Peter Pijls laat zijn gedachten gaan over bipolariteit naar aanleiding van World Bipolar Day op 30 maart volgende week. Gek en geniaal: Sommige bipo’s zijn zo gek nog niet!
Mensen met bijvoorbeeld een bipolaire stoornis kunnen het ver schoppen. Ze leren ons dat een psychische kwetsbaarheid eclatant succes niet in de weg hoeft te staan. Neem Winston Churchill. Manisch-depressief, maar wel de Britse premier die Hitler weerstond. Op een regime van een fles champagne per dag, dat wel. Zijn landgenoot Lord Byron kon er ook wat van. Dichter, politicus en schuinsmarcheerder.
Wij hebben Vincent van Gogh, van wie sterk vermoed wordt dat hij bipolair was. Een grote GGZ-instelling in mijn woonplaats is naar hem vernoemd. Op zijn geboortedag, 30 maart, is het World Bipolar Day, om aandacht te vragen voor deze stoornis, die 1,9% van de Nederlanders treft, onder wie schrijver dezes.
Die zich nooit schaamde voor zijn diagnose
Ik bedoel; Kurt Cobain, Virginia Woolf en Ernest Hemingway waren bipo’s. Bij zo’n club sluit ik me graag aan.
En nog in leven zijn ons soort celebreties als Kanye West en Mariah Carey, en natuurlijk zangeres S10.
Niet toevallig misschien allemaal creatieve types. In haar standaardwerk over het verband tussen bipolariteit en kunstzinnigheid, De verzengende muze, somt auteur Kay Redfield Jamison tientallen voorbeelden op van manisch-depressieve kunstenaars.
Mevrouw Jamison, zelf bipolair, psychologe en hoogleraar psychiatrie, vermoedt een genetisch verband tussen creativiteit en de manisch-depressieve stoornis, maar bewijs is er nog niet.
Bij mezelf zie ik het alvast wel
Ik schrijf, dicht en fotografeer al m’n hele leven. Het is mijn creatieve therapie en psychotherapie in één. Ik zou gaga worden als ik die uitlaatkleppen niet had.
Dat zie ik ook bij andere bipolaire mensen die ik ken. Creatieve output is een must voor ze, of ze nu filmpjes maken of ceramiek.
Wat Vincent van Gogh betreft herinner ik me dat ik in Amsterdam zijn beroemde schilderij met de kraaien boven een korenveld zag, kort voor zijn dood gemaakt.
Doodsaanzegging
Ik had toen nog geen diagnose, maar ik werd van herkenning helemaal naar van dat doek, een soort doodsaanzegging in verf.
Maar goed dat er in de tijd van Vincent van Gogh nog geen Lithium bestond, anders had hij dit sinistere meesterwerk misschien nooit geschilderd.
Wat een destigmatiserende constatering is het eigenlijk, dat een gek vaak ook geniaal is.
Geef een reactie