Rubriek ‘Wat zou jij doen?’: Ik heb de bankrekening van mijn vriend leeggehaald tijdens een manie

3 reacties op “Rubriek ‘Wat zou jij doen?’: Ik heb de bankrekening van mijn vriend leeggehaald tijdens een manie”

1. Liza

   15 maart 2016

   Ps: ik zei ‘een (beetje) gebrek aan inlevingsvermogen’, omdat ik het me kan voorstellen dat mensen niets van het fenomeen ‘manie’ begrijpen en daarom vanuit dat onbegrip verkeerd reageren. Maar dat betekent niet dat jij die verkeerde reactie dan verdient. Helemaal niet, zelfs.

   Beantwoorden
2. Liza

   15 maart 2016

   Hee Jolanda,

   Wat vreselijk moeilijk voor je. Ik hoop dat je inziet dat je er wel verantwoordelijk voor bent, voor hoe je er nu mee omgaat, maar dat je niet schuldig bent. Totaal niet! Zoals ik het zie, is het alsof je je benen brak en daardoor niet kon werken. Als mensen je in zo’n situatie een schuldgevoel geven omdat je geen geld in het laatje brengt, begrijpen ze de situatie niet en hebben ze een (beetje) gebrek aan inlevingsvermogen en zijn ze zelf onderdeel van het probleem, niet van de oplossing. In jouw situatie is het een manische periode en teveel geld uitgeven, maar het komt op hetzelfde neer. Heel lastig is het dat er anders naar psychische problemen wordt gekeken dan naar gebroken benen.

   Ik wens je heel veel sterkte en kracht om met deze situatie om te gaan. Moeilijk om een advies te geven, maar, als ik mezelf inbeeld dat je vriend een sociale jongen is die veel om jou geeft, kan ik het me goed voorstellen dat hij het moeilijker vindt dat je dit voor hem achterhoudt terwijl je jezelf bent, dan dat je het geld hebt uitgegeven. Maar ik kan het me goed voorstellen dat je het heel eng vindt om te zeggen. Misschien kun je er hulp bij krijgen en is er zelfs iets als een verzekering voor, of maatschappelijk werk wat jullie kan helpen?

   Succes!

   Beantwoorden
3. JanHenk

   12 maart 2016

   Hallo Jolanda,

   Wat moedig dat je dit hier zo voorlegt.
   Ik herken het ook op een zekere manier tijdens mijn manie in 2007 heb ik in een paar maanden een schuld van 50.000 opgebouwd zonder dat ik het door had. Ik had allemaal plannen , en die klonken heel lang heel realistisch voor mijn omgeving. De manie en karakter is in eerste instantie moeilijk te onderscheiden. Naast dat ik niet alleen bij de bank en andere bedrijven heb ik bij mijn familie en vrienden ook enorm veel geld geleend. Toen ik in een psychiatrische kliniek belandde had ik niks meer. Geen geld, geen partner meer, geen dak boven mijn hoofd. Het enige wat ik wel had: een enorme schuld en een nog groter schuldgevoel. Na jaren van worstel en herstellen was ik blij dat ik uiteindelijk door eerlijk te zijn steeds meer begrip kreeg. Door schaamte en schuldgevoel ben ik een paar jaar de ‘verbinding met de maatschappij/familie en MIJZELF kwijtgeraakt. Maar ik heb die verbinding ook weer teruggevonden en uiteindelijk ook geworden tot wie ik nu ben. Als je de ‘verbinding’ niet wilt kwijt raken zou ik het bespreekbaar maken; maar ik weet als geen ander hoe moeilijk dat is.

   Beantwoorden