaving. Daar zien we dat na de oprichting van de Rooms-Katholieke Kerk een splitsing ontstond in onze collectieve bewustzijn. Die splitsing is er nog steeds. In de eeuwen na de oprichting, begon de culturele onderdrukking van de wilde aspecten. Het oorspronkelijk Europees sjamanisme werd verboden en uit de geschiedenis geveegd. Denk hierbij ook aan het religieus beleid van Theodosius en de Saksenoorlogen.
Deze onderdrukking van onze eigen wilde aspecten werd vanaf de 16de eeuw een onderdrukking van de wilde mensen die we ontmoetten bij de kolonisatietijd. Wilde mensen met hun eigen sjamanistische of animistische cultuur werden op grote schaal vermoord, onderdrukt en tot slaaf gemaakt.
Nog steeds groeien nieuwe generaties leiders van de Westerse beschaving op met het idee dat onze eigen wilde natuur en ongetemdheid er niet mogen zijn. Al tweeduizend jaar behoren die wilde aspecten van ons tot onze schaduwkanten, datgene wat we niet alleen in onszelf onderdrukken,
maar wat we ook niet willen zien in anderen.
Mijn eigen ervaring met onderdrukking
Wat ik zelf had meegemaakt in de periodes waarin ik me heel uitbundig emotioneel gedroeg, was dat mijn behandelaren angstig en paniekerig reageerden. Het kwam niet bij ze op om het 5G-model op zichzelf toe te passen. om een gelijkwaardig dialoog aan te gaan met mij. Ik als vertegenwoordiger van de wilde aspecten van mens-zijn, en zij als vertegenwoordigers van de pragmatische aspecten van mens-zijn.
De psychiatrie
In de loop der jaren vernam ik veel verhalen van mensen die opgenomen waren geweest in psychiatrische inrichtingen. Hun hebben tijdens hun verblijf extra trauma’s opgelopen. Door juist nog meer afgescheidenheid en geïsoleerdheid. Ik hoef hier niet over uit te weiden, deze site staat vol met teksten van mensen die dat hadden meegemaakt.
Ik vraag het me daarom oprecht af:
- Wat heeft de Westerse cultuur nu tegen de wilde aspecten van mens zijn?
- Wat hebben de wilde, zogenaamd ‘primitieve’ stammen in de wereld de Westerse cultuur aangedaan dat ze het verdienden om zo behandeld te worden?
- Wat doet iemand met psychose verkeerd, dat zij het verdient om geisoleerd en buitengesloten te worden, waarbij het in veel psychiatrische instellingen verboden is om haar aan te raken?
- Wat maakt de Westerse cultuur zo bang voor de wilde aspecten van mens-zijn?
Dat wildheid gezien wordt als een ziekte en stoornis, waarvan de symptomen onderdrukt moeten worden. Denk aan psychofarmaca, electroshocks, isoleercellen, en algehele buitensluiting uit het maatschappelijk leven.
“Everyone carries a shadow, and the less it is embodied in the individual’s conscious life, the blacker and denser it is. At all counts, it forms an unconscious snag, thwarting our most well-meant intentions.” — Carl G. Jung
Een gelijkwaardig gesprek
De ironie is dat het juist de onderdrukte wilde emoties zijn, die de pragmatische mensen ertoe verleiden om vooral niet een gelijkwaardig gesprek aan te gaan, maar te reageren op een manier van “we must contain it!” Diepe zucht. Ja, geconfronteerd worden met onze eigen wilde aspecten doet
pijn, maar die pijn nemen we niet weg door het te onderdrukken in een ander. Hierbij gaan mijn gedachten opnieuw naar leiders in de GGZ.
Ik zou het zo graag nog willen meemaken in mijn leven. Dat juist degenen die de wilde aspecten in zichzelf zo hard onderdrukken. Dat die mensen op een dag bereid zijn om een gelijkwaardig gesprek aan te gaan. Een gesprek aan te gaan met degenen waarbij de wilde natuur niet langer onderdrukt kan worden. Dat de Westerse cultuur heelheid in zichzelf kan ervaren, om maar in termen van Carl Jung te praten.
Zo’n dialoog begint met wederzijds respect. Om de wilde ongetemde natuur in de ander te respecteren, doen we er goed aan om eerst de wilde ongetemde natuur in onszelf te respecteren.
Meer lezen over onderdrukking of acceptatie?
- Acceptatie van psychosegevoeligheid
- Stigma – over het plakken van labels
- LHBT en psychische klachten
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ontvang jij de PsychoseNet nieuwsbrief al?
Meld je aan en ontvang iedere week de nieuwe blogs en interessante items in je inbox.
Geef een reactie