Hopensjouwer heeft meerdere beeldjes van Boeddha op zijn schoorsteenmantel staan, waaronder een bijzonder exemplaar dat een eigen verhaal heeft. Hopensjouwer vertelt in deze blog over zijn bijzondere verstrooide Boeddha en het Achtvoudige Pad naar de Verlichting.
Een leven als een prins: dat gold letterlijk voor de Indiase prins Siddharta Gautama, die leefde in de vijfde eeuw voor Christus. Hij groeide op in een prachtig paleis, zorgvuldig afgeschermd van alle onprettige dingen des levens.
Tot hij op zijn 29ste nieuwsgierig werd naar het leven buiten het paleis
Daar zag hij kort na elkaar een oude man, een zieke man en tot slot een dode man. Hij schrok ontzettend, maar volgens een behulpzame bediende was dit de normale gang van zaken in het leven: mensen worden oud, worden ziek en gaan ten slotte dood. Dat zette Siddharta aan het denken. Hij brak met zijn luxeleventje en ging ascetisch leven als een monnik. Via het zogeheten Achtvoudige Pad (met zaken als het juiste begrip, de juiste gedachten en het juiste handelen) bereikte hij uiteindelijk de verlichting; hij staat nu bekend als de Boeddha.
Het verhaal van Boeddha is actueler dan ooit
Want een ziekte, of die nu psychisch of lichamelijk is, kan iedereen treffen: van de arme sloeber op straat tot aan het machtige staatshoofd in zijn gouden paleis. Zelfs het machtigste defensieapparaat of de alertste veiligheidsdienst kan niet voorkomen dat politieke leiders in landen als Groot-Brittannië, Brazilië en de Verenigde Staten te grazen worden genomen door een simpel virus. Plots wordt hun aura van onkwetsbaarheid doorbroken en blijken ze net zo’n doodnormaal mens te zijn als iedereen.
Over Boeddha gesproken: ook bij mensen die weinig met zijn leer hebben, zijn beeldjes van hem erg populair; velen hebben er eentje in huis staan. Althans, dat denken ze.
Maar als het gaat om zo’n vrolijk lachende dikzak, is dat niet de Boeddha (die was heel wat magerder en ingetogener)
Maar dan gaat het om Budai: een Chinese monnik en godheid (die overigens wel in de leer is geweest bij de echte Boeddha). Maar vergissen is menselijk, zullen we maar zeggen. En met zo’n gelijkklinkende naam ligt verwarring al snel op de loer. Overigens hoef je dat Budai-beeldje nu heus niet weg te gooien.
Sterker nog: wist je dat het geluk en gezondheid brengt als je over zijn buik wrijft?
Al kun je zoiets nu maar beter niet doen bij een levend mens – hoe groot je huidhonger ook mag zijn. Want dan hou je je niet aan de anderhalve-meterregel, en heb je niet met de Boeddha (dan wel Budai), maar met de boa van doen… Zo worden we in deze tijd allen gedwongen tot een stukje ascese.
Van de échte Boeddha staan in mijn flat inmiddels wel drie beeldjes op de schoorsteenmantel
Alle goeie dingen in drieën, zullen we maar zeggen. Een van die beeldjes ziet er wel wat bijzonder uit, doordat ik het ooit per ongeluk heb laten vallen. (Of, eerlijk gezegd: ik had er in een driftbui per ongeluk iets tegenaan gegooid. Niet erg boeddha-like dus, want woede is volgens het boeddhisme een verstorende emotie. Maar ach, niets menselijks is mij vreemd…)
Hoe dan ook, nadat ik het beeldje weer had gelijmd, bleek het hoofdje per ongeluk een kwartslag naar links gedraaid – alsof hij tijdens zijn meditatie werd gestoord.
Ik heb het maar zo gelaten, en noem hem sindsdien liefkozend ‘de verstrooide Boeddha’. Dat past ook wel bij mij, want afleidingen liggen bij mij constant op de loer en zelfs bij meditaties spookt er nog van alles door mijn hoofd. Maar ach: verwarring, verstrooidheid en vertoorndheid is wat eenieder van ons ten deelt valt op onze levensweg. Want het Achtvoudige Pad naar de Verlichting is nog lang…
Meer lezen over spiritualiteit?
Geef een reactie