Pien over glinsteringen en vlaggen in de GGZ: “Om te beginnen iets over mezelf. Ik heb een achtergrond van een vijftal psychoses, emotionele verwaarlozing. Verder heb ik een KOPP verleden, een remigratie (op mijn 11e terug naar Nederland) heb stress gerelateerde kaak en nek klachten, bijbehorende pulsatiele tinnitus en een brom in hetzelfde oor en slaapproblemen”.
Ik heb traumatische buitenlandse opnames ervaren. Ik ben nu 24 jaar bij een reguliere GGZ.
Lotgenoten
In contact met lotgenoten ben ik veel te weten gekomen. De belangrijkste conclusie voor mij, is dat ik niet alleen sta. Ik vind steeds meer aansluiting met verschillende mensen met verschillende ervaringen en overlap in achtergrond, maar ook met mensen die mijn negatieve ervaringen delen. Dat is erg fijn, uitwisselen, inzicht, begrip, stoom afblazen. Mijn innerlijke vuur en boosheid blijft alleen branden, ik weet niet waarom. Mijn niet- geheelde jeugdtrauma’s houden het in stand? Blijf ik door de bril van een verwond kind kijken naar de wereld? Of zit er een ook een kern van waarheid in?
Ik besloot mijn ervaringen in deze blog te delen in de hoop dat er bewustwording plaatsvindt, en in het beste geval: kleine veranderingen. Ik wil niet hangen in het boos zijn, ik wil er iets constructiefs van maken. Vandaar de rode vlaggen én de glinsteringen
De glinsteringen
Voor mij waren de glinsteringen bepaalde verplegers tijd de crisisopname: zorgzaam, begripvol, respectvol, geduldig en ervaren. Niet alle verplegers waren zo, maar deze mensen hebben indruk gemaakt waardoor ik de rare en verwarrende periode van opname over het algemeen beter heb doorstaan.
Andere glinsteringen waren de mogelijkheid om een mindfulness cursus te volgen. Runningtherapie, hielp me met conditie, zelfvertrouwen, geestelijk beter en sterker voelen. Creatieve activiteiten waren erg fijn en plezierig als afleiding en om jezelf te kunnen uiten. Sport activiteiten waren afwisselend en er kon eindelijk wat plezier worden gemaakt met de groep. Zo heb ik ook een aantal begeleiders en behandelaren gekend die ontzettend betrokken, empatisch en vriendelijk waren en mij daarmee door zeer moeilijke periodes hebben geholpen.
De 4 rode vlaggen
Voor mij zijn de rode vlaggen en de momenten dat het “raar” voelde, er klopte iets niet in mijn beleving en er botste iets met mijn referentiekader. Dit is niet hoe het hoort!
Rode vlag 1
De eerste rode vlag die mij opviel was: het negeren van mijn geschiedenis, ik had toch best wat bagage op mijn schouders. Er werd geen woord over gerept. Ik werd getriggerd door mijn emotionele verwaarlozing, maar ook omdat ik het bijna bizar vond dat iemands geschiedenis en opmaak er totaal niet toe deden in de setting van de geestelijke gezondheid. Verbijsterend.
“ Illness is a proces to which the entire history of a patiënt contributes”
Gabor Maté
Rode vlag 2
De volgende rode vlag was dat ik merkte was de manier waarop er met me om werd gesprongen: mijn denken en gedrag werd nauwgezet gezeefd door een filter van mijn diagnose. Als ik aangaf dat ik somber was (en hier waren normale redenen voor, die niet besproken of bevraagd werden): Hup! medicatie omhoog. Ik was bang dat als ik aangaf dat ik blij was of verliefd dat de medicamenten alweer klaar stonden om opgehoogd te worden.
Rode vlag 3
Derde rode vlag: het niet serieus nemen van vragen m.b.t. diagnose stelling, afbouw/minderen. Ik kan me niet heugen hoeveel gesprekken ik heb gehad met behandelaren die mijn wensen en vragen, negeren, niet onderzoeken of er ruimte aan geven. Dit met betrekking tot minderen medicatie of mogelijke misdiagnose. Ik heb vast gesprekken gehad waarbij dit wel gebeurde, maar deze herinner ik me niet. Het is denk ik een rode vlag als deze zaken geen ruimte krijgen.
Rode vlag 4
De vierde rode vlag die ik wil benoemen: het vervullen van een soort ouderrol van de behandelaar. Als persoon die geen steunende ouderrollen en een bepaalde zorgzaamheid heeft gekend, kan ikzelf vast ook weleens in zo’n patroon met de behandelaar terecht komen. De vlaggen voor de behandelaar zijn: overbeschermen tegen mogelijke terugval, afraden om stappen te zetten, betutteling, het ontnemen van regie, grenzen overschrijden. De cliënt kan bepaalde verwachtingen hebben die niet haalbaar zijn.
Oermens
Als laatste een paar punten van aandacht: negatieve zaken blijven vaker paraat in het geheugen dan positieve zaken doorgaans. Als oermens hadden we dit nodig om ons te wapenen tegen toekomstig gevaar.
Toch: mijn waarschuwing. De client mag alert blijven en ook kritisch, (nee dit is geen stoornis). Er bestaan nog steeds: machtsverhoudingen, er wordt over grenzen gegaan, niet erkennen van somatische klachten, de communicatie gaat soms via dossiers of achter de client om. Privacyschendingen, pillen worden gepusht. Er wordt gewoonweg een hoop aangerommeld. Ik hoor hierover, lees hierover en ik heb het zelf ook ervaren.
Verder enkele rode vlaggen;
Behandelaar:
– (langdurig) negeren van bepaalde zorgbehoeftes
– je blijft vasthouden aan het idee dat je gelijk hebt
– je bent niet bereid fouten toe te geven en je te verontschuldigen
Voor cliënten let op als:
– je een slecht gevoel (over jezelf) hebt na elk gesprek
– iemand herhaaldelijk over je grenzen gaat
– je niet “gezien” voelt, maar altijd beoordeeld wordt
Extra geldt:
Cliënten die moeite hebben met grenzen stellen, voor zichzelf op te komen mensen die secundair reageren of de eigen emoties niet (direct) herkennen: hiervoor kunnen zulke interacties erg vervelend en stress verhogend uitpakken. Bij mij werd ik hoe langer ik in behandeling was, ik steeds sneller getriggerd, door mijn achtergrond, door wie ik ben, maar ook door de vele negatieve voorvallen waar ik niks mee kon maar die me opvielen.
Om toch met een glimmer te eindigen:
Er zijn nieuwe glinsteringen aan de horizon: steeds meer zijn er mogelijkheden tot afbouwen, afbouwpoli’s en taperingstrips. Het belang van trauma in mentaal helen wordt steeds meer bekend en erkend (nog vaak wel buiten de reguliere GGZ), de mogelijkheden van een netwerk buiten de GGZ krijgen steeds meer vorm. De jongere generatie behandelaren missen misschien (levens)-ervaring, maar sommigen staan meer open voor andere ideeën en inzichten.
Die kier mag van mij alleen nog meer open gaan staan, wagenwijd, zodat de hele GGZ gaat glinsteren.
Meer lezen over zorg en GGZ?
- Als je in de wachtrij van de GGZ staat – 5 tips
- Verplichte zorg buiten een GGZ-instelling – boek
- Tips om je rustiger te voelen
Nog meer glinsteringen in de GGZ
Geef een reactie