Met belangstelling heb ik het blog gelezen van Bas Kruip. Graag citeer ik zijn opmerking over de rups: “Weet een rups wat hij wordt? Waarschijnlijk niet. Heeft hij het nodig om zich af te sluiten, in weerwil van zichzelf? Euh… ja. En komt hij er vervolgens hersteld uit? Niet echt hè. Niet van ziek naar gezond. Wel anders. Hij is veranderd.”
Je kunt op vele manieren in de knel raken in je leven. En het is vanzelfsprekend dat je wilt genezen van je ziek-zijn, herstellen van een aandoening of vrijkomen van wat je hindert. Het beeld van de rups die niet een andere rups moet worden, maar een vlinder vind ik prachtig. Onlangs kreeg ik in mijn praktijk een hulpvragende die op verschillende tijdstippen in haar leven van diverse hulpverleners en instellingen hulp had gehad. Ze had therapieën gevolgd met wisselend succes. Eerlijker gezegd: met weinig succes. Want wat was en wat is er aan de hand?
Je kunt aan jezelf werken en steeds opnieuw proberen jezelf op een hoger plan te krijgen, maar als je daarbij de mensen en omstandigheden uit het oog verliest, heeft dit weinig effect
Dan lijkt het op de genoemde rups, die een nog betere rups “moet” worden. Het is zo herkenbaar. Vaak is het een combinatie van factoren, die verandering moet bewerkstelligen.
Natuurlijk is het goed om aan jezelf te werken. Veel mensen vinden het bijvoorbeeld moeilijk om grenzen te stellen. Als het mede om die reden dan ook is fout gegaan in je relatie of in het gezin, kent dat dus verschillende oorzaken. Veelal is het dan belangrijk om én te werken aan verandering van aanpak én van het leren toepassen van veranderingen bij jezelf. Leren “vliegen” kost tijd en inspanning. Het cocon van de rups gaat niet vanzelf open. Hij moet zich er uit worstelen om te ontdekken dat hij vleugels gekregen heeft en dat hij deze vervolgens moet gaan gebruiken. En hoe gek het ook mag klinken.
Zo’n worsteling is nodig om spierkracht te ontwikkelen en om zich voor te bereiden op verandering. Dat maakt dat hij straks ook in staat is om te vliegen
Als hulpverlener probeer ik samen met de cliënt te ontdekken waar zijn vleugels zitten en hoe hij (of zij natuurlijk) deze kan gebruiken. Een bijzondere vorm van veranderen heb ik zelf ervaren toen ik ontdekte dat God dit voor mij kon uitwerken in mijn leven. Daardoor ga ik dertig jaar nadien nog steeds “vliegend” door het leven. Ook in momenten waarin het moeilijk is of er tegenslagen zijn, helpt Hij mij er door heen, zodat ik niet vleugellam wordt. Hoe? Door Hem in mijn leven toe te laten en contact te zoeken in Woord en gebed.
Het is bijzonder om een vlinder te zijn, als je geleerd hebt hoe je veranderen kunt
De grootste verandering die een mens naar mijn idee kan ondervinden is, als hij of zij ontdekt wie God is, maar ook wie Hij niet is. Er zijn zoveel mensen die God zien vanuit menselijke contacten, die hen hebben beschadigd. Laat dit soort verleden los en zoek Hem vanuit je eigen perspectief. “Wie zoekt zal vinden” is niet zomaar een gezegde, maar een belofte van God voor wie Hem zoekt.
En ben je er dan klaar mee? Is het zo, dat als je maar genoeg gelooft of genoeg bidt, dat alles dan vanzelf weer goed komt?
Nee, zo wil ik het niet stellen. Maar God (toevoeging van de redactie: waar je zelf in gelooft, is voor iedereen een persoonlijk kwestie), is wel de bron van waaruit je kracht kunt putten om vanuit je cocon tot vlinder te komen. En in die kracht kan menselijke hulpverlening een mooi instrument zijn om (soms al worstelende) tot blijvende verandering te komen.
Ik noem dat geestelijk gezond worden!
Jeannette T. Horlings is pastoraal psycholoog en heeft een eigen praktijk voor psycho-pastorale hulpverlening.
Geef een reactie