Op 1 januari 2015 sloegen de gedachtes van Pelle Bast radicaal om naar hoofdzakelijke angstige gedachtes rondom de dood. “Het leek wel alsof de gedachtes zich manifesteerde in mijn gehele lichaam, ik voelde mij anders”.
Achteraf gezien was dit het begin van een heftige maar gelukkig korte periode.
Ik kreeg last van verschillende psychotische gedachtes waarvan het centrale onderwerp de dood was
Verkeerd gevallen XTC
Een week daarvoor had ik eens xtc geprobeerd wat totaal verkeerd was gevallen. Van een bepaald gedeelte van de avond had ik geen herinneringen, later hoorde ik van mijn vrienden dat ik op de grond lag te tollen met mijn ogen. Ruim een week later op die eerste januari van 2015 begon zich het idee in mijn hoofd te nestelen dat ik misschien wel was overleden tijdens die drugstrip, precies op dat punt waar ik niks meer wist. Ondertussen had ik wel weer bewust zijn, maar dat was een soort parallelwereld waarin iedereen net deed alsof er niks aan de hand was, zo beredeneerde ik.
Ik kreeg het gevoel achter glas te staan
De wereld was een toneelstuk geworden. ’s nachts had ik nachtmerries over mijn eigen dood en stonden mijn vrienden aan mijn graf en het ziekenhuis waar ik overleed. Deze dromen bevestigde het idee dat ik was overleden alleen maar meer. Ik prijs mijzelf nog altijd gelukkig dat ik op de één of andere manier nog met één been op de aarde stond en eigenlijk binnen enkele dagen weer enigszins geland was.
Na deze ervaring had ik één ding gelijk helder: ik wil deze ervaring niet als een soort geheim voor mezelf houden, maar ik wil het delen met de wereld en de mensen om mij heen. Ik zag het als een soort morele plicht om te waarschuwen voor de risico’s van drugs en als een pleidooi om open te zijn over psychotische kwetsbaarheid.
Gek genoeg is dit open stellen iets waarvan ik denk dat het ook voor mijzelf essentieel is geweest in mijn herstel
Ik vind het bijvoorbeeld tekenend dat de dag vanaf wanneer het langzaamaan beter ging de dag was toen ik tegen mijn vader durfde te zeggen: ‘Pap het gaat niet goed met me’. Zijn rustige maar behulpzame reactie was genoeg. Zeggen wat ik werkelijk dacht moest ik toen niet aan denken; ik dacht dat mijn hart zou ontploffen als ik dat zou doen (dan was ik dus twee keer dood geweest besef ik mij nu).
“Ik heb het geluk gehad dat het ergste na een aantal dagen al achter de rug was“.
Het leven ging weer door, maar de ervaring achtervolgde mij nog steeds in mijn slaap. Ik ben toen gestopt met mijn werk in de horeca en opleiding biologie. Na een half jaar zat ik weer goed in mijn vel. Misschien wel beter dan ooit omdat ik nog nooit zo gelukkig was geweest dat alles weer normaal voelde. Ik herinner me uit die tijd dat iemand tegen me zei: ‘je straalt helemaal’. Het jaar daarop ben ik aan de Universiteit voor Humanistiek gaan studeren wat eigenlijk het startschot is geweest om in de (psychose) zorg te gaan werken wat ik de afgelopen jaren deed bij Centrum de Brouwerij en Het Lichthuis Amsterdam.
Mijn eigen ervaring
Hoewel in mijn eigen ervaring in mijn werk eigenlijk helemaal geen centrale rol inneemt komt ‘ie’ soms toch ineens onverwachts bovendrijven. Zo zat ik eens gitaar te spelen toen ik in tien minuten (en dat is een record) een groot deel van een nummer had geschreven.
In dit nummer wat ik de naam ‘Er Is Iets Misgegaan’ heb gegeven staat mijn eigen psychotische gedachtewereld centraal:
Elke zin in dit nummer heeft betekenis voor mij
Het is geschreven als een soort psychotische tirade dus het kent ook geen couplet of refrein, het gaat gewoon. Nu is het moment eindelijk daar dat ik het ook weer met de wereld deel waarin de cirkel weer rond is en ik opnieuw aan mijn zelf opgelegde plicht kan voldoen.
Pelle Bast is in opleiding tot geestelijk verzorger en werkt in de geestelijke gezondheidszorg voor Centrum de Brouwerij en Het Lichthuis Amsterdam. Daarnaast schrijft hij eigen Nederlandstalige muziek onder de naam Astronaut en soms komen al die dingen ook nog eens samen.
Meer lezen over kunst en muziek?
- Psychosevrienden.nl – Kunstwerken van mensen met psychosegevoeligheid
- Persoonlijk verslag: thuiskomen op de dag van de muziektherapie
Photocredits: Wisse Ankersmit
Behoefte aan een luisterend oor?
Wil je je verhaal kwijt? Onze PsychoseNet chatprofessionals staan voor je klaar.
Ken je de mini-College’s van PsychoseNet al?
Bekijk PsychoseNet college’s van Jim van Os over zorg en herstel, van depressie tot psychose.
Geef een reactie