Tot vier jaar geleden was Mieke niet echt in contact met haar lichaam en gevoelswereld. Naast therapie hebben schrijven en yin yoga haar geholpen in meer lichaamsbewustwording. “Nu wil ik anderen ook de helende werking hiervan laten ervaren.”
Na mijn vaders zelfmoord, raakte ik meer verwijderd van mijn gevoel. Al was de verbinding met mezelf daarvoor ook ver te zoeken doordat ik kan dissociëren. De dissociatie heb ik uiteindelijk kunnen omarmen, want die heeft mij vooral beschermd tegen de pijn die als kind niet te dragen was.
De maanden na mijn vaders overlijden ging ik vooral rationeel door het leven
Als een malle las ik zijn dagboeken. Daarna volgden informatieve boeken over zelfdoding, toen romans en tot slot spirituele relazen. De welbekende ‘waarom vraag’ waar veel nabestaanden mee rondlopen, speelde ook in mijn hoofd. Door het lezen hoopte ik hier een antwoord op te krijgen.
Maar achteraf gezien was het verslinden van al die literatuur een manier om weg te blijven bij de pijn. Ik was vooral mentaal bezig met zijn dood.
Dat mijn lichaam allerlei mankementen begon te vertonen, dat negeerde ik voor het gemak maar even
Ik had andere prioriteiten en dacht dat ik lekker bezig was met zijn dood te verwerken. Tja.
Die afsplitsing van mijn eigen gevoel maakte dat ik na ongeveer een halfjaar zeer somber werd. Het is nooit als dusdanig gediagnosticeerd, maar dit kan niet anders dan een depressie zijn geweest. Ik ging in therapie.
Mijn psycholoog opperde in een van de eerste sessies voorzichtig dat ik maar eens moest stoppen met lezen, en gaan voelen. Haar opmerking maakte mij verward en duizelig.
Voelen? Ik had geen idee hoe dat moest
Zij zou me hiermee helpen en we hadden alle tijd, stelde ze mij gerust. En toen werd het pas echt zwaar. Ik heb in mijn leven heel wat hoge bergen beklommen (Everest base camp, Mont Blanc, Kilimanjaro), maar dat was kinderspel vergeleken de depressieve sluier die ik moest trotseren.
Opgeslagen emoties doorvoelen begint bij je lichaam
Wat dat betreft had ik geluk. Er was genoeg pijn te voelen in mijn lichaam. Onderrugpijn, buikpijn, keelpijn, ik had altijd wel ergens last van. Door deze lichamelijke ongemakken te gaan herkennen, opende zich de wereld naar binnen en kwamen emoties los. De boosheid zat blijkbaar in mijn onderrug, de angst in mijn buik en het verdriet in mijn keel.
Wat mij naast therapie heel erg heeft geholpen om meer contact met mijn lichaam te krijgen, was yin yoga
Bij deze yogavorm gebruik je niet zozeer je lichaam om in een perfecte houding te komen, maar de houding om je bewust te worden van je lichaam. Door langer in de houding te blijven kan je dingen ervaren waar je in het dagelijks leven aan voorbij gaat, en versoepel je fysiek het bindweefsel. Op mijn website schrijf ik hier meer over.
Daarbij ben ik in mijn rouw- en herstelproces gaan schrijven. Eerst lukraak en ongegeneerd alles wat ik kwijt moest. Door het taboe, wat kennelijk nog steeds op zelfmoord rust (daar begrijp ik echt niets van!!!), kon ik er niet altijd over praten.
Maar het schrijven bracht me ook dichter bij mijn gevoel
Ik heb brieven aan mijn vader geschreven. Zijn hele zelfmoord uitgeschreven met illustraties erbij, tot in de lugubere details aan toe. Mijn eigen sombere gedachten op papier gezet. Schrijven hielp mij beter om bij mijn emoties te komen.
En mezelf uiten op papier gaf zoveel ruimte
Daarnaast wilde ik mijn verhaal delen. Juist omdat ik zelf ook zoveel behoefte had herkenning in andermans verhalen. Later ontstond daarom het idee om een boek uit te geven. En ik blog sinds ruim een jaar tweewekelijks voor Psychosenet.
En nu ben ik op het punt aangekomen dat ik anderen ook de helende werking van schrijven en yin yoga wil laten ervaren
Hiervoor heb ik een platform opgericht met cursussen, want ik weet hoeveel lucht en ruimte dat kan geven.
Geef een reactie