Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Jim van Os

Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht.

Jim van Os werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.

Jim van Os schreef deze toegankelijke boeken:

Trauma Begrijpen in 33 vragen

Psychose Begrijpen in 33 vragen

Neurodiversiteit Begrijpen in 33 vragen

We zijn God niet

GGZ en Gezondheid – tijd voor een paradigmaverschuiving

GGZ en Gezondheid: In 'high-income landen' blijft de levensverwachting stijgen, de gezonde levensverwachting daalt. Hoe kan dit?

Jim van Os schrijft over GGZ en Gezondheid: “In hedendaagse high-income landen observeren we een intrigerend fenomeen. Hoewel de levensverwachting blijft stijgen, zien we dat de gezonde levensverwachting paradoxalerwijs daalt. Hoe kunnen we dit begrijpen?”

Medisch handelen draagt bij aan een zinvol bestaan

De moderne geneeskunde heeft ons ongetwijfeld technische wonderen gebracht. Orgaantransplantaties, complexe chirurgische ingrepen en geavanceerde medicijnen hebben de levens van velen gered en hebben de levensverwachting verlengd. Toch lijkt het erop dat we ergens onderweg iets cruciaals zijn vergeten: de persoonlijke context van de gezondheid van het individu.

De medische wereld, hoewel bewonderenswaardig in haar streven naar perfectie, heeft zich voornamelijk gericht op ziektebestrijding. Wat vaak over het hoofd wordt gezien, is hoe medisch handelen kan bijdragen aan een zinvol bestaan voor de persoon in kwestie. In essentie is zingeving een onlosmakelijk aspect van gezondheid volgens het concept van positieve gezondheid.

Meer mens, minder patiënt

Als we de patiëntenfederatie in Nederland mogen geloven, en ik ben geneigd dat te doen, dan is hun nieuwe visie glashelder: “meer mens, minder patiënt.” Deze benadering erkent dat gezondheid niet alleen een afwezigheid van ziekte is, maar ook een holistisch welzijn dat verder gaat dan alleen het fysieke. Het heeft te maken met het leven van waarde voorzien. In het morele tijdperk van de geneeskunde dient het niet alleen te gaan om ziekte bestrijden, maar om waarde toe te voegen aan het leven van mensen.

Maar hoe zit het met de geestelijke gezondheidszorg (GGZ)?

Dezelfde kritiek geldt hier, zo niet in sterkere mate. Zowel de psychologie als de psychiatrie binnen de GGZ hebben zich verwijderd van het begrip mentale gezondheid. In plaats daarvan richten zij zich voornamelijk op het onderdrukken van symptomen die als indicatief voor ziekten worden beschouwd, zoals gedefinieerd in de DSM-5, de “bijbel” van de psychiatrie.

De GGZ heeft een zeer beperkt beeld van mentale gezondheid

Namelijk dat het simpelweg de afwezigheid van symptomen van ziekte is. Meer hebben we er niet van kunnen maken. We vinden het mentale ingewikkeld omdat we het niet direct kunnen meten. Het bewustzijn begrijpen we niet. Dus hebben we ziekten in het leven geroepen waarvan we de symptomen kunnen herkennen, en die we kunnen behandelen met evidence-based richtlijnen. Maar is dit echt het beste wat we kunnen doen?

Ik geloof dat we veel meer kunnen en moeten bereiken

Het ‘goede leven’ in mentale zin is een vorm van mentaal evenwicht, waarbij de mentale ruimte van het individu in harmonie is met de omgeving.

Dit is een concept dat onze volledige aandacht verdient

We moeten ons dringend buigen over een bruikbaarder en meer inspirerend begrip van mentale gezondheid.

Om dit te bereiken, moeten we dieper nadenken over wat ervaring werkelijk is en hoe we ons bewust kunnen worden van onze ervaringen, inclusief de pijnlijke. Dit vereist een radicale herziening van onze huidige methoden en benaderingen, maar ik geloof dat het mogelijk, en noodzakelijk, is.

Denk mee en zet de discussie voort!

In mijn volgende blog zal ik deze gedachten verder uitdiepen en samen met jullie de woorden en concepten verkennen die nodig zijn om onze noties van mentale gezondheid te herdefiniëren. Het bewustzijn zullen we daarbij niet schuwen.

Tot die tijd daag ik jullie allemaal uit om over dit onderwerp na te denken en de discussie voort te zetten. Samen kunnen we een verschil maken en de focus terugbrengen naar waar het echt om gaat: de ervarende mens achter de patiënt.

Behoefte aan een luisterend oor?

Wil je je verhaal kwijt? Onze PsychoseNet chatprofessionals staan voor je klaar.

Meer lezen over GGZ en levensverwachting?

Verder lezen over goede zorg en GGZ?

Onderstaande boeken zijn geschreven door hoogleraar Jim van Os. In deze eerlijke boeken lees je meer over psychose, trauma, de nieuwe GGZ, herstel en veel meer.

Reacties

35 reacties op “GGZ en Gezondheid – tijd voor een paradigmaverschuiving”

  1. Eef

    Jim,

    Ik ben lang bezig geweest om je vraag te kunnen beantwoorden of ik ziek ben. Nee, ik zie mezelf niet als ziek, ik heb toegegeven aan de stroming die zich in mij bevond en heb daar uiting aan gegeven. Op dat moment was dat het enige wat ik kon ‘doen’, ‘doen’, tussen komma’s omdat ik het gewoon liet gebeuren. Het woord ík alleen al suggereert dat je er de controle over hebt maar dat is niet waar, het gebeurt. Bewustzijn was er niet.
    Binnen de ggz wordt je natuurlijk wel gezien als ziek en als zodanig benaderd, er wordt ook naar je gekeken alsof je sociaal onbeholpen bent. En dit moet natuurlijk vooral verholpen worden, zij weten het wel voor je. Ik heb het altijd als bijzonder pijnlijk en vernederend ervaren. De ggz is in feite de voorwaarden aan het stellen waar aan voldaan moet worden .
    Wat is dan ziek en wat is normaal ? Heeft iemand daar dan een standaard antwoord op ? Waarschijnlijk niet. We kunnen er hoogstens een commissie van oude wijzen op los laten die dan hun mening kunnen formuleren ,maar het zijn en blijven woorden, meningen en oordelen. Wat mij betreft wordt de dsm 5 afgeschaft, het zijn slechts concepten. Het woord ‘patiënt graag vervangen door cliënt. Als cliënt neem je deel aan een proces en ben je niet onderhevig aan de behandeling van een arts.

  2. Petra

    Hallo Jim,

    Heel veel dank voor je immer bevlogen inzet voor de GGZ en haar cliënten!

    Wat ik een beetje mis in je betoog (en in veel van de blogs) is dat wij als cliënten ook onze bijdrage zouden moeten leveren aan de nieuwe GGZ. Die eigen inzet kan heel helpend zijn is mijn ervaring.
    Zoals:
    – de bewuste keuze te maken om je hulpverleners te vertrouwen;
    – actief te overwegen iets te doen met hun adviezen;
    – en de uitdaging aan te gaan om zelf iets te veranderen in je leven (ook al is dat door je klachten lastig).

    Dus ook van ons is een bijdrage nodig, alleen dan werkt het!

    1. Tip: lees de blog van Jim over werken aan je weerbaarheid (ik lees hem net pas): https://www.psychosenet.nl/salutogenese-van-groot-belang-bij-psychosegevoeligheid/
      Die sluit hier mooi bij aan.

    2. Jim van Os

      Hey Petra, dank! Iets voor een blog dan op PsychoseNet lijkt me – in die space doen we het samen tenslotte! Heel graag – want goede gedachten in de cocreatie van GEM…..

  3. Jos Raaphorst

    Beste Jim van Os,

    De belangrijkste oorzaak van psychiatrische ziektebeelden is emotionele verwaarlozing wat je draagkracht bepaalt, en daarmee wat je aan kan in het leven.
    De basis voor herstel is vergroten van draagkracht!!
    De GGZ moet hier heel bewust van zijn en samen met de client proberen het welzijn van de client te verhogen door o.a. te leren van zichzelf te houden.
    Ik weet uit eigen ervaring hoe hard het psychiatrisch leven kan zijn, en ben mijn medium nog altijd dankbaar, hoe zij mij geleerd heeft van mezelf te houden.
    Ik heb er een prettiger leven voor terug gekregen.
    Dit gun ik iedere client.

    Groetjes Jos.

    1. Dank Jos voor deze aanvulling!

  4. Ed

    Zinschepping….prachtig.
    En als wij dan binnen de GGZ ons gedrag en denken hebben gedraaid richting liefdevol luisteren, zal de maatschappij waar wij onderdeel van zijn ons volgen?

    1. Inderdaad Ed, ook de samenleving kan met wat meer liefde – laten we gewoon beginnen waar we kunnen!

  5. Alonie

    Hoi Jim, best ingewikkeld dit, ik voel ergens volgens mij wel wat je bedoelt. Maar hoe zie jij ‘waarde toevoegen aan het leven van mensen’?
    In een manie lijkt het leven al enorm waardevol en in de depressie is dat juist afwezig. Maar dat is niet wat je bedoelt, denk ik. Is de waarde aan het leven misschien in meerdere vormen? Of je jezelf als waardevol ervaart en het leven waardevol ervaart etc? Zelf vind ik het fijn als hulpverleners oprecht zijn en betrokken en ikzelf ook iets kan betekenen. Dan voel ik meer mens dan patiënt.

    1. Hey Alonie dank voor vraag!

      De term “waarde toevoegen aan het leven van mensen” in de context van de geestelijke gezondheidszorg (ggz), en meer specifiek binnen het ‘morele tijdperk’ van de geneeskunde, houdt in dat de focus ligt op het verbeteren van de algehele levenskwaliteit van de cliënt, in plaats van enkel het bestrijden van symptomen of ziekten.

      In het morele tijdperk van de geneeskunde wordt er bijzondere aandacht besteed aan de ethische, sociale, en persoonlijke aspecten van de gezondheidszorg. Dit betekent dat de behandelingen, interventies en diagnostische processen gericht zijn op dingen als:

      Holistiche Benadering: Erkennen dat geestelijke gezondheid meer is dan alleen de afwezigheid van ziekte. Het omvat het welzijn van de gehele persoon, inclusief hun emotionele, sociale en (vooral in de ggz:) spirituele en ervaringsdeskundige dimensies.

      Cliëntgerichte Zorg: Behandelingen, zorgplannen en peer-support worden ontwikkeld in samenwerking met de persoon, rekening houdend met hun unieke behoeften, waarden en doelen. Dit betekent luisteren naar en respecteren van de perspectieven van de cliënt.

      Kwaliteit van Leven: Het primaire doel van de behandeling is het verbeteren van de kwaliteit van leven van de cliënt. Dit houdt in dat er aandacht is voor zaken als het vermogen om betekenisvolle relaties te onderhouden, deel te nemen aan sociale activiteiten, en een zinvol leven te leiden.

      Empowerment en Zelfmanagement: Cliënten aanmoedigen en ondersteunen om een actieve rol te spelen in hun eigen zorgproces. Dit kan inhouden dat ze de tools en vaardigheden krijgen om hun symptomen te beheren en te werken aan persoonlijke doelen, in contact met peer-support.

      Individuele Behandelplannen: Behandelplannen moeten worden afgestemd op de individuele behoeften en voorkeuren van de cliënt, waarbij rekening wordt gehouden met hun persoonlijke situatie en omstandigheden.

      Integratie van Behandelingen: Aanpakken van de geestelijke gezondheid door middel van een geïntegreerde benadering, waarbij psychologische, medische, sociale en spirituele en ervaringsdeskundige hulpbronnen en interventies worden gecombineerd.

      In de ggz betekent dit een verschuiving van een strikt medisch model, waar de nadruk ligt op de diagnose en behandeling van ziekte, naar een meer cliëntgericht model, waar de nadruk ligt op het welzijn en de levenskwaliteit van de patiënt. Dit vereist een empathische, respectvolle benadering van zorg die erkent dat gezondheid een breed en multifaceted concept is en waar spiritualiteit en ervaringsdeskundigheid een belangrijke rol speelt.

  6. Hallo Jim, de verhalen die ik hier lees zijn allemaal heel herkenbaar en ook mogelijke oplossing zijn goed bedoeld maar ik denk dat er helemaal niets van terecht gaat komen en we ergste nog moeten gaan meemaken de wereld en hier in het klein de Europoort en botlek zijn een kaartenhuis welke bij het minst geringste in elkaar zakt en wij als nadenkend individu eigenlijk niet thuis hoort, ik dacht vaak de afgelopen jaren als ik weer eens iets opperde bij een doorgedraaide psychiater diegene daar wellicht over na zou denken echter was helaas weer een illusie en ging men gewoon weer op dezelfde voet verder, je ziet wel eens op tv in bijv Amerika van die groepen mensen die zich tegen de wereld hebben gekeerd en zelf hun Boonstra doppen, ik denk dat dit de enigste oplossing is want hier draait het alleen maar om targets en euro,s.

    1. Jim van Os

      Bert dank, begrijp zeker het pessimisme en waar dat vandaan komt, maar behoud me het recht voor om vooralsnog iets optimistischer te blijven over de mogelijkheden voor verandering,,,,

      1. Jim hoe komt het JIJ het anders ziet en wil dan iedere behandelaar en psychiater die ik/wij in afgelopen jaren hebben meegemaakt in antes hellevoetsluis en Erasmus Rotterdam en delta Poortugaal hetgeen voor ons een gevecht was en nog steeds is om met deze mensen om te gaan.

        1. Hoi Bert,

          Helaas begrijp ik precies wat je zegt. Jim ook. Wij allemaal begrijpen helaas precies wat je zegt. We hebben allemaal deze onbevredigende ervaringen (gehad) die jij beschrijft. Je slaat de spijker op de kop. Daarom hebben we deze discussie met z’n allen. Het moet beter! Maar hoe gaan we dat doen? Dit is geen retorische vraag. Hoe? Wat denk jij?

  7. Jim, ik ben het met je eens, en velen met ons. Je kijkt dan denk ik al snel richting filosofie, religie en spiritualiteit. Voor mij staat dan centraal dat het leven altijd voor iedereen overal pijn doet. Scott Peck’s belangrijkste regel in zijn belangrijkste boek: Life is difficult. De eerste waarheid van het Boeddhisme: leven is lijden. Lees Marcus Aurelius, Brené Brown of Alain de Botton. Of zoals Nederlands filosoof Awee Prins zo treffend zegt: ons leven is wezenlijk broos. Ik denk dat we dat altijd in ons achterhoofd moeten houden (misschien voorhoofd) als we denken over mentale gezondheid. Geen McHappiness.

    1. Dank François, eens! En zoals Awee Prins ook zegt: een werkelijk gesprek ontstaat pas tussen twee mensen als ze zich beiden durven te begeven in de dimensie van de menselijke kwetsbaarheid. Dus niet een onkwetsbare in een witte jas en de andere de kwetsbare patiënt.

    2. Rogier

      Zeer treffend Francois.

    3. Eef

      Hoi Francois,

      De Boeddha heeft ook gezegd: ‘Gebeurtenissen vinden plaats. Dingen worden gedaan. Er is geen individu die ze doet’.
      Dat is de basisleer!

  8. Nico van der Veer

    Hey Jim! Mooi! Dat het anders moet en kan is een ding dat zeker is, daar sta ik volledig achter! Ik realiseer mijzelf de laatste tijd ook steeds meer dat het een breder verhaal is (het totaalplaatje zeg maar), met andere woorden; wat we (denk ik) ook nodig hebben is in een zekere zin een politieke ‘verschuiving c.q. visie’ en ik denk ook wel een stukje verandering in de gehele maatschappij (het Micro-, Meso- en Macro-niveau-denken zeg maar…). Met zijn allen een stukje bewustwording van welke invloeden wij met zijn allen op elkaar hebben en kunnen uitoefen etc. Zijn wij met zijn allen bereid om, in deze drukke en veel eisende samenleving, bijvoorbeeld een stukje van onze tijd in te leveren voor de ander? Kunnen wij het concurrentie c.q. commerciële zorgfinancieringssysteem een beetje los gaan te laten (of misschien wel voor zoveel mogelijk)? Kunnen o.a. geloofsgemeenschappen misschien weer een beetje terug naar de tijd van uitgebreidere diaconale en pastorale zorg en aandacht voor de mens; luisteren, netwerken, (praktische)hulp etc.? Welke individuele en gezamenlijke belangen hebben wij met zijn allen;? Etc. etc.

    Laten wij met zijn allen bewust proberen te worden dat hoe het nu gaat in de zorg en in de GGZ (maar natuurlijk ook heel breed gezien op alle overige maatschappelijke gebieden en vraagstukken) niet goed (genoeg) gaat en dat het op deze manier alleen maar heel veel extra geld kost (en alleen maar nog duurder wordt…) als we niet veranderen in de manier waarop wij denken en zaken als deze aanpakken? Meer preventie m.b.t. een gezondere leefstijl vanuit de overheid, scholen, opvoeders etc. etc. Weer naar elkaar omkijken! In het klein en bij onszelf beginnen! 22 november a.s. (voor zover mogelijk) je stem uitbrengen! Met zijn allen kunnen we veel doen!

    Ik ben ervaringsdeskundige en kan deze bovengenoemde punten benoemen omdat ik op deze gebieden best wel aardig vastliep in de huidige maatschappij…

    1. Hey Nico, Hartelijk dank voor je doordachte reactie. Je inzicht als ervaringsdeskundige is waardevol en het benadrukt de noodzaak voor verandering op alle niveaus van onze samenleving. De punten die je aanstipt over bewustwording, politieke verschuiving en gemeenschapszorg zijn cruciaal. Ik zie het als de broodnodige beweging richting publieke ggz, ook een belangrijke topic in GEM, gebaseerd op initiatieven richting publieke verbinding. Samen kunnen we zeker stappen maken naar een meer begripvolle en ondersteunende maatschappij. Laten we dat streven naar verandering voortzetten en hopen dat we met elke actie, groot of klein, een positieve invloed kunnen uitoefenen.

  9. Roos

    Top Jim af van het ziektedenken
    Graag zie ik een samenwerking tot stand komen tussen GGZ en pastorale zorg

    1. Jim van Os

      Hey Roos, zeker! In onze GEM social trials voor hervorming van de ggz is dit zeker een onderwerp waar focus op is. https://www.psychosenet.nl/gem/

  10. Renée van der Veen-Jansen

    Hoi Jim,
    Heel graag denk ik mee. Bij deze blog heb ik echter 1 overwegende ervaring: (Het spijt me dit te zeggen.) Verwarring. Waar gaat dit over?
    Ik zal het voor een derde keer lezen en kijken of er iets begint te dagen.

    1. Jim van Os

      Ha ha dank Renée, warhoofd dat ik ben! Het gaat over of we naar mentale variatie moeten kijken door de bril van gezondheid of de bril van ziekte. Het is de eerste in een serie van drie, hopelijk tegen het einde duidelijker! Greetz Jim

      1. Renée van der Veen-Jansen

        Bijv. een soort organisatie van Geluk, waar iedereen terecht kan die zaken anders wil in zijn/haar leven in een streven naar optimalisatie. Met liefdevol luisteren, meditatie, mediation, boksen, groepsgesprekken, euthanasie, financiële begeleiding en steun, AA, geestelijke ontwikkeling, bijbelstudie, genderverkenning, rouwgroepen, chatsessie’s, rustplekken, omgaan met de socials, realiteitslessen, woonbegeleiding. koken en bakken, hardlopen, dansen, muziekale verkenningen, gezamelijk breien, dieptepsychologie, relatieinformatie, gezondheidseducatie, medische check-up’s, medicijnen, omgaan met dieren,assertiviteitsoefening, mannengroepen…….etc??

        1. Renée van der Veen-Jansen

          En zwangerschapsgymnastiek, buddyprojecten, hospice’es, kind-oudergesprekken, familieberaden, buurtcoaches, politieke vorming, juridische informatie, traumagroeitrajecten, vertrouwen-opleiding, zelfbewustzijnsoefeningen, ontdek-je-plek, groepswonen, rutgershuis, vrijwilligerscentrale etc.

  11. Mar

    Dit is precies wat ik denk en ook vaak zeg als ik mijn inmiddels uitbehandelde vader zie. Ruim in de 80 en een wereld aan medische ingrepen en medicatie. Maar de depressie, de angst de onmacht van een niet zinvol geleefd leven de laatste 20 jaar ja dat doet pijn! Geen mens in de zorg die hier iets aan doet. En ik met mijn kennis als ervaringsdeskundige kan met onmacht kijken naar de weigering van de directe omgeving te luisteren ipv te beslissen. Dat moet en kan echt anders!
    Gelukkig kan ik het anders leren doen. Maar het is pijnlijk ook in eigen ervaring te zien hoe van het menszijn, zijn af geraakt ook in de psychiatrie.

    1. Mar dank voor delen…het is bijzonder verdrietig als relationele en existentiele thema’s zoek raken in de technische handelingen van de zorg. Dank voor opschrijven en helpen bewustzijn te vergroten….

  12. Rogier

    Fijn dit onderwerp Jim!

    Het moet in de GGZ volgens mij niet gaan over het beschrijven van wat er gebeurt, wat iemand zegt en het observeren en behandelen van gedrag maar juist veel meer naar luisteren zonder oordeel en mensen met aandacht en liefde ontvangen en behandelen.

    Oordelen is uit. Luisteren is key.

    Liefdevol behandelen. Met een nieuwsgierige en open mind.

    Natuurlijk zit je niet op al die moeilijke verhalen en fantasieën en wanen te wachten als arts. Maar als je oprechte aandacht aan iemand geeft en iemand vertrouwd je dan kan je iemand terug laten landen in zichzelf/ zn lichaam.

    Mensen in een verstoring zijn aan het vechten met zichzelf en dat gevecht kan gestopt worden. Mensen zijn zichzelf en alles kwijt. Het zijn hulpeloze mensen. Net als babies. Geef mensen aandacht, liefde en zelfvertrouwen! Ja en medicatie als dat moet. Maar stop daarmee als het niet meer hoeft.

    Leid mensen weer terug uit hun hoofd en verhalen naar het hier en nu. Leid ze naar hun lichaam en ademhaling. En ophoopte/ verstoorde energie kan wegvloeien. Leer mensen vooral gezonde zelfliefde en zelfvertrouwen aan. Het ontbreekt hier vaak aan. Dit stuk zal dus bij behandelaren zelf heel goed en steady moeten zijn anders kun je dit iemand anders niet goed leren.

    De verstoring is naar mijn inzien onverwerkte/ energie dat niet goed geprocessed is. Deze zal goed ‘begeleid’ of geventileerd kunnen worden met oprechte aandacht en oprechte liefde.

    Wat je als mens niet wil is een drempel over lopen van een ziekenhuis, een nummertje zijn en in je dossier allerlei gedragingen teruglezen die zgn objectief zijn beschreven. Zo hou je iemand ‘ziek’. Zo houden we elkaar ziek: “ik weet het beter dan jij”. We moeten volledige vertrouwen in elkaar kunnen hebben. Geduld en vertrouwen van behandelaar blijft natuurlijk nodig.

    Anno 2023 mogen we elkaar (onszelf) echt gaan en leren zien!

    1. Dank Rogier – luisteren en liefde, zo eens!

  13. Roelof

    Dat verhaal komt overeen mer mijn eigen ervaring. Ik heb 10 jaar een terugkerende psychose gehad, en ben 6 jaar opgenomen geweest in de ggz. Daar werd inderdaad, nu 27 jaar geleden, alleen aan symptoombestrijding gedaan. Een zinvol leven kwam nauwelijks aan bod. Daar heb ik mezelf voor in moeten zetten.
    Ik vraag me ook af hoe een ander mij een zinvol leven kan geven. Wat ik de afgelopen 27 jaar heb gedaan is werken, betaald en onbetaald, hobbies en sporten en huishouden en een liefdesrelatie met een voormalige lotgenote. Maar dat is niet vanuit de ggz georganiseerd, dat heb ik zelf door proberen zo gekregen. Ik weet niet hoe de ggz dat zou moeten aanleveren.

    1. Jim van Os

      Dank Roelof voor delen en hoe waar…. Er is werk aan de winkel dus – in de Nieuwe GGZ proberen we dit anders te organiseren in een ecosysteem met meer opties en mogelijkheden (te zien opde GEM pagina (https://www.psychosenet.nl/gem/)

      1. Roelof

        Hoi Jim,
        Wat ik bedoelde te schrijven is dit: zingeving is eigenlijk een verkeerd woord. Zin wordt mij niet gegeven, die maak ik zelf. Je kunt het dan ook beter hebben over zinschepping. Mijn leven krijgt alleen zin door de maatschappij in te gaan en bezig te gaan met voor mij zinvolle bezigheden. Ggz of een andere organisatie kan dat niet voor mij doen. Ik ben pas zin gaan ervaren toen ik de ggz uit was, en ik denk niet dat dat ooit anders kan.

        1. Hoi Roelof, heel mooi: zinschepping,,,,

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *