Mieke heeft een gecompliceerde jeugd gehad. Het heeft haar een paar zware jaren gekost om dit in therapie onder ogen te komen. Sinds kort werkt ze als ervaringswerker en ziet ze in wat haar ervaringen haar gebracht hebben. “Zal dit mijn roeping zijn?”
Mijn jeugd was ‘onveilig’ in therapietermen
Ik kan die benaming nog steeds niet stroken met hoe ik mijn kindertijd beleefd heb. Bij onveilig denk ik aan mishandeling, verkrachting, verslaafde ouders. Niets van dit alles heb ik godzijdank mee hoeven maken.
Maar ik zie ondertussen wel in dat mijn jeugd gecompliceerd was. Met de scheiding van mijn ouders, daarmee het verlies van mijn moeder en een vader die last had van psychoses en stemmingswisselingen. Als kind niet. Ik had geen idee.
Na mijn vaders zelfmoord is de emotionele beerput geopend
Voelen, dat deed ik namelijk niet. Dissociëren was daarvoor in de plaats gekomen. Deed ik blijkbaar al mijn hele leven. Ook daarvan had ik geen flauw benul.
Het was dan ook niet zozeer mijn depressiviteit die me besloot in therapie te gaan (die verdoofde stemming was ik wel gewend, het was hoogstens een gradatie erger geworden). Maar mijn vaders dood, wat ik wel een plausibele reden vond om hulp te zoeken. Het leek me heerlijk om daar ongegeneerd over te praten.
Met terugwerkende kracht ben ik de moeilijkheden vanuit mijn jeugd onder ogen gekomen. Vooral, gaan doorvoelen. Het waren een paar loeizware jaren dat ik me door de dissociatie heen heb moeten worstelen uit de emotionele beerput.
En nu, nu gaat het heel goed met me. Beter dat ik me ooit gevoeld heb.
Of beter gezegd, ik heb nog nooit in mijn leven zoveel gevoeld
Af en toe nog wat overweldigend, dat dan weer wel.
Vaak worden boosheid, angst en verdriet als nare emoties bestempeld. Vanuit mijn ervaring, als je dissociatie en depressie mee hebt moeten maken, zijn al die gevoelens nog beter dan de verdoofde, sombere toestand. En wat lucht het op, als je de emotionele beerput gewoon aandacht aan geeft.
Sinds een tijdje, hoe gek het ook klinkt, ben ik zelfs dankbaar voor wat ik heb meegemaakt
Omdat ik als ervaringswerker anderen ondersteun. Cliënten met mentale problemen bijsta. Als maatje, als begeleider. Zelden heb ik zoveel voldoening uit werk gehaald. Vanuit eigen ervaringen en door herkenning iets voor anderen te kunnen betekenen. Ik geloof opeens zo sterk in de kracht daarvan.
En wat had ik mijn vader een ervaringswerker gegund
Iemand die wat meer begrip voor zijn situatie had kunnen opbrengen. Niet zozeer om hem te hebben weerhouden zijn leven te beëindigen (die illusie heb ik bij mijn cliënten ook niet). Maar zodat het iets minder eenzaam voor hem was.
Opeens snap ik waarom ik bepaalde trauma’s heb moeten doormaken. Alsof alles samenvalt! En wil ik als ervaringswerker er voor anderen zijn, hun pijn verzachten, al is het maar minimaal.
Zal dit mijn roeping zijn?
Is dit wat al die lichtwerkers en spirituele goeroes je zielsmissie noemen?
Heb je hulp nodig? 113 Zelfmoordpreventie Nederland -> 0900 0113 en 113.nl. Openingstijden: 24 uur, 7 dagen per week
Denk je aan zelfmoord?
Denk je aan zelfmoord? Bel of chat met 113 Zelfmoordpreventie.
Dat kan 24 uur per dag. Bel 113 of ga naar www.113.nl.
Behoefte aan een luisterend oor?
Wil je je verhaal kwijt? Onze PsychoseNet chatprofessionals staan voor je klaar.
Geef een reactie