De afgelopen jaren waren voor Lotuslicht een uitputtingsslag; de verschillende psychoses vroegen hun tol. Daarnaast had ze daardoor ook haar lichaam het een en ander aangedaan dat haar uitholde. Mentaal, emotioneel en fysiek voelde ze zich leeggelopen. Toch is er ergens een kracht die overeind blijft staan. Daarover schrijft ze in deze blog.
Door alle uitputting heen, is er iets dat mij op de been houdt, mij sterk houdt, mij laat overleven. Nog steeds ben ik verbaasd en dankbaar dat ik op een dag gered ben van het sterven. Mijn lichaam was uitgehongerd en verdorst na vier weken zonder eten en drinken.
Ik leefde van licht
Ik wist dat ik langer leven kon zo, door bewust te ademen, maar werd volgens de artsen net op tijd uit mijn huis gehaald, het had geen twee dagen langer moeten duren. Bij onderzoek in het ziekenhuis was ik wonderbaarlijk in orde, op uitdroging na. Mijn organen functioneerden nog wonderwel. Dat is wat de kracht van kundalini ook kan bewerkstelligen: leven van licht – het bewuste ademen houdt je in leven.
Wel woog ik nog de helft van mijn normale gewicht en kwam heel veel aan in de tijd erna. Het sloopte mijn lichaam toen wel. Het was uitgeput en het dieet waarop ik gezet werd was ziekenhuisvoeding, niet de beste voeding om te herstellen. Thuis sloeg ik allerlei supplementen in, maar ook dat hielp niet voldoende.
Ik at weer vlees, raakte opnieuw verslaafd aan suikers en bewoog te weinig omdat alles zeer deed. Al snel bleek dat ik last had van twee frozen shoulders tegelijk, ik kon me nauwelijks aankleden. En er zou sprake zijn van fibromyalgie of ME, dat was nog in onderzoek. Mijn gebit was door het niet poetsen tijdens de langdurige psychosen naar de filistijnen.
De relatie tussen gebit en gezondheid is volgens mij heel groot
Ik was twee kiezen verloren met heel veel zenuwpijn gedurende die episodes. Ik kon links niet meer kauwen. Dat het gebit een relatie heeft met je zenuwen en spieren en je meridianen in je lichaam is velen onbekend. Dat het mij niet hielp te herstellen, maar juist mede-oorzaak was van problemen op fysiek gebied klinkt je misschien raar in de oren, maar toch was het zo. Inmiddels is daar wel meer onderzoek naar gedaan, maar dat vindt je dan vooral in alternatieve hoek.
Mijn lichaam was er dus beroerd aan toe na de psychosen. Nu nog steeds voel ik mij slap, futloos en voortdurend moe. Mijn spieren zijn nooit meer hersteld van die tijd. Vele pijnen en zwaarheden draag ik nu mee. Ik droom van Tai Chi en Yoga, zoals ik vroeger soepel doen kon, maar het gaat niet zo makkelijk meer.
Ook wandelen kost me heel veel moeite
Tijdens psychosen banjerde ik moeiteloos eindeloos door de natuur, ik mis het verschrikkelijk. Wat is nu de point hiervan? Dat er een relatie is tussen psychose en de gevolgen voor het lichaam.
Dan heb ik het nog niet gehad over de medicatie die me almaar dikker maakt, inmiddels ben ik al meer dan twintig kilo zwaarder. Ja, tuurlijk stop ik dingen in mijn mond, maar echt, de medicatie maakte deze zware dame nog zwaarder. Is daar dan niets tegen te doen?
Het lukt me niet in normaal vaarwater te komen, weer vegetarisch te gaan en vaker te bewegen. Het kost me zoveel moeite. Er is geen puf anders te koken of te doen. Een makkelijke hap is wat ik opbrengen kan.
Ik heb wel geoefend met wandelen, van een kwartier naar meer. Bij de volgende psychose moest ik dat weer loslaten. Wat ik wil zeggen is dit: Het gaat niet om de psychose alleen, maar ook om de gevolgen op je gehele functioneren. Mentaal en emotioneel uitgeput ben je nog een hele tijd kwetsbaar. Als je fysiek dan ook veel problemen ervaart kom je er niet zomaar meer uit, uit die cirkel van dysfunctie.
Ergens is er een kracht in mij en ik ben blij dat ik die kan voelen
Daarmee heb ik al mijn episodes overwonnen. Het is mijn kern, mijn zelf dat onaanraakbaar blijft tussen alle woelige baren in. Ik weet dat ik wel weer een manier ga vinden om op krachten te komen, verder te herstellen en ook mijn lichaam weer naar fitheid te kunnen brengen. Mijn lichaam heeft me zo nodig, heeft die kracht nodig!
Maar alles rustig aan, voor nu accepteer ik het zoals het is. Waar het mij om gaat is dat veel mensen niet beseffen dat een psychose nooit alleen komt, maar zoveel invloed heeft op je gehele functioneren. Je omgeving ziet dat niet altijd. Je moet op meerdere gebieden herstellen dan alleen psychisch.
Als ik uit de psychose ben, ben ik eruit, functioneer ik weer
Toch is er iets anders. Het kost me ongeveer een jaar te herstellen van zoiets. Een jaar waarin ik weinig druk kan hebben, weinig stress en vanzelf weer moet gaan voelen dat het in orde is. Dat ik er weer ben, dat mijn lichaam en ik weer dingen kunnen verdragen.
Daarom wil ik zeggen: het lichaam laat zien wat je hebt gedragen, wat je hebt meegemaakt. Het hobbelt achter de feiten aan, het geleden leed komt dan naar buiten, wordt zichtbaar. Het duurt even voor ook het lichaam de stress van de psychosetijd kan loslaten.
Bij sommigen duurt het langer of gaat het nooit meer over, dat je iets opgelopen hebt voor de rest van je leven. Ik weet niet of het bij mij beter gaat worden, of ik weer pijnvrij bewegen kan, ik weet alleen dat mijn lichaam nu eruit laat wat ik meegemaakt heb.
Dat ik bijna dood was, dat ik ook het lichaam ontstijgen kon. Dat de dood met mij was en dat ik het leven nog kon kiezen. Dankbaar ben ik daarvoor en daarom ben ik niet meer bang.
Ik houd van het leven en de psychose leerde me dat de dood een illusie is evenals het leven zelf
Dat het allemaal een droom is. Dat het om warmte en de liefde gaat. Zonder oordelen. Loslaten gaat niet vanzelf, maar wie oefent gaat het steeds beter af. Of mijn lichaam de pijn los kan laten weet ik niet, maar mentaal en emotioneel gaat het nu stukken beter. Ik voel mijn kracht, een kracht in mij.
Een kracht die er altijd is en er altijd zijn zal. Dat wat ik ben, als je alle laagjes eraf haalt. Dat ik dit mag ervaren vind ik prachtig. Mijn essentie is een krachtig wezen, vibrerend, levend en het zal nooit sterven zoals mijn lichaam sterven kan. Sommigen noemen dat je ziel. Ik weet niet hoe ik het moet noemen, ik weet alleen dat ik dit heb mogen ervaren. Zonder psychose had dat niet gekund! Dankbaar.
Geef een reactie