S. heeft een moeizame relatie met haar moeder. Hoewel ze daar vroeger heel boos en verdrietig over was, kan ze het tegenwoordig beter begrijpen als ze kijkt naar de geschiedenis van haar eigen moeder. Ik ging op zoek naar wat liefde is en ik kwam erachter dat ik mijn moeder altijd door de bril ‘alleen de slechte dingen die zij gedaan heeft’ heb bekeken.
Toen ik voor het eerst naar school ging in Nederland hoorde ik van mijn vriendinnen verhalen over hun moeder. Ik was in de war: hoe hoort nou een moeder te zijn? Ik zag mijn vriendinnen hun moeder knuffelen en het contact was anders… Ik dacht eerst dat het met culturele verschillen te maken had. Daarna kreeg ik Somalische vriendinnen, zij hadden ook een heel andere band met hun moeder. Ik kon mij dat niet voorstellen en toen ging de bal rollen…
Ik kwam erachter dat het niet goed is gegaan
Het is niet normaal als je fysiek en mentaal mishandeld wordt door je moeder/ouders. Het is niet normaal dat je rollen van je moeder overneemt. Het is niet normaal als je moeder emotioneel afstandelijk is. Het is niet normaal als je dingen van je moeder moet verbergen, omdat het anders angstige consequenties voor je heeft.
Jarenlang kon ik niet begrijpen..
waarom kinderen het vreselijk vonden als ze hun ouder(s) hadden verloren, want ik merkte het verschil niet. Ik ging uit huis en vergat mijn moeder totaal. Ik had een maand geen contact opgenomen, ze belde mij en ik kreeg de wind van voren. Maar ik was haar echt vergeten, toen ik thuis woonde was zij nooit aanwezig. Hoe zou ik nu het verschil kunnen merken?
Ik werd jaloers op mijn vriendinnen..
en dacht dat het aan mij lag dat ik niet de band had met mijn moeder die ik gewild had. Ik werd soms boos en jaloers op mijn ex-vriend die altijd maar over zijn moeder had. Op een gegeven moment ging ik het forceren en deed alles om maar die band te krijgen met als gevolg dat ik mijn neus stootte. Uiteindelijk besloot ik om het vanuit een ander perspectief te bekijken: Ik besloot de dochter voor haar te zijn die ik later zelf zou willen.
En toen begon ik aan mijn herstel
Dicht bij mijn gevoelens komen en terug durven kijken naar het verleden. En alles kwam naar boven. Ik werd kwaad, vol met haat. En daaronder lagen diepe wonden. Ik beschermde mezelf door iedereen te haten die mij wat aangedaan had, inclusief mijn moeder. Ik werd boos op iedereen die tegen mij zei dat ik wel van mijn moeder houd, kwaad op die Instagram berichten waarin er werd aangegeven dat moeder alles is, woedend op mijn geloof dat moeder een belangrijke positie geeft! Met boosheid riep ik: ”Ik houd helemaal niet van mijn moeder!”
Diep van binnen wist ik dat ik wel van mijn moeder hield, maar waarom?!
Ik vond dat zij dat niet verdiende! Hoe kan ik van haar houden ondanks wat zij allemaal mij aangedaan heeft?! Vervolgens zakte mijn boosheid en ik had wekenlang een waterval van tranen… Ik wilde uitleg, herkenning en erkenning. Continue zat ik met de vraag: Waarom houd ik van mijn moeder? Het was te pijnlijk om te accepteren en te erkennen dat ik van mijn moeder hield.
Ik vond een documentaire: ‘Waarom bleef je niet voor mij‘
over een meisje dat haar moeder verloor wegens suïcide. Huilend zat ik ernaar te kijken midden in de nacht, ik voelde haar pijn. Voor het eerst in mijn leven voelde ik de pijn van kinderen die hun ouder(s) verloren. Ik rouwde over de moeder die ik had willen hebben, maar nooit gehad heb. Ik ging op zoek naar wat liefde is en ik kwam erachter dat ik mijn moeder altijd door de bril ‘alleen de slechte dingen die zij gedaan heeft’ heb bekeken. En als ik iets toch uit liefde deed, schuilde ik achter het feit dat zij het al zo moeilijk heeft en mentaal instabiel is. Terwijl ik juist van mening ben dat je iemand vanuit een holistisch perspectief moet bekijken.
Ik vergat dat mijn moeder een dochter is..
van een moeder die nooit voor haar gezorgd heeft. Zij is de vrouw die nooit liefde heeft gehad. De vrouw die zeer getraumatiseerd is en al een dochter had op haar 15de. Zij is de vrouw die altijd voor mij gezorgd heeft wanneer ik ziek was, maar ook de vrouw die haar goud verkocht heeft zodat ik nu hier een veilig leven heb en een geweldige toekomst kan opbouwen. De vrouw die altijd nieuwe kleding voor mij kocht met Suikerfeest en Offerfeest. De dingen die niet goed zijn gegaan heeft zij niet expres gedaan, maar kwamen voort uit onverwerkte trauma’s en mentale instabiliteit. Mijn moeder heeft mij niet met intentie trauma’s en diepe wonden gegeven. Ze heeft het veel beter gedaan dan haar moeder, terwijl zij nooit een voorbeeld heeft gezien/gehad.
Ik verwachtte dingen van haar die zij mij niet kon geven..
en niet die zij mij niet wilde geven. En er is toch een verschil tussen kunnen en willen. Ik verlangde naar haar liefde terwijl die er altijd voor mij is op een manier die bij haar past. En ik weet zeker dat zij mij altijd liefdevol aankijkt.
S. is psychiatrisch verpleegkundige in opleiding
Meer lezen over moeizame familierelaties?
Geef een reactie