Twee jaar geleden werd Jol manisch en psychotisch en werd hij ‘volgestopt’ met medicijnen. Of, zoals hij het heeft ervaren: dat hij die twee jaar onder een steen heeft geleefd. Doordat Jol zijn medicatie afbouwt wordt hij (weer) psychotisch. Maar hij is vastbesloten het gevecht te winnen: Elke avond psychotisch.
Tegen wil en dank liet ik het gebeuren, al die medicatie. Maar ik verzette me ook niet. Wist ik veel? Ik dacht dacht het wel goed zou zijn. En nu? Nu moet ik terugvechten om van al die medicatie af te komen. Ik voel me zo vreselijk vol met energie. Het is teveel. Er zit teveel energie in mijn lijf. Het moet een uitweg vinden. Op de een of andere manier wordt mijn hoofd psychotisch. Ik ga dingen inbeelden, dingen zien, die er niet zijn. Maar ik weet dat het niet echt is, wat ik zie. Ik kan werkelijkheid van fictie onderscheiden.
Wat is de grondslag van bovenstaande?
Het feit dat ik medicatie afbouw. Ik ben het zat om twee jaar als een kasplantje te leven. Apathisch en zonder energie naar series te kijken. Uitgeblust. Rustig. Maar er komt nooit wat uit de verf. Ik heb nooit ergens zin in. Dit was zo ongeveer zoals ik de afgelopen twee jaar heb geleefd. Medicijnen. Lithium, en olanzapine, en abilify (aripiprazol). Ze werkten allemaal zogenaamd als respectievelijk stemmingsstabilisator en als psychose-onderdrukkend.
Maar nu, nu bouw ik af – ik ben er klaar mee
Ik ga op eigen kracht, zonder medicatie, verder door het leven¹ . Ik merk dat ik nu enigszins uit evenwicht ben. Als ik ’s avonds thuiskom, heb ik teveel energie, veel te veel energie.
Ik ga dus dingen zien die er niet zijn
Maar ik denk dat dit gewoon een periode is waar ik doorheen moet. Even door die wanen heen… Het geluk is: ik kan tenminste fictie nog van waarheid onderscheiden. Dus zo ver ben ik nog niet heen. Het zal misschien voorlopig een gevecht blijven. Maar ik ben van plan om te winnen.
Ik ben 34 jaar. Heb geleefd als man, als vrouw, als wat niet?
Toen was ik 32, toen werd ik manisch, en psychotisch, mijn leven stond op zijn kop. Volgestopt met medicijnen. Eigenlijk tegen wil en dank. Maar ik verzette me ook niet. Wist ik veel? Het zal wel goed zijn, dacht ik. De dokters zullen het wel weten. Maar de dokters weten het niet. Ik heb er genoeg van. Ik wil weer energie. Ik wil weer stappen maken in het leven. Ik stop met de medicatie. En ik ga op eigen kracht de dingen doen die nodig zijn, om evenwicht te vinden.
Jol besluit zelf regie te nemen en te stoppen met medicatie. Ondanks alle ontrekkingsverschijnselen zet hij door.
¹ Bouw nooit op eigen houtje af en overleg dit altijd met je arts en/of behandelaar. ‘Cold turkey’ stoppen met medicatie kan ernstige onttrekkingsverschijnselen veroorzaken en tot heftige psychotische en/of stemmingsklachten leiden. Zie: https://www.psychosenet.nl/medicatie/medicatie-afbouwen/
Meer informatie:
Geef een reactie